Hello, Stranger! [BID II] [BxB] [FIN]

Chapter LI

"Mas kailangan ko siyang makita ngayon." sabay tayo ko. Plano ko siyang hanapin. Kung alam na rin naman niya at sinabi ko na sa kanya, ano pang silbi ng pag-iwas ko?

"Teka... teka. Hindi nga natin mahanap diba? Tsaka, paano mo sisimulan?" tanong ni Jed.

Napaupo na lang ako ng ma-realize kong ilang araw na nga rin pala ang lumipas simula nung may huli kaming mabalitaan kay Gray. Tuwing gabi, hindi ko talaga maiwasang mag-alala eh. Napaka-uncharacteristic kasi sa kanya 'yung bigla na lang mawawala ng walang paalam.

Sa sitwasyon namin ngayon, parang mas gusto ko pa 'yung dati eh. 'Yung hindi kami nagpapansinan? Atleast, nanjan siya diba? Hindi katulad ngayon na ni pasabing ayos lang siya, walang kasiguraduhan. As much as possible, nagiging positive ako. Ayokong mag-isip ng masama. Isa pang inaalala ko ay 'yung sa graduation niya. 

"Sigurado naman aattend siya ng graduation diba? " tanong ko.

"Siguro naman. Graduation 'yun eh." sagot ni Trey.

Hanggang ngayon, tentative pa rin. Pati pag-attend niya sa graduation, hindi pa rin masabi. Na'san ka na ba kasi Gray?!

***

Pre-occupied ang isip ko ng mga nangyayari. Ang daming mga nangyayari na hindi ko maintindihan. Kung bakit walang balita kay Gray, kung bakit hindi siya umaattend ng mga meetings about sa graduation at si Tim. Hindi ko alam kung nagiging paranoid lang ako o talagang iniiwasan niya ako. Tuwing iaaproach ko siya, palagi na lang siyang nagmamadali, palagi siyang may gagawin. Isa pa sa iniisip ko ay baka may nagawa ako sa kanyang mali. Pero pigang piga na 'yung utak ko sa kakaisip kung anong mali ang pwede kong magawa sa kanya, wala talaga akong maisip.

Medyo madilim na rin noon ng may maulinigan akong dalawang taong nag-uusap sa katabing room namin. Sa 'di ko maintindihang dahilan, inilapit ko ang aking tenga sa kahoy na pinto ng silid. Hindi ko naman ugaling makinig sa usap ng iba pero hindi ko mapigilan eh. May pwersang nag-uudayok sa'king makinig.