Polen Bal 24 yaşında kariyerinin zirvesinde bir mankendir ve oldukça süslü bir hayat yaşamaktadır. Sevgilisi tarafından dolandırılıp hapse attırılmak ise... Onun için rüya bile olamazken birden kendisini kodeste bulur!
Bakalım şeker kızımız kar...
Öncelikle hepimizin başı sağ olsun ve daha sonrasında yaşanılan depremlerden dolayı üzüntümü, acımı göstermek amacıyla değil de yurttaşıma duyduğum saygı ve sevgiden dolayı belirtmek isterim. Toprak bizim, Ülke bizim insan bizim. Can hepimizin canı. Bu yüzden ölenlere Allah'tan rahmet, yaralılar için acil şifa, kalanlara sabır sağlık ve afiyet diliyorum İlahımdan.
Bu bölümü de elimden bir şey yapmak gelmediği zamanlarda psikolojimi sağlam tutmaya çalışarak yazdım ve yazarken birilerine iyi gelebilmek için önce kendim iyi olabilmeyi düşünerek dirayetli olmaya çalıştım.
Düzenli olarak bölümleri yazmaya ve yayınlamaya devam etmeye niyetliyim ancak bir şekilde psikolojimizi sağlam tutmaya çalışırken olanları unutmayalım. Elimizden geliyorsa elimizden dilimizden geliyorsa dilimizden kalbimizden geliyorsa kalbimizden depremzedelerin yanında olmaya devam edelim. Hepinizi seviyorum. Kendinize iyi bakın. Umarım bu bölüm de sizlere iyi gelir -Şule
İYİ OKUMALAR 🤍
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
SAKAR BİR ŞAKİR Mİ? 😭
Sadece ikimiz için savaşıyorum burada. Ne olur sende bizi mahvetme ve ağzını sıkı tut.
Kendimi içeriye zar zor atabildiğimde salondan gelen televizyon sesini bastırmadan yavaşça mutfağa geçmiştim.
Kâğıtta yazılanları birkaç kez daha okudum. Her seferinde zihnim bulanıyordu ve harfler birbirine giriyordu sanki. Timuçin... O kadar zaman sonra bana ikinci kez mesaj gönderiyordu.
Etlerimin sertleştiğini hissettiğimde elim ayağım buz kesmişti sanki. Aralık kalan dudaklarımdan yavaşça solumaya devam ettiğimde ağlamak istiyordum.
"İkimiz için mi savaşıyorsun?" Daha fazla kendimi tutamadığımda gözlerimdeki yaşlar yanaklarımdan akmaya başladı. Timuçin benim ilk sevgilimdi ve ona gerçekten de güvenmiştim. Her ne kadar negatif duygularımı yaşamayı bilmesem de, kırgınlıklarımı içime atıp hiçbir şey yokmuş gibi davranmaya çalışsam da bu tarz durumlar üstelendikçe canım yanıyordu.
"İkimiz için savaşıyorsan babaannemin ameliyat parası ortadan kaybolduğunda neredeydin?" Elimin tersiyle suratımı kaplayan yaşları sildim ve etrafa bakındım. "Buzdolabım boş şu an şimdi neredesin?"
"Her ne kadar başkaları seni kötülese de ben sana inanmıştım..." Sırtım duvarda sürtünürken kalçamın üzerine yere oturduğumda dizlerim kendime doğru çekilirdi. O kadar çok şey vardı ki boğazımda kalan, yutkunamadığım...
Kendime içerisi beton kayalıklardan oluşsa da toz pembe bir hayat örmüş, her şeyin iyi olduğuna inanmıştım ancak... Bir gece de. Tek bir gece de bambaşka bir hayata gözlerimi açmıştım.
