That's What She Said (GxG)

TWSS 32

Cataleya Lily Abadino

Today I followed my customary pattern of taking a cab to school dahil mabi-busy daw ito. She stated that her mother assigned her a task. That is why she was unable to pick me up at magkita na lang daw kami sa school.

While glancing out the window, I'm wearing earphones and listening to a random song on Spotify. Maganda ang araw ngayon, no doubt. Halata naman kasi sa kulay ng langit, but why am I feeling like this? Okay naman ang gising ko pero may something na bumabagabag sa'kin na hindi ko naman mawari kung ano.

Every time I think I've lost my way
I fall in love with you a little bit more
Little bit, a little bit more than before
Even on the days I'm not so sure
I fall in love with you a little bit more

Habang nakadungaw sa labas parang bigla naman may sariling lyrics ang utak ko at na-absorb niya ang kanta. Sa hindi inaasahang pagkakataon, lumitaw ang imahe ni Jupiter sa tabi ng lyrics ng kanta. Ipinilig ko ang aking ulo upang iwaksi ang mga walang kabuluhang naiisip. Pero kahit anong gawin ko nando'n pa rin si Jupiter at nakangiti ito.

What the hell is happening!?

Napahawak ako sa dibdib ko habang unti-unting lumalakas ang kabog nito.

Thought I knew every little thing about you
There's always more of you to learn
You try your best to show your worst
Baby, you can rest assured
I'll always be here for you
Always be here for you

I chewed the inside of my cheeks as I thought of her words na paulit-ulit niyang sinasabi na she's always be there for me kahit ano mangyari.

Here we go again. I sighed. Eto na naman yung pakiramdam na hindi ko maintindihan pagkasama ko si Jupiter or sa tuwing maiisip ko siya ay umaatake ito. I feel like there's something inside my stomach and I don't like it! Kasi everytime na nafi-feel ko ito, nagugustuhan ko.

Naputol ang pag-iisip ko nang magsalita si manong driver para ipaalam na nakarating na kami. Nagpasalamat muna ako bago bumaba. Good timing talaga si manong kung hindi dahil sa kaniya mababaliw na naman ako sa kakaisip sa mga nararamdaman ko na kakaiba.

As soon as I set foot on the school grounds, greetings start coming from various people. Tulad nga ng sinabi ko okay naman ang gising ko kaya binati ko rin sila pabalik with my sweetest smile.

I dug through my purse for my phone and messaged Jupiter to let her know I was already at school. Nang maibalik ko ang phone sa bag kusa na lang akong napangiti sa idea na magkikita kami ni Jupiter na mabilis ko din inalis.

This is so confusing! Bakit ba ganito na lang inaasta ko pagdating sa kaniya?

Malapit na ako sa usual tambayan ng cheers, then I noticed Jupiter standing in the center of the path, staring at me. She waved her hand at me and I did the same. Kinalma ko ang sarili ng ma-realized ko na ang bilis na pala ng hakbang na ginagawa ko papunta sa kaniya.

I cleared my throat as I approached her. "Kanina ka pa?"

She shook her head kasabay ng pagkuha niya sa bag ko. She then took hold of my hands and intertwined them together.

"Not really. Nauna lang siguro ng slight sayo." She took a glimpse of me. "So how are you?"

​"I'm good." Iniwasan ko na salubungin ang tingin niya at baka kung ano pa ang lumabas sa bibig ko. Minsan pa naman walang preno 'to kung magbitaw ng kung ano.