Reis'in kardeşi

39. Bölüm /2

Sonra gelen ağlama sesi ile ikimizde ayaklandık. " abi otur sen. Ben getireyim." Dedim. Hızla odaya gittim.

Yatak beşikte ağlayarak bana bakıyordu.

"Kızımm" Dedim yumuşak bi sesle ons gülümseyerek " Benim kızım uyanmış mi?"

"Anniiim" dedi bi elinde emzik bi eliyle de beni al diye işaret yapıyordu.

Hızla kucağıma aldım güzel kızımı. Çok güzeldi. İpek gibi olan saçları dağılmıştı. Ağlamaktan gözleri hemen kızarmıştı. Odaların hepsi sıcaktı ama ne olur ne olmaz diye ceketini yanıma alıp salona getirdim.

Abim kucağımdaki Liya'yı görünce hemen kollarını açtı.

"Dayımm" dedi. Kızımı abime bırakıp, oyuncak sepetini salondaki halının üzerine bıraktım. Kızım ile abim oyun oynarken, Mutfağa gidip akşam için yemek hazırlamaya başladım.

Tava ve pirinç pilavı yaptım. Kızım bu pilava bayılıyordu. Yemekler pişerken çalan kapı ile duraksadım.

Kim gelebilirdi ki ?

"Ben bakarım."Diyip kapıya ilerlerdim ve kapıyı açtım. Karşımda gördüğüm Mete abim ile az kalsın düşüp kalacaktım. En son 3 sene önce görmüştüm Mete abimi. Babam gibi oda beni görmeye hiç gelmemişti. Gediz abimden duyduğuma göre Helen ile zorlada olsa nişanlanmıştı. Aycan teyze bana kin kusmuştu ama nişana izin vermişti. Kimse benim o evden o gün neden gittiğimi bilmiyordu ve bi kızım olduğunu da. Mete abim bile. Gediz abime bu konu da çok ısrar etmiştim.

Ama ne olursa olsun bugün abimin buraya gelebileceğini asla düşünmemiştim.

"Abi."Dedim fısıltı gibi çıkan sesimle,

Abim bana eskisi gibi bakmıyordu. Eskiden gözünden sakınırdı beni ama şimdi öyle değildi. Onun gözünde kocasını evlendikleri günün sabahında terk eden bi kadındım ben. Ama bilmiyordu hiçbir şeyi. Ben senin uğruna yandım abi.

"Ben" dedi abim yutkunarak hızla gözlerini kaçırdı benden, "Ben onu görmeye geldim." Dedi o dediği kişi kızımdı. Yeğeniydi. Kızımın adını bile bilmiyordu belkide. "Yani şeyy. Annem hergün anlatıyordu bana çok merak ettim. Dayanamadım." Dedi hızla yere odaklandı.

"Ben sana hiçbir zaman gelme demedim ki abi. Buyur geç" Dedim kapıdan çekilirken, abim çekinerek eve girip ayakkabılarını çıkardı. Hızla terlik verdim ona. O kadar çok sarılmaya ihtiyacım vardı ki ama benden uzak duruyordu.

Salona doğru ilerledim. Peşimden geliyordu.

"Kim gelmiş abim."Dedi Gediz abim, kafasını kızımla oynadığı oyundan kaldırıp baktı bize. İlk bana sonrada arkamda duran Mete abime baktı ve gözleri şaşkınlıkla açıldı. Hızla ayaklandı "Abii" dedi Gediz abim. Kenara çekilip abime yol vermiştim ama o donmuş bi şekilde salonun ortasında oturmuş oyuncakları ile oynayan kızımda kalmıştı. Kızım kafasını kaldırıp Gediz abime baktı.

" Dayıı. Yapyozu yapamıyoyum." O kadar tatlı konuşuyordu ki tam ısırmalıkdı.

Mete abim dolu gözlerle Kızıma doğru yaklaştı. Ve yanına oturdu. Kızım Mete abime bakıyordu sonda gözleri bana döndü. Karşısındaki kişinin tehlikeli olup olmadığını ölçmek istiyordu. Yaşına göre çok zekiydi benim kızım. Gülümseyerek başımı salladım ona.

"Seyn kimssin?"

Mete abim ağladı ağlayacak bi şekilde kızımın ellerini tuttu ve öptü.

"Ne kadar küçüksün sen böyle." Dedi ve ellerini tekrar öptü. " Ben senin dayın'ım "