Ejder Soyu (2. Kitap) - Bitti. -

Bölüm | 206

RHAEGAL

Buraya gelmeyeli uzun zaman olmuştu, hiçbir şey değişmemişti. Her şey bıraktığım gibi aynıydı. Buranın gece bile güzel göründüğünü söylemek yalan olmazdı.

"Seni yeniden görmek güzel Westeriya," dedim.

Gargoyle kalesi görünmüştü, yavaşça kalenin önüne indim. Ophir beni görünce şaşırmıştı, tahmin edilebilir bir yüz ifadesiydi. Sonuçta dış görünüşüm değişmişti.

"Genç ejderha, saçların..?"

"Evet, sanırım doğduğumuz topraklara geri döndüğümüz için böyle oldu. Ben bile hala neden böyle olduğunu anlayamadım."

Ophir'in yanına gittim, elini uzattı. Elini tuttum ve sıktım, gülümsedim.

"Seni yeniden görmek güzel," dedim.

"Senide görmek güzel, buralarda uzun zamandır görünmüyorsun."

"Elimde değildi, akademi ve eğitim derken sanırım biraz fazla buradan uzaklaştım."

Kalenin kapısından içeriye baktım, "uyanık mı?" Dedim.

"Hayır, eğitimden sonra odasına gitti ama yinede bir şansını deneyebilirsin."

Birlikte kaleden içeriye girdik, "son gördüğümden beri çok güçlenmişsin."

"Evet, sonuçta büyük bir savaş olucak öyle değil mi?" Dedi Ophir.

Bir iç çektim, "hemde çok büyük. Son aldığım bilgilere göre sadece savaş çıkarmaya çalışanlar sadece biz değilmişiz."

"Demek işler iyice karmaşık  bir hale geldi. Bundan nasıl sıyrılmayı düşünüyorsun?"

"Bunu bulacağım ana bundan önce Miranda'yı görmek istiyorum," dedim.

Ophir gülümsedi, "odan hazır ama sanırım bu gece orada kalmayacaksın."

"Galiba odamda  kalmayacağım," göz kırptım.

"O zaman sabah görüşürüz," dedim ve Miranda'nın odasına doğru yürüdüm.

"Umarım anılarındaki kadar seksi bir kız olmuştur," dedi Tessarion.

"Olmamışsa bu konuda ne yapacaksın?" Dedim.

Tessarion düşündü, "onu daha seksi olduğu zamanlara geri dönmeyi planlıyorum."

"Peki bunu nasıl yapacaksın?"

Tessarion bir iç çekti, "neden böyle tuhaf sorular sorup duruyorsun?"

"Sorularım tuhaf değildi, gerçeklerdi."

"Ben daha çok kıskançlık kokusu aldım," dedi Tessarion.

"Kıskanmak? Seni mi?"

Tessarion zihnimden başını salladı.

"Neden seni kıskanayım ki?"

"Bunu sabah olunca görüceksin," dedi.

Kapının önüne geldim, derin bir nefes alıp yanaklarıma hafif tokat attım.

"Pekala, en fazla güzel bir tokat yiyebilirim."

Kapıyı yavaşça çaldım, ardından yavaşça açtım.

"Miranda."

Kapının ucundan içeriye baktım, etrafta kimseyi göremedim mana izi bile yoktu. İçeriye yavaşça girdim, arkamdan kapıyı kapattım.

"Sanırım burada kimse yok," diye düşündüm.

"Rey..."

Giyinme odasından ses geldi, başımı çevirdiğimde Miranda gecelik giymişti ve şaşkın bir şekilde bana bakıyordu.