Gewist - Flikken Maastricht

Hoofdstuk 20

Wolfs pov

Eva kan niet meer herinneren dat ze een relatie met mij heeft, dat is uit haar geheugen gewist. Frank maakt daar misbruik van. Ik staar de dokter aan. Hoe heeft het in godsnaam zo kunnen lopen? 'I-ik wil naar haar toe.' Zonder op een reactie te wachten loop ik langs hem heen, de kamer in. Mijn hart breekt als ik Frank en Eva zie zoenen. Ik loop terug naar achteren, waardoor ik niet door heb dat ik recht op de vuilnisbak af loop. Pas als die met een luid gekletter op de grond valt, schrik ik op. Net zoals Eva en Frank. Ze kijken direct mijn kant op. Eva kijkt normaal, op de Eva-manier, maar Frank grijnst. Ik moet moeite doen om me in te houden en hem niet aan te vliegen. 'Kom even zitten,' zegt Eva en ze klopt op het bed. Met tegenzin loop ik er naartoe en ga ik op de rand zitten. Frank zit aan de andere kant van haar, en ik probeer oogcontact met hem te vermijden. Ik kijk naar Eva haar lippen. Ik, Floris Wolfs, zou degene moeten zijn die haar lippen zouden moeten kussen. Niet Frank. Ik moet mezelf onder controle houden wanneer ik zie dat Frank's hand over Eva's buik richting haar borsten gaat, waar hij vervolgens zachtjes in knijpt. "Hou je in, Wolfs, hou je in". Frank doet dit alleen maar om mij te sarren, dat weet ik, dat voel ik. 'Frank,' zucht Eva tot mijn opluchting, waarna hij gelukkig stopt. Voorzichtig en heel onopvallend leg ik mijn hand naast me neer, heel dicht bij die van Eva. Heel subtiel raak ik mijn mijn vingers haar hand aan, in de hoop dat ze zich misschien iets herinnert. Toch weet ik dat het niet zo werkt, maar proberen kan altijd.

Eva pov

Ik kijk naar mijn hand, en die van Wolfs die me zachtjes aanraakt. Ik krijg er tintelingen van, maar ik moet ze negeren. Wolfs deed het vast per ongeluk en ik trek dan ook mijn hand weg, voordat ik mezelf nog meer valse hoop geef. Frank is hartstikke lief voor me dus ik moet niet zeuren. 'Hebben jullie hier allebei vannacht geslapen?' vraag ik om de wat ongemakkelijke stilte te verbreken. Wolfs knikt. Frank ook. 'Voor jou doe ik alles, dat weet je toch liefje?' streelt Frank mijn wang, waarna ik degene ben die knikt. Ik vind wel dat Frank een beetje vreemd doet, maar dat zal wel aan mij liggen. Hij heeft me tenslotte een tijd niet meer gesproken, dus hij heeft me waarschijnlijk gewoon gemist. Ik zie dat Frank naar me kijkt. 'Wat is er?' lach ik. 'Je bent zo mooi,' glimlacht hij waarna hij voorover buigt om een korte kus op mijn lippen drukt. 'Ik bedenk me ineens, ik had iets met Fleur afgesproken. Ik moet dus gaan,' staat Wolfs ineens op en loopt zonder nog iets te zeggen weg. Hij zal wel niet zo goed geslapen hebben. 'Frank, ik ben moe. Ik wil graag weer even slapen,' zeg ik. 'Nu al? Je bent pas 3 uur wakker,' lacht hij lief naar me. 'Nee hoor, grapje. Je mag lekker gaan slapen,' drukt hij een kus op mijn voorhoofd en loopt dan weg om me te laten rusten.