Polen Bal 24 yaşında kariyerinin zirvesinde bir mankendir ve oldukça süslü bir hayat yaşamaktadır. Sevgilisi tarafından dolandırılıp hapse attırılmak ise... Onun için rüya bile olamazken birden kendisini kodeste bulur!
Bakalım şeker kızımız kar...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
İSTANBUL'UN GÖBEĞİNDE BİR ORMAN MI? 🤔
"Hayırlı akşamlar!"
Bakışları kısılınca mümkünmüş gibi daha da ürkütücü bir hâl alan ifadesine dişlerimi sıkarak baktım. Ağırlığımı bir ayağımdan diğerine bıraktığımda bir yandan da Alisya'nın yanına gitmek için geç olup olmadığını düşünüyordum.
Kapıyı biraz daha araladığında iri bedeni daha da görünür olmuştu. Boşta kalan elini kapının pervazına atıp çatık kaşlarıyla bana bakmayı sürdürdüğünde her geçen saniye hissettiğim rahatsızlık artıyordu. Bu adam böyle dik dik bakmayı kendinde hak mı görüyordu?
"Senin burada ne işin var?"
"A-ah, benim mi?" Sanki incelenecek çok bir ayrıntı varmış gibi gözlerim sürekli etrafta geziniyordu. "Siz telefonlarımı açmayınca gelip bir görmek istedim."
"Adresimi kim verdi?"
"Adresinizi mi?" Alpay komiserin verdiğini söylesem onu ne yapardı acaba? "Tahmin ettim."
"Tahmin mi ettin?" Gözlerini devirdi "seninle uğraşacak vaktim yok, kaybol buradan." Kapıyı tam kapatacakken ortaya bir cesaretle ayağımı koydum. Bir yandan da üzerine örtmesinden deli gibi korktuğum için gözlerimi sıkıca yumuyordum. Herhangi bir eylem hissetmeyince gözlerimi yavaşça açtığımda uğraşmak istemiyormuş gibi bana bakıyordu.
"Sizinle konuşmam gerekenler var bu yüzden önce dinleyin."
Kaşları yavaşça yukarı doğru büküldü "beni bir daha görmeyeceğini söylemiştin."
Yavaşça kafamı kaşıdım "şey o mu, a-ah evet. Sarsıntıdan kafam karışmış olmalı, kişisel algılamayın yani" ellerimi salladım "yoksa?" İşaret parmağımla üzerini gösterdim "söylediklerimi üzerinize alınmadınız değil mi?"
Kapıyı tamamen serbest bıraktıktan sonra kollarını göğsünün altında bağladığında aklımdan geçenleri çözmeye çalışıyor gibi bir hali vardı. Alanımın genişlemesini fırsat bilerek atik bir hareketle içeri daldım.
"Ne yapıyorsun!"
Arkama kısa bir bakış attıktan sonra ışığın geldiği yere doğru koştuğumda kapı kapanmıştı.
"Şimdi de yankesiciliğe mi başladın?" Söylene söylene peşimden geldiğinde kendimi son derecede ormani bir salonun içerisinde bulmuştum. Gerçekten de burası kimin evi deselerdi kesinlikle Kenan komiserin adını verirdim.
