My other self (Vetja ime tjeter)

.41.

Qenia ime ishte brenda tashme...nuk u afrova drejt tek ajo sepse nuk e dija se si mund te ndikonte e gjithe kjo...
-Klara..
E thirra lehte ate emer te embel dhe te brishte sikur ajo...
Ngadale ajo ngriti koken dhe u drejtua...ngadale serish ktheu koken nga une...dallova dy syte e saj te bukur...dukej e qete sikur une...njeri normal dhe aspak per kete vend...
-Klara me njeh mua ?
Shiko jam une...Persi...
-Persi ?!
Harrova qe ajo nuk e njihte veten time te re...
-Doja te thoja jam une yt vella...Persivali...me mban mend...
-Persivali ishte vellai im...
Solli koken serish nga dritarja...sikur nuk i plaste fare qe i vellai i saj ishte gjalle...fundja mire e kisha...
Kembet e saj u leshuan te varur...ishte dobesuar vertete shume...kishte veshur nje kemishe te bardhe nate...
-Klara une jam ketu vertete jam ketu...
-Persivali ka vdekur shume kohe me pare...
-Ka vdekur ?!
Nuk po e kuptoja...ai kishte vdekur si shpirt apo si trup ?
-Ai u largua nga shtepia dhe nuk u kthye kurr me..
Zeri i saj me shtiu friken..fliste ngadale dhe i zgjaste fjalet...
-Jo Klara nuk eshte e vertet...shiko yt vella ka ardhur ketu...per ty...
-Per mua ?!
Ku ?
-Ketu para teje...
Hoqa kapelen qe e mbaja per tu shmangur fotografive te paparaceve...mbase per kete nuk me njihte ajo fiks...
-Shiko...jam Persivali..jam ketu moterz...
Po mundohesha te merrja nje perqafim prej saj...ajo ruante nje distance ndaj meje...por si nga hiqi filloi te kapte koken me duar...filloi te dihaste dhe leshonte pasthirrma si te dhembjes...
-Klara je mire ?
Cfare po ndodh ?
Bera te afrohesha prane saj por u shmang..
-Mos u afro...mos u afro...
-Klara dua te te ndihmoje...
-Qendro larg meje...baba
Baba ?! Po kjo c'ishte ?
-Klara cfare po thua ?
Ketu...k-ketu jam vetem une dhe ti..s'ka njeri tjeter...
-Nuk kam bere asgje...te betohem...kam
qendruar ulur dhe nuk kam folur me njeri...nuk kam folur me askend...baba te lutem largohu...mos u afro..mos me vrit...
-Klara une nuk jam...Klara une nuk do te te beja keq kurre ty...
-Jo...jooo mos u afro...
U ul ne dysheme dhe u be sa nje grusht...si dikur...me quante baba...mua me quante baba...tani ajo mendonte se une jam babai dhe isha vrases ?
Pavarsisht se sa ngjanim me te si mund te krahasohesha me ate njeri ?
-Eshte i gjithi faji im...faji im...
-Faji yt eshte...vrave nenen dhe...ti e vrave...
-Jo Klara nuk eshte faji im ky...
-Dua te ikesh te lutem..ik qe ketu...nuk kam bere asgje...
Nuk dija si te veproja as cfare te thoja...cdo gje ishte shkretuar brenda meje...fillova te qaja me sa munda dhe u ula ne gjunje...nuk po duroja dot me...me vinte te ulerija sa te bindja qiellin...doja te lirohesha nga kjo barre,nga kjo ndergjegje...
I kapa duart motres sime..doja ta perqafoja dhe ta qetesoja disi...
-Jo,joo mos me prek..
-Te lutem me degjo...e mban mend...
Fryma ime u nderpre..hengra nje shkelm ne gjoks nga ime moter...u leshova ne toke...frymarrja sikur u crregullua...po merrja fryme sikur sapo te kisha dale nga nje qendrim i gjate nen uje..
U solla nga ime moter..ajo mori goten qe cdo dite stafi i sillte se bashku me tabakane me ushqim...pashe levizjen e saj te dores qe u ngrit dhe u tendos...por nuk komandova dot trupin tim te levizte..u paralizova komplet...
-Nuk dua te te degjoj...jooooo...
Zhurmja e thyerjes se gotes u degjua ne nje gjendje anestezie...copat e gotes rane si margaritar ne dysheme...ndjeva gjakun e ngrohte ne pjesen e kokes dhe e gjitha cka mori vemendje ishte..erresire...