Part-10
"မင်းနဲ့ဘာဆိုင်လို့လဲ"
"အေး ငါနဲ့ဆိုင်လို့ဝင်ပြောနေရတာပေါ့"
"အဲ့တာဆိုပြောစမ်းပါ ဘာဆိုင်လဲဆိုတာ"
"အေး ခွင်းမေနှိုင်းကငါ့ကောင်မလေးပဲ မင်းလစ်လိုက်တော့"
သူအဲ့လိုပြောလိုက်တော့မေနှိုင်းကြောင်သွားသည်။သူ့ကိုလှမ်းကြည့်လိုက်တော့ဟိုဘက်ကတစ်ယောက်ကို ဝါးစားတော့မယ့်အကြည့်နဲ့ကြည့်နေသည်။
"မေနှိုင်းမှာကောင်လေးပဲရှိတာ ယောကျာ်းရှိတာမှမဟုတ်တာကွာ"
"ဟုတ်တယ်မလားမေနှိုင်း နင်ငါ့ကိုအဖြေပေးပါဆို"ဟုသူကပြောပြီးမေနှိုင်းလက်ကိုအတင်းလားထပ်ဆွဲပြန်ပြီ မင်းခန့်ပိုင်ကတော့သူ့ကိုစိုက်ကြည့်ပြီးတော့
"မင်းသူ့လက်ကိုလွှတ်မလား ငါဆွဲထိုးလိုက်ရမလား"
"မလွှတ်ဘူးကွား ဘာဖြစ်ချင်လဲ"
"ဘာဖြစ်ချင်လဲဆိုတော့"ဟုပြောပြီးသူဆွဲထိုးလိုက်သည်။သူထိုးနေချိန်မေနှိုင်းကိုထိမှာဆိုးလို့
"ခွင်း မင်းဟိုဘက်ကိုသွားနေ မင်းထိခိုက်မိလိမ့်မယ်"
မေနှိုင်းနောက်တစ်ခါကြောင်သွားရပြန်ပြီ သူ့နာမည်ကိုအကုန်လုံးက'မေနှိုင်း'ဟုသာခေါ်ကြတာ တစ်ယောက်မှခွင်းလို့မခေါ်ဖူးဘူး။သူထိုးကိုယ်ထိုးဖြစ်နေချိန်မှာ ဟိုလေးယောက်ကအပြင်သို့ထွက်လာသည်။
သူတို့လေးယောက်အခန်းထဲကထွက်လာတော့မင်းခန့်ပိုင်ထိုးနေတာကိုသစ္စာကမြင်သွားတော့
"ဟဲ့အာကာ ဟိုမှာမင်းခန့်ပိုင်ရန်ဖြစ်နေတာလားမသိဘူး ထိုးနေကြတယ်"
သစ္စာမေအပြောကြောင့်သူတို့အကုန်လုံး လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ဟုတ်ပါတယ် မင်းခန့်ပိုင်ရန်ဖြစ်နေတယ်ဆိုတာ အာကာနဲ့စွမ်းပြည့်ကမင်းခန့်ဆီပြေးသွားပြီးသူတို့ပါဝိုင်းထို့လိုက်ကြတော့ပွဲကပိုဆီသွားတော့သည်။
မေနှိုင်းဟိုတစ်ယောက်ကိုကြည့်လိုက်တော့အျက်နှာမှာသွေးတွေစို့နေသည်။မေနှိုင်းသူထိုးနေတဲ့အနားသွားလိုက်ပြီး
YOU ARE READING
တကယ့်အချစ်ဆိုတာမင်းနဲ့မှ(ongoing)
Romanceကောင်လေးကခပ်ဆိုးဆိုးနေပြီးမိဘတွေတောင်မနိုင်လို့လွှတ်ရထားရတဲ့ လူမျိုးနဲ့ ကောင်မလေးကခပ်ချေချေနေပြီးဘယ်သူနဲ့မှစကားသိပ်မပြောပဲနေတဲ့လူနဲ့ ဘာတွေဘယ်လိုဆက်ဖြစ်ကြမလဲ ပထမဆုံးစရေးတဲ့fictionမလို့ အရေးအသားညံ့ရင်ကြိုပြီးတောင်းပန်ပါတယ် အတက်နိုင်ဆုံးတော့ ကောင်းအော...
