Gewist - Flikken Maastricht

Hoofdstuk 25

Eva pov
Zijn lip is dik, in zijn wenkbrauw zit een scheur en bij zijn slaap meen ik zelfs tekenen van een blauwe plek te zien. Wachtend op een reactie kijk ik Wolfs aan. 'Een doorgedraaide verdachte. Meer niet,' probeert hij het weg te wuiven. 'Wat is er gebeurd dan?' wil ik het weten. 'Niks. Kom je mee?' pakt hij het plastic tasje op en loopt weg. 'Wolfs, wil je me helpen met lopen?' vraag ik. Eigenlijk heb ik niet echt hulp nodig, maar wil ik hem ondanks zijn reactie dicht bij me hebben. Ik hoor hem zuchten en hij komt terug. 'Eef, sorry. Ik heb gewoon niet zo goed geslapen,' verontschuldigt hij zich en komt naar me toe. 'Het is al goed.' Ik pak zijn schouder vast en laat me van het bed afglijden. Als hij mij beet pakt, zie ik zijn blauwe knokkels, maar ik besluit er niks van te zeggen. Samen lopen we door de gang en gaan met de lift naar beneden, waar buiten onze auto vlak voor de ingang staat. Ik stap in en Wolfs stapt achter het stuur waarna we in stilte naar huis rijden.

Wolfs pov
'Frank!' roept Eva als we binnen komen. 'Frank?' hoor ik nog een keer. 'Volgens mij is hij er niet,' maak ik Eva duidelijk. Ze haalt haar schouders op en loopt naar de koelkast om een flesje water te pakken. Op het moment dat ik op de bank wil gaan zitten, hoor ik de voordeur open en dichtgaan. Even later verschijnt Frank in de deuropening. Wat me opvalt is dat hij nauwelijks wonden heeft van de vechtpartij gisteren. Wel is het bij zijn kaak rood en heeft hij op zijn voorhoofd een oppervlakkige wond. 'Eva?' zegt hij -gespeeld- vrolijk. Eva rent, voor zover ze dat kan op hem af en geeft hem een uitgebreide omhelzing. 'Ik wist niet dat je al naar huis mocht,' zegt Frank. 'Je nam niet op, dus heeft Wolfs me opgehaald.' Ik heb helemaal geen zin in Frank, ik wil hier weg. Ik wil niet zien hoe Frank Eva inpalmt alleen maar om mij te treiteren. 'Eef, ik ga naar Fleur.' Ik sta op en laat kort mijn hand op haar schouder rusten om vervolgens de deur uit te gaan. Weg van Frank.

Eva pov
'Wat ben ik blij jou te zien,' zwaait Frank me nog een keer in het rond. Ik glimlach. Als hij me weer neer zet doe ik zijn haar iets aan de kant omdat hij op zijn voorhoofd een wond heeft. 'Hoe is dat gebeurd?' vraag ik. Wolfs had ook al zoiets. Zou het met elkaar te maken hebben? 'Ik ben met mijn stomme kop tegen het keukenkastje gelopen,' wijst hij naar een kastje dat boven het aanrecht hangt. Ik knik, maar een beetje vreemd vind ik het wel. 'Wat wil je eten?' vraagt Frank. Mijn ogen beginnen te glinsteren. 'Bami!' Frank schudt lachend zijn hoofd en pakt wat pannen erbij. 'Voor deze ene keer dan. Alleen omdat je uit het ziekenhuis ontslagen bent,' drukt hij zijn lippen op die van mij voor een lange zoen. Weer flitst Wolfs door mijn hoofd. Voor de tweede keer deze week neem ik geschrokken afstand. 'Ik heb zin in bami, dus schiet maar op,' beantwoord ik Frank's vragende blik. Snel loop ik weg en ga ik op de bank zitten en zet de tv aan. Alleen ik luister niet naar wat er gezegd wordt, maar zit ik diep in gedachten. Wat was dat net?