Gewist - Flikken Maastricht

Hoofdstuk 9

Eva pov

'Wat deed je net dan?' vraag ik hem wanneer de zoen is verbroken. 'Ik weet het niet. Het overviel me.' Ik glimlach. Ik geef hem een innige omhelzing en ik leg mijn hoofd tegen zijn schouder. Dan komt er iemand binnen en snel neem ik weer afstand. Dit is de dames wc, dus Wolfs hoort hier niet. Hij loopt de ruimte uit en ik volg hem. 'Zullen we wat drinken? Ik heb dorst,' roep ik nu weer, omdat de muziek weer hard te horen is. Hij knikt. Hij pakt me bij mijn hand en trekt me mee naar de bar. 'Wat wil jij?' vraagt hij me. 'Cola.' 'Twee cola graag.' Wolfs geeft me een glas cola die ik in één teug leeg drink. Wolfs kijkt lachend toe.

Moe van deze avond lopen we terug naar de auto. We zijn daar geen drugs of andere illegale troep tegengekomen, dus behalve dat Wolfs en ik nu een soort van iets hebben, zijn we niet verder gekomen. We hebben dan ook besloten om Mechels niet in te lichten over ons uitstapje, dat zou voor ons alleen maar nadeel opleveren. Wolfs drukt op een knopje van de autosleutels en even later knippert het licht van onze auto. Ik loop erop af en ga op de bijrijdersstoel zitten, Wolfs neemt achter het stuur plaats en met een klap trekt hij de deur dicht. Mijn oren tuiten van de harde muziek nog een beetje na. 'En nu?' vraagt Wolfs. 'Wat en nu?' begrijp ik hem niet. 'Gewoon, met ons. En Frank bijvoorbeeld,' verduidelijkt hij zich. Oja, dat is waar ook. Frank. Hij is ontzettend lief, dus dan kan ik hem toch niet zomaar zonder pardon dumpen? Maar aan de andere kant, hem bedriegen met Wolfs is nou ook weer niet alles. In mijn hoofd vormt zich een dilemma. 'Ik weet het niet. Geef me alsjeblieft even de tijd,' vraag ik hem waarna hij knikt dat hij akkoord gaat. 'Dankjewel.'

In stilte zijn we naar huis gereden, De Ponti binnengelopen en hebben onze dagelijkse avondroutine gedaan. 'Welterusten,' drukt hij een kus op mijn lippen. Iets wat hij normaal nooit deed, maar wat nu vanzelfsprekend lijkt. Ik glimlach. 'Welterusten.' Hij loopt de badkamer uit en ik kijk hem na totdat hij de deur van zijn kamer heeft gesloten.

Diep in gedachten loop ik naar mijn eigen kamer, en tegelijkertijd natuurlijk ook die van Frank. Zachtjes kom ik binnen en sluip ik naar het bed. 'Hé Eef, hoe was het?' hoor ik Frank's stem. Kennelijk is hij nog wakker. Nu iets minder stil stap ik bij hem in bed en vrijwel meteen slaat hij zijn arm om mijn middel en drukt me stevig tegen zich aan. Nu voel ik me een verrader. Niet alleen tegen Frank, maar ook tegenover Wolfs. Frank is veel te lief om te dumpen, maar Wolfs is veel te leuk om te laten lopen. Mijn tegenstrijdige gedachten werken niet echt mee. Misschien moet ik dan toch maar mijn hart volgen om de juiste weg te vinden. Mijn hart zegt overduidelijk dat ik voor Wolfs moet gaan. 'Eef?' Frank haalt me weer uit mijn gedachten. 'Oh ja, sorry. Het heeft niks opgeleverd.' Frank's hand streelt over mijn buik, wat hij bijna altijd doet als hij zin heeft. 'Ik ben moe, ik wil graag slapen,' maak ik hem duidelijk. Hij drukt nog een kus in mijn nek en wenst me welterusten. Ik sluit mijn ogen en probeer te slapen.

Ik weet/denk niet dat ik morgen kan posten. Sowieso 's morgens niet, misschien dat ik er 's avonds aan toe kom.