Damer

31. Işıl

18 Nisan 2019.

Okula çok geç kalmıştım.

Hızlıca üzerime okul kıyafetlerimi giyip aşağı koştum. Okulum uzak olduğu için servisle gidiyordum fakat uyuya kaldığım için annem götürecekti. Annem bana ters ters bakıp "hadi kızım! Çok geç kaldın!" Dedi yüksek sesle. Annem geç çıkacağı için uyumuştu ve benim çalar saatim çalmadığı için geç kalmıştım. 1. Derse kesinlikle yetişememiş olmalıydım.

Annem montumu giydirip evden dışarı çıktı. O arabaya doğru yürürken bende ayakkabılarımın bağacığını bağlıyordum.

Kapıyı kapatıp arabaya koştum. Annem, ben arabaya biner binmez arabayı çalıştırdı. Ana yola doğru girerken içimdeki kırgınlığı anneme söylemek ve söylememek arasında cebelleşiyordum.

En sonunda dayanamadım ve anneme doğru döndüm. "Anne," dedim sessizce. Annem bana bakmadan "efendim kızım?" Diye sordu. Bir süre sessiz kaldıktan sonra tam ağzımı açmıştım ki annem bana hızlıca döndü. "yine ne yaptın? Umarım beni kızdıracak birşey değildir Damla! Yerinde dur artık." Dedi yüksek bir sesle.

"Hiç birşey yapmadım."

"Söyle?"

"Hiç." Dedim 'i' harfini uzatarak. Anlatmaktan vazgeçmiştim.

Annem göz devirmekle yetindi. Aradan kırk dakika geçtikten sonra okulun önünde durduk. Birşey söylemeden çantamı alıp arabadan indim. Okulun bahçesinde yürürken birden zil çalmaya başladı. Gerçekten de 1. Derse yetişememiştim. Teneffüs zili çaldığında herkes bahçeye çıktı. Yukarı doğru çıkarken bizim sınıfın kapısı hâlâ kapalıydı. Kapıyı tıklatıp içeriye girdim.

Hoca da dâhi herkesin bakışları bana döndü. "Hocam zil çaldı da," dedim kısık bir sesle. Hoca kafasını sallayarak kitaplarını çantasına koyup kapıya doğru yürüdü "çıkabilirsiniz çocuklar!" Demeyi de unutmadı.

Hoca çıkar çıkmaz hızlıca yerime doğru yürüdüm. Arka sırada tek başıma oturuyordum. Arka sıraya doğru yürürken birden ayağım takılınca yere düştüm. Neye takıldığıma bakmak için kafamı uzattım,
Seda denen kız bana çelme takmıştı.

"Aa! Ayağımı ezdin pis şişko!" Diye bağırdı gülerek. Evet bu sene çok kilo almıştım ve okulun başladığı ilk günden beri bu konuda sürekli zorbalığa uğruyordum.

"Özür dilerim." Diye mırıldanıp ayağa kalktım. Lisenin ilk yılı çok kötü geçmişti. Yaz tatilinde sürekli yediğim için neredeyse iki katım haline gelmiştim. Normalde bu yaşıma kadar hep zayıftım fakat bu yıl kilo almıştım.

Liseye kilolu olarak başladığım için bu konuda benimle dalga geçiyorlardı. 9. Sınıf benim için kötü bir anı olacaktı her zaman. Kimse benimle takılmıyor veya arkadaşlık kurmuyordu.

"Gerizekalı, bir de özür diliyor!" Dedi kızlardan biri. Irmak ayağa kalkıp ayaklarıma baktı. "Ayaklarını hiç görüyor musun acaba? Pardon canım ya, kocaman bir göbeğinin olduğunu unutmuşum!" Diyerek kahkaha attı. Seda ve diğer kızlarda ona katılmıştı.

"Göbeğinden dolayı görmüyorsa, ayağını görmek için aynaya bakması yeterli güzelim, sende bi aynaya bak diyeceğim de sonra kendini görüp korkma."

Zeynep arkadan gülerek konuştuğunda başımı kapıya çevirdim. Kapının önünde durmuş, alayla bize bakıyordu.

Zeynep ile aynı okuldaydık ancak aynı sınıfta değildik. Sınıfta benimle takılacak veya koruyacak bir kişi bile yoktu.