Polen Bal 24 yaşında kariyerinin zirvesinde bir mankendir ve oldukça süslü bir hayat yaşamaktadır. Sevgilisi tarafından dolandırılıp hapse attırılmak ise... Onun için rüya bile olamazken birden kendisini kodeste bulur!
Bakalım şeker kızımız kar...
Oups ! Cette image n'est pas conforme à nos directives de contenu. Afin de continuer la publication, veuillez la retirer ou télécharger une autre image.
Adamın suratında öylesine sert ve ters bir ifade vardı ki bir an neye ürpereceğimi şaşırdım. Bir süredir görmediğim o asabi surat iyice çatıldığında teklifsiz bir şekilde kâğıdı alacakken elimi elinin üzerine koydum.
O anda burnumdan sert ve kısa bir soluk aldığımda bakışlarım irice açılmıştı. Suratımdaki kızarıklığı tüm benliğimle hissediyorken avucumun içerisinde, hemen küçük parmaklarımın altında kalan sert, kemikli ve kudretli elin dokusu kafamı daha da karıştırmıştı.
Gözlerimi kırpıştırarak kafamı onaylamaz anlamda sallayarak aceleyle konuştum. "Ne yapıyorsunuz ya alışveriş listem o benim."
Hödük adam hiç çekinmeden kağıtları tutmaya devam edince gözlerimi devirerek yaklaştım ve fısıldadım. "Özel listem, kadınsı ürünler."
Yanakları anında içe doğru çekildi ve göz kontağını keserek yere baktı. Ardından elini de masanın üzerinden çektiğinde rahat bir soluk alıp kağıtları avucumun içine sıkıştırıvermiştim.
Sırtını dikleştirerek boğazını temizlediğinde sürekli başka taraflara bakıyordu. "Böyle şeyleri ne diye ulu orta yerlere atıyorsun kızım?"
"Ay komiserim elimden kaydı işte sizde gördünüz." Nefes nefese kaldığımda yanaklarımdaki yanma hızla artmaya devam ediyordu. Göğüs kafesimde yoğun bir sıkışıklık hissedince kaşlarım çatıldı. İyi de artık rahatlamam gerekmez miydi? Neden daha da ağırlaştığımı hissediyordum.
Özellikle tam da şu anda dizlerimin bağları çözülüyor, ellerim titriyor ve tüm kan bedenimden çekiliyordu sanki. "Ko-komiserim..." Burnumdan kesik kesik soludum ve yavaşça kafamı salladım. Ona bakamıyor baksam bile göremiyordum bakış açım sürekli bulanıklaşıyordu. "Ben artık gideyim..." Masanın kenarından çıkıp geçecekken birden dengemi toparlayamadım ve dizimi sertçe oraya çarptığımda bilincim hızla kapanıyordu.
Aşağıya doğru savrulurken bedenimin ısısı sanki bir volkan misali taşıyor, gözlerime kadar yakıyordu.
"Polen!" Sert bir bedene çarptığımı hissettiğimde gözlerim kapandı ve gerisi tamamen karanlıktı.
***
Ara ara gözlerimi açtığımda onun sert ifadesiyle karşılaşıyor ayık duramadan geri yumuyordum. Keskin bir şekilde aldığım hastane kokusu midemi bulandırdı ve suratımı buruşturdum. Elimi karnıma doğru götürecekken kolumdaki serum canımı yaktı.
