Damer

51. geçmiş acılar

Kalben- Yara
Motive- DAMLA

**********

Yemekten hemen sonra bisikletlerle eve dönmeye başladık.

Bisikletten indiğimde geri kalan yolu yürüyerek eve dönecektik. Yürürken yere bakarak yürüyordum. Kafamda bir ton düşünce vardı.

Bir yanım Baran ile sevgili olmamızın yanlış olduğunu söylüyordu. Diğer yanım ise Eren'in yaptıklarını hatırlatıyordu. Bu çelişki gerçekten beni yoruyordu.

Bir yanım Eren'i affet ve hayatına devam et dese de, diğer tarafım onu hemen susturmayı başarıyordu.

Sol tarafım hep haklıydı. O hep doğruyu söylerdi.

O yüzden sol taraf ile devam.

Ayağımın kaymasıyla tekrar yere düştüğüm de bu sefer küfür savurdum. Bu sakarlığımdan nefret ediyorum!

Saçlarımı önümden çekerken dizimi tuttum. Sürtündüğü için yanıyordu. Üfleyerek dizimi tuttum. Serhat önümde eğilerek "iyi misin?" Diye sordu. Bu sırada ben acıdan ağlamak üzereydim.

"Sence?"

Bu sefer de Eren önümde eğilince "dizin yanıyor mu?" Diyerek dizime üfledi. İkiside aynı anda elini uzatınca ikisinin elinde gezindi bakışlarım.

Eren'i seç dedi sağ melek. Serhat'ı seçmelisin dedi sol melek.

Ben düşünürken bir anda biri beni ayağa kaldırdı. Bu kişi Kuzey'di. "Kardeşimin etrafında sivrisinekler gibi dolaşmaya devam ederseniz ikinizide birleştirip döverim." Derken beni kaldırmıştı.

"Birşey oldu mu?" Diye sordu dizimi çırparken. "Yanıyor sadece." Dedim burnumu çekerken. Zeynep koluma girdiğin de "Kuzey gelmeseydi Eren'i seçecektin değil mi?" Dedi fısıltı sesiyle.

"Sanırım.."

Beraber yürümeye devam ettik. Evin önüne gelince Mehmet abi kapıyı açtı. Mehmet abi evin çalışanlarından biriydi. Çok tatlı bir mizacı vardı.

"Hoşgeldiniz." Diyerek içeri aldı. Ayşe nine ve Suat dede uyumuştu sanırım. Odalarımıza geçerken ben duşa girdim hızla. Kendimi pis hissediyordum.

Burada ki şampuan zeytin kokuyordu. Bu yüzden bir tık kendimi kötü hissetmiştim. Ben hep vanilya korkardım. Umarım şimdi zeytin kokmazdım..

Duşun ardından pijamalarımı giydim. Odaya geçerken Zeynep'in sırıtarak telefonla mesajlaştığığını görünce kendimi yatağa attım.

Hızlıca telefonumu açıp geçen gece Eren'i uyurken çektiğim fotoğrafı açtım. Uzun uzun izlerken sırıttığımı fark ederek "kanka," Dedim şakıyarak. "Hı." Dedi Zeynep.

"Eren çok şirin değil mii?"

"Değil."

"Neden öyle dedin ki şimdi." Dedim üzgün sesimle. "Goril diyen sen değil miydin?" Dedi alayla. "Evet ama o, tatlı bir goril." Dedim hemen.

"Ya sabır."

Telefona sıkıca sarılırken bir anda birinin aramasıyla telefonumu göğsümden çektim.

Goril arıyor..

Kaşlarımı çatarak bir kaç saniye bekledikten sonra açtım. "Gece gece ne oldu Eren?" Dedim sırıtmama rağmen ters olan sesimle.

"Gece gece bana boynunun fotoğrafını çekip atan sensin?"

"Ne?" Dedim yüksek sesle. "Böyle birşey yapmadım!"