Bir gerçek ailem klişesi.
Düzgün yazılmış, saçma olmayan bir biyolojik ailem kitabı arıyorsanız, hoş geldiniz. Yalnız içeri girmeden uyarayım! Ankara'da su, Selin'de mantık aramayın.
⩤⩥
Hayat, Selin için abisi ve arkadaşlarından ibarettir ancak bir...
Her satırda en az birer yorum görmek istiyorum aksi takdirde bölüm istediğiniz zaman, taslaklarımda olmasına rağmen biraz gecikebilir.
Odamdan bahsetmek şimdi aklıma geliyordu. Geniş ve oldukça ferah bir odam vardı ve bundan memnundum. Koyu tonlu yatak odalarına bayılırdım ama iş kullanmaya gelince pek beğenmemiştim. Bir dönem yastığım, nevresimim her şeyim siyahtan ibaretti hatta ve hatta duvarlarımı bile koyu tonlara boyatmıştım. Sonuç kesinlikle hüsrandı çünkü ders çalışmak için odaya girdiğimde bunalıp tekrardan odadan çıkıyor, abimin ofisinde çalışıyordum.
Duşumu almış, görünüşü mükemmel ötesi olan makyaj masasıyla bakışıyordum. Banyodaki maskelerden bolca kullandığımı es geçmemem gerekiyordu. Muhtemelen Dilek hanım düşünmüştü ve bu kendimi kısa bir anlığına değerli hissetmeme neden olmuştu.
Masaya oturdum ve çekmeceyi açıp içerisinden beyaz bir tarak çıkartıp saçlarımı taramaya başladım. Saçlarımın düz olmasına bolca şükürlerimi sunup, kapatıcıyı aramaya başladım. Aynadaki yansımamla yeniden göz göze gelmemle küçük bir 'sübhanAllah' çekip kapatıcıyı aramaya devam ettim. Ten rengimi bulunca hızla aldım ve göz altılarıma uyguladım. Fırça yardımıyla dağıttıktan sonra artık Kura-an'ı yırtan kıza benzemiyordum! Şaka şaka çarpılcaz şimdi.
Neyse şaka maka bi yana, kirpiklerimi de kıvırma aparatıyla kıvırdıktan ve dudaklarıma hafif bir renk verdikten sonra hazırdım!
Üstüme giydiğim şeylere çekidüzen verdikten ve telefonumu şarjdan çekip cebime yerleştirdikten sonra aşağı adımladım.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Merdivende ilerlerken abimin olan gömleğin kollarını kıvırıp dirseğimin altına kadar getirmiştim. Tam çarpılma eşiğine gelmiş, ayağım kaymıştı ki belimden tutulmam bir olmuştu. Selim beni düşmemem için belimden tutmuştu.
Dün yaptığım şey tam olarak aptallıktı! Duygusal bir anıma denk gelmiş ve ben hiç tanımadığım birine sarılmıştım. Cevabımı da iyi almıştım da neyseh.
Yürürken konuştum. "Teşekkürler."
Yanıt olarak gülümsedi ve benimle birlikte yürümeye başladı. "Dün hakkında-"
Lafını bölmem saygısızlıktı ama dün hakkında konuşmayı hiç istemiyordum. Bundan dolayı lafını kestim. "Dün hakkında konuşmak istemiyorum."
Bu konuşmamdan sonra ikimiz de konuşmamıştık. Salona inmiştim ama yemeğin salonda değil, yemek salonunda yendiğini söylemişti, Selim. Hele hele, hele hele bu zenginler de para harcayacak yer arıyorlar. Hani ne olur gidip mutfakta filan yesen?
Kendi iç sesime göz devirdim -içimden- ve Selim'in peşine takıldım. Uzunca süren bir yürüyüşten sonra sonunda yemek odasına varmıştık. Herkes gold detaylı bir masanın etrafında oturuyordu ama kahvaltıya başlamamışlardı. Bizi bekliyorlar galiba.
