Polen Bal 24 yaşında kariyerinin zirvesinde bir mankendir ve oldukça süslü bir hayat yaşamaktadır. Sevgilisi tarafından dolandırılıp hapse attırılmak ise... Onun için rüya bile olamazken birden kendisini kodeste bulur!
Bakalım şeker kızımız kar...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
BEN O ORMANİ ADAMI TEKRAR GÖRMEK İSTEMİYORUM 😦
"Ne yapıyorsun Vitrin Süsü?"
Kenan komiser.
Yaşadığım o bin bir türlü duygu karmaşası içerisinde onun sesini duymak mümkünmüş gibi her şeyin daha da fazla karışmasına sebep olmuştu. Ne diyeceğimi bilemeden öylece duruyorken güçlükle mırıldandım.
"Komiserim siz... Beni neden aradınız? Hayır. Daha doğrusu numaramı nereden buldunuz?" Kendimle çelişerek sonunda konuşmamı tamamladığımda karşıdan uğultulu sesler geliyordu. Sanırım karakoldaydı. Burnumu çekerek konuşmasını beklediğimde duraksadı.
"Senin sesin neden bu kadar neşesiz geliyor?"
"Huh?" O söyleyene kadar bu kadar buruk konuştuğumdan bir haberdim.
"Sen ağlıyor musun?"
O anda sanki kapalıymış gibi kalan kırıklıklarımın da üzerini açtığında kendimi tutamadan ağlamaklı hafif bir sesle mırıldandım. "Komiserim..." Küçük bir çocuk gibiydim. Rahatsız olduğum bir şeyi babama şikâyet ediyordum sanki...
Yine durdu. Bu kesinlikle benden almayı beklemediği bir karşılıktı.
Aslında yadırgamasına hak verebiliyordum. Hapse düştüğü için bile ağlamayan kız o kadar direnmiş. Tüm neşesiyle orada kalmışken dışarıda ağlıyordu.
"Biri bir şey mi yaptı neden ağlıyorsun?" Endişesi anında körüklendiğinde aklına bir şey gelmiş gibi soludu ve "Sen yoksa! Yine mi tırnağın?"
"Ah komiserim! Cidden kırıcı oluyorsunuz ama. Tamam tırnaklarıma bir şey olunca üzülüyorum ama şimdiki gibi içim çıkmış gibi ağlamıyorum." Tekrardan burnumu çektim.
Niyeyse onunla konuşmak kendimi güvende hissettirmişti. Bir sürü derdim vardı ancak hallolur gibi geliyordu sesini duyarken...
"O zaman neden ağlıyorsun?"
Kendimi tutamadan tekrardan bıraktığımda hıçkırıklar içerisinde bağırarak anlatmaya başladım. "Erkek arkadaşım buhar olup uçmuş ve ortak arkadaşlarımızın hiçbiri beni tanımıyor! Sanki birlikte geçirdiğimiz günler hiç yaşanmamış gibi davranıyorlar!" Elimin tersiyle suratımı silip daha fazla bağırarak devam ettim. "Ve o gavat bankadaki birikimimin hepsini çekmiş! Babaannem önümüzdeki hafta ameliyat olacak ve onun parası bile üzerimde yok! Üstelik suça karıştığım için kısa zamanda yeni iş alacağımı da sanmıyorum!"
