Part-23
"ကို့ကို ဒီညကျွေးမှာမလား"
"စားလေ ဟင်းတွေကျန်သေးတယ်"
မေနှိုင်းသိရဲ့သားနဲ့မသိချင်ယောင်ဆောင်လိုက်ရတယ်။ဒီလောက်ဟိုဟာလာနေပါတယ်ပြောတာကို ထပ်တောင်းရဲတဲ့သတ္တိကိုတော့လေးစားမိတယ်။ယောက်ျားတွေးကတကယ်အရမ်းဆိုးတာပါဆို။
"အဲ့တာကိုပြောတာမဟုတ်ဘူး"
"အဲ့တာဆိုဘယ်ဟာကိုပြောတာလဲ"
"ဟိုလိုညစာလေ"
"ဟမ် အဲ့တာတော့မရဘူးနော် မေနှိုင်းဟိုဟာလာနေတဲ့ဟာကို"
"လာနေလည်း လုပ်လ်ို့ရပါတယ်"
"ဟာ မရဘူးဆို မရဘူးနော်"
"ရပါတယ်ဆို"
"ဟင့် မေနှိုင်းကို ဟင့် အနိုင်ကျင့်နေတာမလား"
မေနှိုင်းပြောမရတဲ့အဆုံးငိုချလိုက်တော့သည်။
"ဟာ မငိုပါနဲ့ကွာ ကိုကစတဲ့ဟာကို"
"ဟွန့် သွားလာမထိနဲ့"
မင်းခန့်သူစနေတာကို မသိပဲငိုနေတဲ့ ချစ်မဝလေးကိုကြည့်ပြီးရယ်လိုက်မိတယ်။အဲ့တာကိုခွင်းက မျက်စောင်းလေးထိုသွားတယ်။သူပြောပါတယ် ခွင်းသာနဂါးဆိုသူပြာကျသွားပါပြီလို့ပြောရင်သူမမှား
ဘူးလို့ထင်တယ်။
"ခွင်း"
"ဘာလဲ"
"ဟော စိတ်ဆိုးသွားတာလား"
"သိရင်ဘာလို့လာမေးနေတာလဲ"
"စိတ်မဆိုးပါနဲ့ကွာ ကိုကစတဲ့ဟာကို"
"ဟွန့်"
"ကိုပြောစရာရှိတယ်"
"ပြော"
"မနက်ဖြန် ဟန်းနီးမွန်းထွက်ကြမယ်လေ"
မေနှိုင်းအလွန်ပျော်သွားမိတယ်။ဘာလို့ဆို ခရီးမထွက်ဖြစ်တာကြာနေပြီကြောင့်။
"ဟင် တကယ်လား"
"ဟုတ်တယ် ဘယ်သွားချင်လဲ"
"ကမ်းခြေ သွားချင်တာ"
"ဟုတ်ပြီ 'ကို'ငပလီကို ဘိုကင်တင်လိုက်မယ်"
"ငပလီ သွားမှာဆိုရင် အဖေ့ရဲ့hotelရှိတယ်"
YOU ARE READING
တကယ့်အချစ်ဆိုတာမင်းနဲ့မှ(ongoing)
Romanceကောင်လေးကခပ်ဆိုးဆိုးနေပြီးမိဘတွေတောင်မနိုင်လို့လွှတ်ရထားရတဲ့ လူမျိုးနဲ့ ကောင်မလေးကခပ်ချေချေနေပြီးဘယ်သူနဲ့မှစကားသိပ်မပြောပဲနေတဲ့လူနဲ့ ဘာတွေဘယ်လိုဆက်ဖြစ်ကြမလဲ ပထမဆုံးစရေးတဲ့fictionမလို့ အရေးအသားညံ့ရင်ကြိုပြီးတောင်းပန်ပါတယ် အတက်နိုင်ဆုံးတော့ ကောင်းအော...
