On Yedi - Otuz Yedi

0.4

Ve sonra her şey değişti, sen değiştin, ben değiştim. En çok bu yaktı içimi.

***

Tüm hücrelerimde yankılanan bu ses bedenimde bir deprem etkisi yarattı, kimdi bu? Beynimin her bir kıvrımını işgal eden bu ses neydi? Az önceki heyecanıma kıyasla korkuyla çarpan kalbim göğüs kafesimi delip geçmek istiyordu, titreyen dizlerimde derman kalmamıştı. Sanki vücudumdaki tüm kan başka bir yere toplanmıştı ve beni noksan bırakmıştı, öylesine kötü bir histi ki bu bütün bedenimde eksikliğini hissediyordum.

''Meyra iyi misin? '' diye sordu Devrim, endişelendiğini gözlerinden anlıyordum. Onu ne zaman öpmeyi bırakmıştım, bilmiyordum.

Peki iyi miydim? Bedenimde hissettiğim bu derin korkunun yanında ruhumda hissettiğim şeyler de beni ürkütüyordu.

''Meyra... Bir şey mi oldu? Bir şey mi yaptım? '' mavi irislerim yeşil harelerine bakmaya cesaret etmedi başta, sonrasında usulca ona baktım. Ağzımı açıp tek kelime edemiyordum, aslında istiyordum bunu fakat ne diyecektim? Ne anlatacaktım? Bedenim tekrar bir korkuyla titrediğinde kafamı iki yana salladım.

''Bir dakika. '' zorlukla kurduğum cümleyle yanından ayrılıp banyoya ilerledim ve kapıyı ardımdan kilitledim. Yaptığım ilk şey çeşmeyi açmak olmuştu, soğuk suyla önce yüzümü yıkayıp kendime gelmeyi denedim ama aklımda dönüp duran bir ses vardı.

'Yapma! '

Kimdi bu, ne istiyordu benden? Gaipten bir ses gibi değildi, sanki biri kulağımın dibine gelip bağırmıştı bunu. Öylesine gerçekçiydi ki nefesini boynumda hissetmiştim adeta, o anı düşündükçe içime ürperti geliyordu.

Banyonun kapısında bir ses duyduğumda bakışlarım oraya döndü, Devrim'in beni merak ettiğini biliyordum. Aklıma gelen planla dolaptan bir ped aldım ve sertçe kağıdını çıkardım, bu sesi duyduktan sonra gideceğini biliyordum. Nitekim öyle de oldu, bazı günler ona trip atmak için banyoya kaçtığımda kullandığım bir yöntemdi bu ve yine işe yaramıştı. Pedi tekrar dolaba koyduktan sonra aynada kendime baktım, kendimle göz göze gelsem de içimden bir ses aslında kendime bakmıyor olduğumu düşündürüyordu. Ne tuhaftı, sanki o an bana bakan ben değildim.

Daha fazla oyalanmadan banyodan çıktım, Devrim de benim çıktığımı gördüğü an oturduğu yerden kalktı. Yüzündeki o endişeli ifadeyi görünce biri kalbimi avucuna alıp sıkıyormuş gibi hissettim.

''Ne oldu güzelim, neden gittin birden bire? Bir şey mi yaptım? '' diye sordu.

''Hayır, hayır. Seninle alakalı bir durum değil, seni öperken regl olduğumu hissettim ve ne yapacağımı bilemedim beklemediğim için. '' derken ona sarıldım ve kollarıyla beni sarmasını bekledim. Vücudumu bir sıcaklık kapladığı zaman ona daha çok sokuldum ve bu anın hiç bitmemesini istedim içten içe.

''Neden söylemedin banyoya girmeden önce? ''

''Bilmiyorum, bir anlığına şok yaşadım işte. '' konunun kapanması için ondan ayrılırken ekledim. ''Hadi yemek yapalım, acıktım. ''

Mutfağa geçtik beraber, burada sayamayacağım kadar çok vakit geçirmiştik. Onunla bu eve ilk gelişimiz gözlerimin önüne geldiğinde gülümsedim farkında olmadan, çok heyecanlanmıştım. Elim titrediği için yaptığım kahveyi dökmüştüm ve buna gülüp bu tezgahın önünde bana sarılmıştı. Utansam da o an aklımı işgal eden tek şey onun kollarında olmaktı.

''Ne düşünüyorsun? Senin böylesine tebessüm etmene sebep olan şeyi merak ettim doğrusu. '' dediğinde sesinde ufak bir kıskançlık sezdim, halbuki aklımın her köşesinin onunla dolu olduğundan bihaberdi.