Gewist - Flikken Maastricht

Hoofdstuk 32

Nee hoor, natuurlijk blijven die niet alleen thuis xD

Wolfs pov
'Nee,' roep ik bijna. 'Ik bedoel, dan is het al koud als je terug bent,' herstel ik me snel. Eva hoeft niet te weten wat er net is gebeurd, dan zal ze zich alleen maar zorgen maken, dat is niet nodig. 'Deze keer zonder kroepoek dan maar,' zucht ze terwijl ze haar stoel aanschuift en ons wenkt. Volgens mij heeft ze ook echt geen idee dát er iets is gebeurd net. Frank en ik doen allebei normaal en schuiven ook bij de tafel aan. Frank kijk ik niet één keer aan, ik ben bang dat ik dan iets ga doen waar ik spijt van krijg. Ik draai slierten bami om mijn vork om het vervolgens in mijn mond te stoppen en naar binnen te slurpen.

Na het eten zie ik dat Frank naar boven gaat, zoals hij bijna altijd doet na het avondeten. Eva zit op de bank, ze leest een boek. Ik sluip naar haar toe en druk een kusje in haar nek. Ze schrikt. 'Spannend?' grinnik ik. 'Wolfs,' zucht ze, 'ik wil lezen.' Ik druk nog een kusje in haar nek. 'Ga je mee in bad?' fluister ik verleidelijk in haar oor. 'Hmm, oke. Even dit hoofdstuk uitlezen.' Ik knik en loop naar de deur naar de gang. 'Niet stiekem doorlezen hè?' Ze lacht. 'Nee hoor.' Ik sluit de deur en ga naar boven. Ik check nog even mijn telefoon of ik nog gemiste oproepen of iets anders heb. Niks. Zuchtend pak ik een schone onderbroek uit de kast en loop ik naar de badkamer. De stop zet ik al onderin het bad en laat het bad vollopen met warm water. Zachtjes zet ik muziek aan. Dat geeft toch een rustige sfeer. Al mijn kleren leg ik op een stoel en stap in het water. Ik laat me zakken en ga op mijn rug liggen met het water tot aan mijn oren. Genietend sluit ik mijn ogen. Mijn lichaam ontspant. Mijn stijve spieren worden soepeler door de warmte. Ik let op mijn ademhaling. Met mijn voet houd ik het ritme van de muziek aan. Vredig. Die rust wordt verbroken door een stomp in mijn buik. Direct daarna volgt een vuist richting mijn neus waardoor mijn hoofd kopje onder gaat. De kans om adem te halen krijg ik niet, want mijn hoofd wordt onder water gedrukt. Ook voel ik een hand om mijn keel die mijn luchtpijp dicht knijpt. Met mijn voeten probeer ik me af te zetten, maar mijn hakken glijden uit over de gladde bodem. Met mijn armen probeer ik degene die mij dit aandoet van me af te duwen. Ik hoef het te zien om te weten wie dit is. Frank. Ik wist dat hij tot veel in staat was, maar zal hij zo laag zijn om me te verdrinken? Ik merk dat mijn lucht opraakt, m'n longen snakken naar zuurstof. Het bloed stijgt inmiddels naar mijn hoofd. Met mijn handen sla ik om me heen, maar het is tevergeefs. Ik vrees dat ik het niet ga halen.