Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Neyse sizi öpüyore 💋💋💋
Bölüm şarkısı: Young and Beautiful
(Sınır: 20 vote 55 yorum hehehehhehehe)
***
Gözlerimi araladığımda sedyenin üzerinde olduğumu farkettim. Aslında burada uyumuştum.
Kapı aralanınca gelen kişiye baktım.
"Merhaba Mina."
Hayat denen kadına yalancı bir gülümseme yollayıp önüme döndüm.
"Nasıl hissediyorsun?"
"Boşlukta gibi."
Kadın kafasını sallayıp ne olduğunu bilmediğim bir makinenin yanına gitti.
"Bu makineyi görüyor musun?"
Kafamı sallayıp dikkatlice kadına baktım. Kadın bir düğmeye dokundu ve bana döndü.
"Bu makine zamanı durdurmaya yarıyor, biliyor musun?"
Kaşlarımı çatıp kadına baktım. Zamanı durdurmak derken ne söylemek istiyordu? Ya da zamanı nasıl durduruyordu?
"Anlamadım ne diyorsunuz?"
Gülümseyerek bana döndü.
"Neredeyse 10 yıldır böyle bir makine yaptık. Bu makine dünyanın bile sonunu getirebilecek nitelikte çünkü şuan bu bina dışındaki kalan bütün evren şuan durmuş durumda..."
(Yazardan: lütfen hayal gücümü sorgulamayın. Bende çok saçma olduğunu biliyorum JAJQJQJJW)
"Şaka mı yapıyorsunuz?"
Kadın tekrar gülümseyerek yanıma geldi ve elimi tuttu.
"İstersen görmek için dışarı çıkabiliriz?"
Kafamı sallarken kadın beni sedyeden kaldırdı ve ilerlemeye başladı. Biraz ilerledikten sonra bir camın önünde durduk. Kadın eliyle dışarıyı işaret ettiğinde gözlerimi cama çevirip baktım.
İnsanlar donmuş bir biçimde duruyordu. Havadaki yağmur damlaları gökyüzünde asılı kalmış ve düşmek istercesine duruyorlardı.
"Böyle bir şey... mümkün mü? İlizyon olmadığını nasıl anlayacağım?"
Kadın eliyle camı açtığında artık emin olmuştum. İnsanlar donmuştu...gökyüzü donmuştu.
"Gerçek yıl olarak 2046 yılındayız ama dışarıda hâlâ 2023 yılındayız. Bir gün zaman tekrar kendi akışına döndüğünde insanlar kendilerini hâlâ 2023 yılında sanacaklar. Ah, aptal insanlar!"
Kadının söyledikleri kulağıma bir masal gibi geliyordu. Gerçekleşmesi imkansız bir masal gibi...
"Zaman...zaman eski akışına ne zaman dönecek?"
Kadın kafasını sağa sola salladı.
"Şuan olmaz şuan eski haline dönemez. O hâlâ uyanmadı."
Bu kadın kimden bahsediyordu ki?
"O kim?"
Kadın camı kapatarak bana döndü.
"Önemli biri değil. Boşver."
Kafamı sallayıp kadını takip ettim. Aklımda çok soru vardı...o dediği kişi Atlas olabilir miydi? Peki bu insanların Atlasla ne işi vardı ki?
"Bana denek 747 olarak seslendiniz...benden başkaları da mı var?"
Kadın biraz daha hızlanıp durdu ve bana döndü.
"Sen teksin. Senden başkası yok burada...sana neden böyle seslendiğimize gelecek olursak bunun bir nedeni yok. Canımız öyle istediği için öyle koyduk."
İçimdeki kahkaha atma isteğini durduramadım.
"Yani canınız istedi diye beni dirilttiniz?"
Daha fazla kahkaha atınca kadın nereden çıkarttığını bilmediğim şırıngayı enseme doğru yaklaştırdı. Karşı koymak istediğimde ise artık benim için çok geçti. Gözlerim yavaş yavaş kapandığında gördüğüm tek şey etrafın kırmızı alevlerle kaplı olduğuydu.
***
Nasıldı?
Mina Atlas'ı kurtarmalı bence?
O kırmızı alevler neyin nesiydi?
Arkadaşlar zamanın durmasına bende inanmıyorum ama bu bir kurgu ve her şey olabilir değil mi?
