Damer

42. Erik

İyi okumalar 🦋

********

"Baba?"

Sislerin içinde babamın bedeni tam karşımda duruyordu. Dolu gözleri, kızarmış burnu, ağlamaktan morarmış göz altları ile bana hüzünle bakıyordu.

"Kızım," Dedi acılı bir ses tonuyla.

Babam acı çekiyordu, bu ses tonundan açıkça belliydi.

"Neden ağlıyorsun baba?" Diye sordum. "Beni hislerimle yapayanlız bıraktın," dedi. Bunu bana değilde, sanki kendine anlatıyormuş gibiydi. "Onca yıl sonra beni kimsesiz bıraktın."

"Ama senin başka bir oğlun ve karın var, yanlız değilsin ki." Dedim titreyen sesimle. Babam bana uzun uzun baktı. Gözlerinden 2 damla yaş aktı. "Bu beni sevmediğin gerçeğini değiştirmez Damla."

"Ama baba, ben seni çok seviyorum."

"Benim ilk göz ağrım, bir tanecik kızım. Ben babalık duygusunu ilk sende yaşadım. Sen benim ilk çocuğumsun, prensesimsin. Sen bunu bana neden yaptın? Neden beni istemedin? Ben sana iyi bir baba olmaya çalışırken sen neden beni istemedin Damla?" Dedi acıyla.

"Baba," diye inledim ağlayarak. Babam başını sağa sola sallayıp "ben sana geç kaldım güzel kızım, ben bize 17 yıl geç kaldım." Dedi. Babam arkasını döndüğünde kolunu tuttum gitmemesi için. "Baba ne olur gitme."

Babam göz yaşlarını silerek kolunu çekmeye çalıştı fakat izin vermek yerine dizlerimin üzerine çöküp bacaklarına kapandım. "ben çok özür dilerim, sadece kötü bir dönemden geçiyordum. Ne olur beni tekrar bırakma." Diye yalvardım.

Babam beni dinlemedi.

"Bu zamana kadar yoktum, 17 yıl sonra olmasam da olur."

Ve uzaklaştı. Acıyla büyük bir çığlık attım.

💧

"Baba!"

Bir anda kollarımın biri tarafından tutulmasıyla gözlerimi açtım. "Damla, Damla! Geçti, ben buradayım." Yanımda Eren'in sesini duymamla ona döndüm. Eren'i itip yatağın etrafında dolandım. Çekmece ve dolapları açarken Eren "ne arıyorsun?" Diye sordu.

"Eren telefonumu bul bana, ne olur!" Diye bağırdım ağlayarak. Eren yanıma yaklaşıp elini uzattı. "Damla, iyi misin sen?"

Eren'i itip "Eren ne yaptım ben? Nasıl üzebildim babamı? Ya tekrar beni terk ederse? Onu çok üzdüğüm için bana küsüp beni bırakırsa? Eren bana telefonumu bul ne olur!" Dedim telaşla. Çekmecelere bakmaya devam ederken Eren beni durdurdu. "sakin ol,"

Ellerimi saçlarıma götürdüm. "Telefonumu bul!" Diye bağırdım Eren'e. Eren bir anda beni kendisine çekip sıkıca sarıldı. "sen kötü birşey yapmadın. O seni terk etmedi, sakin ol bebeğim." Diye fısıldadı saçlarımı okşarken.

"Ama rüyamda beni bırakıp gidiyordu. Tekrar, yine."

"Kâbus görmüşsün güzelim benim."

Göz yaşlarımı silerek Eren'e sıkıca sarıldım. Kokusunu her içime çektiğimde sakinleşiyordum. Bir kaç dakika sonra hıçkırıklarım derin nefeslere dönüşmüştü.

Bu arada size hemen küçük bir özet geçeyim.

Yarışmayı kazandıktan hemen sonra otele dönmüştük ve herkes yorgun olduğundan bütün gün uyumuştuk. 3 gün sonra İstanbul'a döneceğimiz için bu gün dinlenip yarın bütün gün gezecektik.