Gewist - Flikken Maastricht

Hoofdstuk 1

Hallo! Alweer een nieuw verhaal. Ik heb gewoon ontzettend veel inspiratie, en dat is nogal frustrerend als je het niet kwijt kan, vandaar. Dit is dus het eerste deel, maar dat had je waarschijnlijk al gezien xD. Veel plezier met lezen!
X, Sara

Eva pov
'Goeiemorgen schat.' kust Frank me wakker. 'Morguh.' mompel ik terug. 'Het is zondag, dus we kunnen nog even blijven liggen.' Ik weet dat hij hier stiekem iets anders mee bedoelt. 'Ik heb zin.' fluistert hij in m'n oor. Gaan we weer. 'Ik niet.' 'Daar kan ik wel voor zorgen.' gaat zijn hand al naar beneden om in mijn slipje te verdwijnen. Ik snap niet wat iemand eraan vindt om seks met elkaar te hebben. Misschien komt het door mijn verleden dat ik er niet van kan genieten. Maar meestal doe ik voor Frank toch wel mee. Ik heb het op allerlei manieren geprobeerd, maar ik blijf het niet fijn vinden. Ik heb het er al vaak met Frank over gehad, en hij weet ook van mijn verleden, maar hij zegt dat het wel komt. Daar hoop ik dan maar op. 'Geniet nou toch eens. Laat je gaan.' Ik draai me om en druk mijn lippen op de zijne. Oja, van zoenen kan ik trouwens wel genieten. Misschien moet ik het dan toch nóg maar een keer proberen.

Zodra ik gedoucht en al beneden kom, zie ik dat Frank al naast Wolfs aan de tafel zit te ontbijten. Ik ga tegenover ze zitten en pak een boterham uit de zak die midden op tafel staat. Mijn blik glijdt van Wolfs naar Frank en weer terug. Daar zitten twee fantastische mannen. Van Frank hou ik en op Wolfs ben ik smoorverliefd. Alleen weet Wolfs dat niet. Hij geeft mij dagelijks honderden signalen, maar ik doe telkens alsof ik ze niet begrijp en negeer ze dan gewoon. Ik kan natuurlijk niet 2 partners tegelijk hebben. En Frank is gewoon te lief. Hij stelt niet veel vragen, doet niet moeilijk en houdt me gezelschap als Wolfs er niet is. Wolfs is eigenlijk het tegenovergestelde van hem. Wolfs stelt vragen wanneer hij ziet dat er iets is, en dat is vaak. Hij is vaak overbezorgd, wat soms nogal irritant kan zijn. Maar eigenlijk vind ik het ook wel weer schattig dat hij zich druk over mij maakt en zich uitslooft voor mij. Ik vraag me af hoe hij het volhoudt met mij, meestal snau ik hem af. Als ik hém was, dan had ik de hoop al lang opgegeven. Maar hij doet dat niet, en dat vind ik juist zo leuk aan hem. Maar weer even terug naar de echte wereld, 2 mannen die allebei ontzettend leuk zijn zitten recht tegenover me. Ook zijn zij hele goeie vrienden van elkaar. Hun passie voor koken delen ze graag, en ik ben meestal hun proefkonijn. Niet dat ik dat erg vind, want gelukkig is het meestal heel lekker. Maar het komt helaas ook voor dat het iets is met vis, daar hou ik dus helemáál niet van. Ik vertrouw er dan ook maar op dat ze me niet vergiftigen. Ik moet binnenmonds lachen om mijn eigen gedachten. 'Is het grappig?' vraagt een verbaasde stem van Wolfs me. 'Binnenpretje.' spreek ik de waarheid. Wolfs staat hoofdschuddend op en loopt de trap op naar boven. Ik kijk hem na totdat hij helemaal uit mijn zicht verdwenen is.

Het is niet super lang, I know. Wat vinden jullie ervan?

Ik streef ernaar om om de dag van verloren en dit verhaal een deel te plaatsen. Misschien plaats ik na een tijdje wel meer, omdat het bij mij meestal een tijdje duurt voordat het lekker wegschrijft. Dus dan weten jullie dat even...
Eerste reacties zijn welkom xD