Gewist - Flikken Maastricht

Hoofdstuk 2

Wolfs pov
Eigenlijk was deze hele dag ontzettend saai. Ik heb in mijn eentje een film gekeken en ik ken de krant nu wel ongeveer uit mijn hoofd. Ook kon ik niks met Fleur afspreken, want zij was een dagje weg met wat vriendinnen. Nee, zo'n vrije dag -die we elke week hebben- is niks voor mij. Geef mij maar een dag waar ik achter boeven aan mag rennen en hen lekker onder druk kan zetten om ze te laten praten. Wel samen met Eva natuurlijk. Ik zou met niemand anders willen werken. Eva is Eva en zij is uniek. Zoals zij is, is er niemand. Normaal valt bijna iedere vrouw voor mijn charmes, maar Eva doet dat niet. Zij negeert ze. Meestal hoef ik nauwelijks moeite te doen om een lekkere vrouw te krijgen, maar bij Eva is dat heel anders. Zij speelt behoorlijk "hard to get". Toch vind ik haar echt de moeite waard. Voor haar wil ik gaan en voor niemand anders, dat is een ding dat bij mij de afgelopen jaren wel duidelijk is geworden. Eva is helaas met Frank, wat weer een diepe teleurstelling is voor mij. Frank is trouwens wel een goeie vriend van me. Hij is eerlijk en houdt er ook wel van om een glaasje mee te drinken laat in de avond. Maar hij is dus wel degene die een relatie heeft met Eva, waar ik verliefd op ben. Het enige wat ik kan doen is doorgaan met stille hints aan haar geven, in de hoop dat ze die ooit een keer gaat accepteren. Ik zucht en draai me om in mijn bed. De deken trek ik wat verder over mijn oren en ik sluit mijn ogen. Ik denk terug aan vorige week. Toen had ik een date met een vrouw. Niet dat ik dat wilde, maar zij drong zo aan dat ik bijna geen nee kón zeggen. De jaloerse blik in Eva's ogen verraadde dat ze het liever niet had gehad, ondanks dat ze me vertelde dat ik moest doen wat ik niet kon laten. Het is tenslotte mijn leven. Dat is wat ze zei. Maar ik kan me niet voorstellen dat ze niks voor me voelt. Ze doet alleen alsof en het kan haar niks schelen als ik een avondje weg ben met een vrouw, maar ondertussen is ze stikjaloers. Ik snap niet waarom zeniet gewoon eerlijk is tegenover haarzelf. Misschien dat ze ooit eens inziet dat ze met mij verder wil. En daar kan ik alleen maar op hopen.

De wekker gaat. Met een zucht druk ik hem uit. Na een paar minuten rustig wakker worden, stap ik uit mijn bed en begin ik aan mijn dagelijkse routine. Wat bestaat uit: ontbijten, douchen, aankleden, tanden poetsen en haar goed doen, voor zover dat nog mogelijk is natuurlijk. Na een klein halfuur zitten we -ik en Eva- in de auto opweg naar het bureau. Eva bladerd wat door papieren die op haar schoot liggen. 'We moeten gelijk naar het PD. Een of andere gast met een overdosis.' zegt terwijl ze het adres invoert in de TomTom. Ga rechtdoor op de rotonde, tweede afslag. Ik heb altijd al een hekel gehad aan die stem. Ik zou bijna medelijden krijgen met die persoon. Aan het einde van de weg linksaf. Ik volg de instructies. Bestemming bereikt. 'We zijn er.' Het is eigenlijk een doodgewoon huis. We hoeven niet naar binnen, want het slachtoffer ligt voor de deur. Collega's van het forensisch team zijn er al bezig. 'Waarschijnlijk overdosis drugs.' Isa -een forensisch onderzoekster-  houdt een zakje met pillen erin omhoog. 'Deze gaan naar het lab.' zegt ze en ze stopt het in een koffer. 'Wie is het?' vraag ik. Isa wijst naar binnen, als teken dat we daar moeten vragen. Ik loop achter Eva aan naar binnen en treffen daar een jonge vrouw van ongeveer 18/19 jaar huilend aan in de woonkamer. 'Is dat uw vriend?' vraagt Eva voorzichtig. Ze knikt. 'Hoe heet je?' 'Yara.' 'Oke Yara, wij gaan je een paar vragen stellen. Het is belangrijk dat je die eerlijk beantwoordt.' Weer knikt ze. 'Vertel iets over je vriend. Wat doet hij voor werk, uitgaansleven, vrienden, dat soort dingen.' Eva zit naast haar en haar hand rust op haar schouder. 'Thomas is 19 jaar. Hij werkt als ober in een hotel en hij gaat elke vrijdagavond uit met vrienden.' 

Het is nog niet heel spectaculair ofzo, maar het als het goed is komt daar wel verandering in. Dus maak je daar maar geen zorgen over xD.