Damla ve Eren'in aşk hikayesi..
Damla, küçüklüğünden beri baba sevgisi olmadan ve babası olmadan büyürken, Eren babası yanında olsa da sevgisiz büyümüştü. Sevgiye muhtaç olan bu çift gerçek aşkı yıllar sonra buldular. İlk başta herşey güzel gitse de...
"Şimdi zamanı değil." diyerek yanıtladım onu. Saçımı okşadı "sevgilin olmamdan utanıyor musun?" Dedi ciddiyetle. Dehşetli bir yüz ifadesiyle ona baktım bunu nasıl düşünürdü?
Elini saçımda ittim. "ne alaka?" dedim öfkeyle. Tam ağzımı açtığım an "tamam, şaka yaptım." dedi ve kafasını omzuma yasladı elimi saçlarına götürüp karıştırdım.
Birden dışardan silah sesleri gelmeye başladı korkuyla yerimden sıçradım. Eren bana baktı. "lan hangi şerefine tükürdüğüm sıkıyor bunu!" Dedi ve sinirle ayağa kalktı elini tuttum gitmesini engelledim. "Ya sen karışmasana!" dedim onu zaptetmeye çalışıyordum. "Ne demek karışma?" dedi ve çırpınmayı bıraktı.
Aradan 20 dakika geçtikten sonra "Eren." dedim "hı?" Dedi. "kızmazsan birşey sorabilir miyim?" Dedim masumca. Eren ciddi bir ifadeyle bana döndü "söyle güzelim?" dedi. "şuan baban gelse barışır mısın?" Diye sordum. Nerden gelmişti aklıma bilmiyordum ama galiba onu üzmüştüm.
"Nerden çıktı bu?" Dedi sesi üzgün geliyordu morali bozulmuştu afferin Damla böyle devam et!
"Bilmem aklıma geldi"
"barışmazdım. Zaten oda gelip özür dilemezdi." kırgındı, kimseye üzgün tarafını göstermeyerek güçlü olmaya çalışıyordu ama asıl güçlülük acıyı yenmeye çalışmak değil acılarla yaşamaktı.
"Nerde o biliyor musun?" Diye sordum. Başını hayır anlamında sağa sola salladı. "bilmem, yeni ailesiyledir herhalde." Dedi Eren'in sesi titriyordu "Eren, bebeğim." Diye fısıldadım.
Yalan söylüyordu. Nerede olduğunu biliyordu ama söylemek istemiyordu. Zorlamayarak sustum.
Konuyu kapatmak yerine devam ettirmeyi tercih ederek "tek zaafın baban herhalde sadece onun konusu açılınca sesin titriyor." dedim, Eren acıyla güldü.
"Benim tek zaafım sen ve annemsiniz Damla. Sana ve anneme bişey olsa neler yaparım veya neye dönüşürüm bilmiyorum ama onu önümde öldürseler bir mermi de ben sıkarım." Derin bir nefes aldı sanki nefes almakta zorlanıyor gibiydi.
"O benim sadece.." dedi "çocukluğum." diye devam etti yüzünde hiçbir duygu yoktu. Nefret, özlem, sevgi, öfke.. hiçbişey yoktu. O kadar duygusuz bakıyordu ki içini okuyamıyordum.
Elimi onun beline sardım ve sarılmaya başladım. Ben ona değil çocukluğuna sarılmak, acılarını sarmak istiyordum.
"Peki senin baban?" Diye sordu bunu hiç beklemiyordum. Yutkunamadım ve başımı eğdim. Eren bir anda sinirlendi "başını eğme Damla." Dedi öfkeyle. Kafamı kaldırıp yüzüne baktım.
