ကြီးမြတ်လေသော နှလုံးသား

အခဏ်း ၅။ 🚨🚨🔞🚨🚨

🚨🚨🔞🚨🚨🚨🚨🔞🚨🚨🚨🚨🔞🚨🚨Warning! အသက္အပိုင္းအျခားအလိုက္ ခ်င့္ခ်ိန္ဖတ္ေပးၾကပါခင္ဗ်ာညသည္ကား.. တစ္ေျဖးေျဖး.. တိုးလို႔ေမွာင္ကာ.. ေအးလို႔လာခဲ့ၿပီ.။အပ္က်သံေတာင္ ၾကားရေလာက္ေအာင္.. တိတ္ဆိတ္တဲ့ အေဆာင္ခန္းထဲ ျမတ္တစ္ကိုယ္တည္း ထိုင္လ်က္.. ျပတင္းတံခါးဖြင့္ကာ ေတာစပ္ကို ၾကည့္ေနမိသည္။ ညစဥ္ညတိုင္း စြဲျမဲေအာင္ရတတ္တဲ့ ပဒုမၼာၾကာပန္းရနံ့ေလးက ျမတ္ ကို အေျခအေနမွန္နားလည္ေအာင္ လမ္းျပေနသည္။ထို ရနံ့ေလးကို.. ပါးတစ္ဘက္မွာ အနမ္းေပးစဥ္ မေတာ္တဆ ရခဲ့သည္ေလ။အေဆာင္ခန္းကို ျမတ္ လွည့္ၾကည့္မိေတာ့ .. ဒီအခန္းထဲ ဉီးရီးေတာ္ ဒီပါစံ နဲ႔ ကိုယ္ေတာ္ေလးတို႔ ခ်စ္တင္း‌ေႏွာေနမယ့္ ပုံေတြ ျမင္ေယာင္လာခဲ့သည္။ ခ်စ္တတ္သေလာက္ အခ်စ္အတြက္အသက္ေပးဖို႔ ဝန္မေလးတဲ့ ဉီးရီးေတာ္ ဒီပါစံ ကို ခ်ီးမြမ္းလိုက္ရင္း ေပ်ာက္သြားရွာတဲ့ ကိုယ္ေတာ္ေလးကိုပါ ဆုေတာင္းေမတၱာပို႔သလိုက္မိသည္။** ရွင္သန္ေနေပးပါအုံး ကိုယ္ေတာ္ေလး.. အဲ့ဒီအေရးမပါတဲ့ က်ိန္စာကို .. ပ်က္ျပယ္ဖို႔အတြက္ .. ျမတ္တို႔ ႀကိဳးစားပါအုံးမယ္**ည နက္သထက္နက္လာသလို ေမၽွာ္ေနသူက အခန္းေပါက္က ေရာက္မလာ။ ျမတ္ တစ္ခ်က္စဥ္းစားလိုက္ၿပီး ကုတင္ေပၚမွာ ဖက္ေခါင္းအုံးကို ေစာင္ျခဳံလိုက္ကာ လူအိပ္ေနသေယာင္ ဖန္တီးလိုက္သည္။မမေျပာတဲ့ ဇာတ္လမ္းထဲက အတြင္းလမ္းဝင္ေပါက္ကို ျမတ္ မသိတာမို႔ အေဆာင္ကို မီးအကုန္မွိတ္လိုက္ၿပီး အဝတ္ဘီဒို နံေဘးနား အသာကပ္ရပ္လိုက္ေတာ့သည္။****ကိုယ္ေတာ္ႀကီး.. စိတ္ကို အေတာ္ထိန္းခ်ဳပ္ထားရသည္..။ ညီလာခံမွာ.. ဘ႑စိုးဉီးခ်စ္ၿမ နဲ႔ ရတနာစံအိမ္ အတြင္းေရးမႉးတို႔ စကားက မျပတ္တာကို ကိုယ္ေတာ္ႀကီး စိတ္မရွည္နိုင္ေတာ့။ ကိုယ္ေတာ္ႀကီးစိတ္တို႔က ..အိပ္ေဆာင္ဆီကို အေျပးသြားေနၿပီ။ နန္းေဆာင္ခန္းထဲ ေစာင့္ေနရွာသူ ပ်င္းမ်ားေနလိမ့္မလားလို႔ ..။ကိုယ္ေတာ္ႀကီး.. ေရွ႕ကလက္ပေတာ့မွာ ေမးလ္တစ္ေစာင္ ခပ္သြက္သြက္ေရးလိုက္ၿပီး..အက်ိဳးအျမတ္ခြဲေဝမႈကို ထည့္ဝင္ထားတဲ့ ေငြပင္ေငြရင္းနဲ႔ ႏွစ္စဥ္အသားတင္အျမတ္တို႔နဲ႔ အခ်ိဳးခ်လိုက္ၿပီး ထိုအခ်ိဳးအတိုင္း ခြဲေဝဖို႔ အမိန႔္ကို ဘ႑ာစိုးဉီးခ်စ္ျမဆီ ပို႔လိုက္သည္။"ေမာင္မင္းတို႔... ဒီေလာက္ လြယ္ကူတဲ့ကိစၥကို . . အညင္းပြားေနၾကတာ အခ်ိန္ကုန္လွတယ္။ ငခ်စ္ျမ.. ကိုယ္ေတာ္ပို႔တဲ့ စာကိုဖတ္။ ငဝင္းမိုး.. ေမာင္မင္း အိမ္နိမ့္စံတို႔နဲ႔ ျပန္ေတာ့။ ကိုယ္ေတာ္ အလုံးစုံစစ္ေဆးၿပီး ခြဲေဝမႈအေၾကာင္း အမိန႔္ပို႔မယ္။ ေမာင္မင္းတို႔ရဲ့ ေသးသိမ္တဲ့ အရည္အခ်င္းနဲ႔မ်ား ငါကိုယ္ေတာ္ရဲ့ စီးပြားကို ထိမ္းသိမ္းခ်င္ေသးတယ္ ဟုတ္စ။ ေမာင္ေမာင္.. ေမာင္မင္း.. ကိုယ္ေတာ့္ဆုံးျဖတ္ခ်က္ကို ေစာဒကတက္လိုက တက္နိုင္တယ္။ သေဘာတူရင္ ကိုယ္ေတာ့္ဆီ စာသာပို႔လိုက္..