Bir tek seni sevdim

8. "Başlangıç"

Ömer Ali biraz gülümsedi. Başını hafif tamam anlamında sallayarak direk olarak ilçe hapishanesine yol aldı. Yarım saat sonra hapishanenin önüne gelmiştiler.

Genç kız tekrardan örtüsüyle kapanmayı düşündü ama birden durdu. Yanındaki adam onun babasını kurtarmak için bir sürü insanı bir telefonda seferber etmişti. Ona saygı duyması ve güvenmesi gerekiyordu. Onun yanında ona kimse başka gözle bakamazdı. Bu adam onu korurdu. O yüzden gülümseyerek elinde tutmuş olduğu yüz örtüsünü torpidoya bıraktı.

O sıra torpidoyu açınca orada duran silahı fark etmişti Ömer Ali. Ansızın sinirlendi. O şerefsiz piç Selim ağa yüzünden kız yanında korkuyla silah taşıyor olmalıydı. Bu durum canını sıkmıştı. İkiside arabadan indiklerimde uzaktan bir erkek silüeti belirdi. Siyah bir aracın yanında elindeki zehirli sigaranın dumanını içine çekerek bekliyordu.

Ömer Ali adama doğru yaklaşınca ansızın kolunda bir sıcaklık hissetti. Yanındaki kız koluna girmişti. Bu durum onu biraz rahatsız etmişti. Kızın sıcaklığı bedenine yayılırken kasıklarında anlam veremediği bir hareketlenme oldu. Önem vermemeye çalışarak adama doğru yürümeye başladılar. Beraber!

Uzaktaki adam gelenleri fark edince elindeki sigarasını yere attı ve siyah deri ayakkabısı ile izmariti ezdi. Simsiyah takım elbisesi ve bembeyaz gömleğiyle heybetli vücudu daha da iri görünüyordu. Gece karası saçları ve sürme çizilmiş gibi gür kirpikli bal renkli gözlere sahip adam tam bir mafya babasını andırıyordu.

Ömer Ali elini uzatarak "Davut bey..?" diye sorunca adam da yarım bir gülümsemeyle erkeksi bir şekilde uzatılan eli tutarak başını salladı "Ben Ömer Ali Safkan. Yoğun olmanıza rağmen vakit ayırdığınız için minnettarım."

"Davut Yıldırım!" dedi adamda kendini tanıtarak. Birkaç saniyeliğine gözleri yanındaki kıza kaysada hemen adama bakarak devam etti "Önemi yok Ömer. Mümkünse sizli bizli olmayalım. Rahat olmayı severim."

"Elbette memnun olurum Davut."

Davut genç adamın yanındaki kıza elini uzatarak "Sizinle tanıştığıma memnun oldum Hatice Solmaz!" dedi.

Genç kız şaşırmıştı. Adam ismini biliyordu. Gerçi neden şaşırdıysa. Az önceki gizemli adam telefonda her şeyi bir bir anlatmıştı. Uzatılan eli çekingenlikle sıkarak "Bende memnun oldum Davut bey," dedi.

Davut ellerini ceplerine atarak genç adama yönelik "Baş savcı içeride şu an. Çıkış işlemlerini hazırlıyor!" deyince Hatice sevinçle "Gerçekten mi?" diye sordu.

Davut tebessümle başını salladı "Aslına bakarsanız ortada suç duyurusunda bulunabilecek bir tek adam akıllı delil bile yok! Piç heriflerin hepsi o ağa bozuntusudan korkarak asılsız ihbara göz yummuşlar. Eh haliyle bende biraz üstlerine gidince her şeyi yumurtladılar. Savcı çıkış işlemlerini hazırlıyor. Birazdan çıkarırlar."

"Yardımlarınız için minnettarım. İstediğiniz vakit sizi Rizede ağırlamak isterim."

"Emin olun bir gün beni ağırlayacaksınız!" dedi Davut Ömet'e bakarak.

"Hatice'm! Kızım!"

O an Hatice arkadan babasının sesini duydu. Sevinçe arkasına döndüğünde babası demir kapıların orada duruyordu.

"Baba!"

Genç kız koşar adımlarla, bilinçsizce yanakların akan göz yaşlarına aldırmadan babasına yaklaştı.

Muzaffer bey kızına sevinçle sarılmıştı. Güzeller güzeli yavrusunun kokusunu içine çekerek "Güzel kızım çok mu korktun? Korkma baban daha ölmedi!" diye güvence vererek ellerinin arasında küçük bir kız çocuğu gibi ağlamaya başlayan kızını sakinleştirmeye çalışıyordu.