Polen Bal 24 yaşında kariyerinin zirvesinde bir mankendir ve oldukça süslü bir hayat yaşamaktadır. Sevgilisi tarafından dolandırılıp hapse attırılmak ise... Onun için rüya bile olamazken birden kendisini kodeste bulur!
Bakalım şeker kızımız kar...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
BU KADAR VİCDANSIZ OLUNMAZ 😰
Mahkemeden dolu dolu olan gözlerimle çıkarken Korkut'la göz göze geldik ve hayretle birbirimize bakakaldık. Az önce karar verilmişti. Ve ben hâkimin aldığı karara inanamıyordum. Yanımdaki memurlarla beraber yürürken kendimi tutamayıp bağırdım.
"Korkut!"
"Polen!"
Dayanamayıp hıçkırarak ağlamaya başladığımda omuzlarım titriyordu. "İnanamıyorum bu olanlara..."
Koşarak yanıma geldiğinde tüm ifadesi az önceki gerginlikten dolayı dağılmıştı. "Sana söylemiştim..."
"Sonunda kurtuldum!" Yerimde zıplayarak ona sarılmaya çalıştığımda her ne kadar bunu başaramasam da içimde oluşup taşan mutluluğu akıtmaya çalışıyordum. "Sonunda Allah'ım sonunda!" Hem ağlıyor hem de gülüyor, tuhaf sesler eşliğinde mutluluğumu paylaşmaya çalışıyordum.
Korkut ve Ünal da en az benim kadar mutlu olmuştu. "İnanmıyorum size ya inanmıyorum benden ne dilerseniz dileyin!"
"Polen Hanım biraz yavaş olun." Yanımdaki memurun uyarısıyla uslu bir çocuk gibi sakinleşip gülümsediğimde ifademden resmen mutluluk taşıyordu. "Affedersiniz kusura bakmayın lütfen..." Bir çocuk gibi coşkuluydum.
Yasal işlemleri de hallettikten sonra özgürlüğüme tamamen kavuştuğumda dışarısı bana çok farklı geliyordu.
Suratımdaki tebessüm genişleyerek dışarıda yürüyorken ellerimi iki yanıma doğru açarak sırtımı gerdirip güneşe doğru gülümsedim. "Çok şükür Allah'ım çok şükür..." Dudaklarımdaki buruk tebessüm genişlediğinde yere göğe sığamıyordum sanki.
O kadar hafta sonunda dışarıda olduğuma inanamıyordum. İçimde oluşan çocuksu coşkuyla etrafa bakındığımda gözlerim dolu doluydu. Elimi kalbime koyduktan sonra gülümseyerek zıpladım ve içimden defalarca kez Allah'a şükrettim.
"Polen! Dikkatli ol biraz araba çarpacak." Korkut endişeyle arkamdan geldiğinde mutluluktan havalara uçuyordum. "Çok teşekkür ederim size de iyi ki varsınız..."
Bugün hiçbir şey moralimi bozamazdı, Dünyanın en mutlu insanı bendim.
"Ah Polen ah... Ne işler açtın başına..." Korkut her ne kadar mutlu olsa da sitemini bastıramıyordu. "Şimdilik sevinmene izin vereceğim ama bil ki bu konuda daha hesaplaşmadık."
Korkut'un aba altından sopa göstermesini umursamadan hararetle ona doğru dönüp zıpladım. "Hadi telefonumu ver artık!"
İnstagrama en son attığım fotoğraf kaç beğeni almıştı deli gibi merak ediyordum. Ya da takipçi sayım ne kadar artmıştı.
