Turuncu Balonlar & Sonsuz Yalanlar

Dünyayı Sığdırdığın O Gözlerine Gömüyorsun Beni

Size bitim kanlanıyor demiştim değil mi 🤗 buyurun Süreyya ile başlıyoruz. Başlamadan önce de rica ediyorum, Süreyya'nın anlamına bakın. Bakın ve Kuzgun bebeğime düşün biraz da 🫠
Balon uyarımız sabit, geçen bölüm uyardığım grup lütfen iki balon arasındaki kısmı atlasın.
🎈🎈

Süreyya Şahkulu

"Çok canım acısa da giriliyor yeni yola hazırım. Dırırım dırırırırım. Yavaş!"

Zaten kafamın içinde filler tepişiyordu. Şarkının sözlerini hatırlayamıyor, doğru düzgün söyleyemiyordum. Bir de bu suratsız herifin triplerini çekiyordum. "Sana yavaş!" Huysuzluğu gerçekten hiç çekilmiyordu. Bir bardak getirmişti benim için. Cam sehpaya çat diye bırakınca o ses bir anda beynimi karıncalandırmıştı. Bardak kahve kokuyordu ama canım kahve içmek istemiyordu. "Üffff." Güçlükle sırtımı koltuktan ayırdım ve karşımda iki tane görünen Kuzgun'a gözlerimi kısarak baktım. "Kartal bebeğim olsaydı kahve vermezdi. Verse bile içine en azından biraz konyak koklatırdı. Sevmem ben dümdüz kahve."

Kuzgun öfkeyle yüzünü sıvazladı. "Şu piçe bebeğim deme lütfen ya." Kaşlarımı çattım. Ne vardı? Kartal benim bebeğimdi. Bir kere daha üfledim. "Üfff. Keşke Kartal'a aşık olsaydım."

Kendisi için yaptığı kahveye uzanan eli öylece kaldı. Birkaç saniye sonra yüzüme baktı. Hala iki tanedeydi. Acaba Kartal burada mıydı? Burada olmasanı istiyordum. Dikkatle gözlerimi kısıp etrafıma baktım. Sonra yeniden Kuzgun'a. Bunlardan biri Kartal değildi. Ne yazık ki ikisi de Kuzgun'du.

Hareketlerine çöken ağırkanlılıkla elini geri çekti ve arkasına yaslandı. "Kartal'a aşık olmak mı isterdin?"
Omuz silktim. Kesinlikle isterdim. Her şey benim için ne kadar kolay olurdu. "Kesinlikle isterdim." Hala dikkatle salonu süzüyordum. "Düşünsene Kuzgun. Her şey ne kadar kolay olurdu. Severdim. Sevilirdim ya da sevilmesem bile bunu bilir ve yoluma bakardım. Kartal arafların insanı değil."

Gözlerim sulanıyordu. Midem de bulanıyordu. İçmem gerekenden çok daha fazlasını içmiştim. Kartal olsaydı biraz daha iç daha kolay kusarsın derdi. Kuzgun midemin bulantısı geçsin diye, tadına bakmadım ama öyle olduğunu biliyordum, sert bir kahve yapmayı tercih etmişti. Hep mantıklı olmak zorundaydı. Hep en doğrusunu o bilir, o yapardı. Aksi mümkün değildi.

"Şimdi bilmiyor musun?" Sesindeki kırık tonlar gözlerimdeki sulanmayı artırıyordu. Benimle böyle konuşmaya hakkı yoktu. Öfkeyle başımı salladım. "Bilmiyorum tabi. Neyi bileceğim ya ben? Bilmiyorum ben bir bok Kuzgun!" Ne cüretti? Karşıma geçip bu şekilde konuşamazdı. Koltuğun kenarına tutunup kalktım. Bakışları anında yüzüme döndü. "Ne bileceğim ben Kuzgun! Bir sevdiğimi biliyorum. Başka da bir bok bilmiyorum!"

Güçlükle ayakta duruyordum ama şu evden derhal kurtulmalıydım. Sonrasına sonra bakardım. Arkamı döndüm ama söylenmemi durduramıyordum. "Salak herif. Salak." Çantam neredeydi? Çantam umrumda değildi. İçinde telefonum vardı. Onu bulmam gerekiyordu. Başka türlü kurtulamazdım buradan. "Karşıma geçmiş bir de bilmiyor musun şimdi diyor!" Neredeydi o boktan çanta! Gözlerim salonda dolaştıkça mide bulantım artıyordu. Gidip biraz daha içip sonra hemen kusmam gerekiyordu. Kartal haklıydı. Çözüm buydu. Kuzgun'un bir boktan anladığı yoktu! "Nereye gidiyorsun acaba?" Bir de benimle konuşuyordu. "Sana ne be! Cehenneme gidiyorum sana ne!" Konsolun üzerindeki parıltı dikkatimi çektiğinde adımlarımı olabildiğince hızlandırdım. "Nereye gidiyormuşum. Hesap verecektim sana."

Çantama uzanıp birkaç adım daha attım ve sokak kapısından bütün hırsımı çıkarmak ister gibi kendime çektim ama kapı aynı hızla kapandı. "Otur şuraya konuşalım Süreyya. Nereye bu halde?" Nefesi saçlarımın arasına karışıyordu. Bana bu mesafede durmamalıydı. Kafamı karıştırıyordu. Hızla geri döndüm ve göğsünden ittim. "Ne konuşacağım ya ben seninle? Ne istiyorsun Kuzgun sen benden?" Hırsla saçlarıma asıldığımda dişlerini birbirine bastırdı. "Ne yapacaksın? Ne yapacaksın yine kendine engel olamayıp beni öpüp sonra da günlerce tırım tırım benden kaçacak mısın? Ne yapacaksın Kuzgun!"