İhanetin yuva edindiği bir hayat, gerçeklerinin hançerle gezdiğini bilmeliydi. Her gerçek, büyük bir yara. Ölüm ya da yaşam, bir anlamı yok. Sol tarafındaki kan pompalayan organ durmadan da hem ölümü, hem yaşamı tadabilirsin.
...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Medya; Burak Sanar
Keyifli okumalar💘
Yorumlarınızı bekliyorum...🥲
💟
Zaman zehirliydi.
Birer yılanla da temsil edilebilirdi. Zehiri tehlikeliydi, dayanamayanı öldürürdü. Dayananlar her defasında yılanın ısırıklarına ya alışırdı, ya pes etmeyi seçerdi. Çünkü bir kez ısırmıyordu, çok kez zehirliyordu. Tehlikeli yanı zehiri değildi, tam olarak hangi anda gelip sana zehirini bırakmasıydı. İşte hayat o zehiri tattığında kendisini hatırlatmayı seviyordu.
Hayat acımasızdı, zaman zehirliydi. İkisi de birbirini çok severdi. Ama zaman bazen hayatı da zehirlerdi.
"Sen baya baya kabullendin gitmesini bu arada."
Maskarayı açarken Güneş'in söylediği cümle ile duraksadım, fakat birkaç saniyede toparladım tekrar.
"Ne yapayım ki? Ayağına mı kapanayım Allah aşkına? Gitmek isteyen her türlü gidecektir, zorla tutamam."
Bir taraftan aynaya bakarken, o da kameranın açısını değiştirdi. Yatağına uzanmıştı.
"Şimdi bu son günse, nasıl davranacaksın, hiçbir şey olmamış gibi mi?"
Derin bir nefes alırken, maskarayı kenara bırakıp, açık kırmızı olan likit allıktan yanaklarıma uyguladım.
"Yani, yanındayken her şeyi akışına bırakarak davranıyorum hep. Zaten kendisi ben yaklaşmazsam asla yaklaşmayan bir tür."
"Sadece birkaç saniye gördüm kendisini, buz kesiyordum bakışları ve mesafesinden. Yanına yaklaşabiliyorsan şükret bence."
Güldüm dediğine karşılık.
"Çok anlık değişkenlikler göstermezse konuşulabilir birisi. Ama inan bana çoğu zaman anlamıyorum kendisini."
Nude rengindeki dudak kalemi ile dudaklarımın etrafını çerçiveledim. Koyu olduğunu bildiğim kahverengi rujdan çok az dudaklarıma dokundurup yaydım. Ve son olara en fazla 10 dakika dudağımda kalacağını bildiğim glossumu sürmüştüm.
"Bu arada Rıfat'a numaranı verdim. Bu akşam da sözleşmiştik seni dinlemek için gelecekler, yani ben de Ekin'le olacağım."
Rıfat iyi biriydi. Bu yüzden bunu çok da kötü karşılamamıştım.
"Akşam benim sahneye çıkıp, çıkmayacağım belli değil. Ama siz yine de eğlenirsiniz."
Hastaneye gidecektim ve eğer tüm gün Merih'le Burak'ı oyalayacak birileri olacaktısa kulübe uğrayabilirdim. Bunu yapmak aslında gereksizdi belki de ama yine de onların yanında olmak istiyordum.