။ ကိုင္း ညီလာခံသိမ္းမယ္။"နဂိုတည္းက ႏႈတ္ခမ္းတင္းတင္းေစ့လို႔ တည္တန႔္တဲ့ မ်က္ႏွာထားမွာ တြန႔္ေခါက္ခ်ိဳးထားတဲ့ မ်က္ေမွာင္ပါ ထပ္တိုးလာေလေတာ့.. အိမ္ေရွ႕စံရဲ့ အသံျပတ္က ညီလာခံထဲကလူတိုင္း‌ေရာ.. ေနာက္လိုက္ေနာက္ပါေတြေရာ တုန္လႈပ္ေစေလာက္ေအာင္ ၾသဇာျပင္းထန္ေလသည္။ တစ္ခ်က္လြတ္မိန႔္ၿပီး ခပ္ေလာေလာနဲ႔ ထ လိုက္တဲ့ အိမ္ေရွ႕စံေၾကာင့္ ဉီးရီးေတာ္ နႏၵနဲ႔တစ္ကြ ညီလာခံတက္ေနၾကသူအားလုံး ဒူးတုပ္ခစားၾကရသည္။ ကိုယ္ေတာ္ႀကီး ထိုလူတိုင္းကို စိတ္ပ်က္စြာပဲ လည္ျပန္လွည့္ၾကည့္လိုက္ရင္း.. သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ခ်လိုက္မိသည္။"သင္းတို႔ကို ကိုယ္ေတာ္ ပေရာ္ဖက္ရွင္နယ္ ဆန္တယ္ဆိုတာ ဘယ္လိုဆိုၿပီး သင္ျပေပးရအုံးေတာ့မွာပဲ ဟင္း"လၽွင္ျမန္တဲ့ေျခလွမ္းမ်ားနဲ႔ အိပ္ေဆာင္ကိုလွမ္းဝင္ေတာ့ .. အခန္းထဲ ဗလာ.. ေစာင့္ေနလိမ့္မယ္လို႔ ထင္ထားတဲ့သူကို .. မေတြ႕ရတဲ့အခါ .. လစ္ဟာတဲ့ ခံစားခ်က္က ကိုယ္ေတာ္ႀကီးကို ေနမထိထိုင္မသာ ျဖစ္ေစသည္။ပါးတစ္ဘက္ျခမ္းက ေႏြးေထြးေနဆဲ အနမ္းတစ္ပြင့္ေၾကာင့္ ထိုအနမ္းပိုင္ရွင္ကို ေတြ႕လိုလွတဲ့စိတ္ကလည္း ႏွိပ္စက္ေနသလို... ေတြ႕ဖို႔ရွက္သည္းလွတဲ့ စိတ္ကလည္း ဒြန္တြဲ လြန္ဆြဲေနျပန္သည္။"အရွင့္သား.. ညစာပြဲေတာ္တည္ဖို႔အသင့္ျဖစ္ေၾကာင္းပါဘုရား""အင္း.. ျမတ္ငယ္ ပြဲေတာ္တည္ၿပီးပလား။""ယေန႔ည ပြဲေတာ္တည္ဖို႔ ျငင္းလိုက္ေၾကာင္းပါဘုရား""ဟင္"ကိုယ္ေတာ္ႀကီး.. ဝတ္လဲေတာ္ လဲေပးေနတဲ့သူေတြကို ဖယ္ရွားလိုက္ၿပီး အိပ္ေဆာင္က လွမ္းထြက္ဖို႔ျပင္လိုက္ေပမယ့္.. ေျခလွမ္းေတြက ရပ္တန႔္သြားရျပန္သည္။အင္း ျမတ္ငယ္ငါ့ကိုမ်ား စိတ္ဆိုးသြားလို႔လား။ ဒါဆိုရင္ေတာ့ ခပ္မဆိတ္ေနၿပီး.. ည က်မွ အတြင္းလမ္းကေန အေျခအေနသြားၾကည့္အုံးမွပါပဲ။ကိုယ့္အေတြးနဲ႔ကိုယ္ သလြန္ေပၚ ျပန္ထိုင္မိျပန္ေတာ့.. ရံေရြေတာ္ေတြ အနားျပန္ေရာက္လာၾကသည္။"ငါကိုယ္ေတာ္ တစ္ပါးတည္းေနခ်င္တယ္။ ပြဲေတာ္ကိုသိမ္းလိုက္ေတာ့""အရွင့္သား"ရန္ပုံခြင္းစကားကို လက္ျပတားဆီးလိုက္တဲ့ ကိုယ္ေတာ္ႀကီး ေလသာျပတင္းကေန အျပင္ေလာကကို ၾကည့္ေနမိသည္။ရန္ပုံခြင္းလည္းအခန္းထဲက လူအားလုံးကို အျပင္ထုတ္လိုက္ၿပီး ကိုယ္တိုင္ကေတာ့ အခန္းျပင္က ရပ္ေစာင့္ေနလိုက္သည္။ ရန္ေအာင္ကေတာ့ အိမ္ေရွ႕မင္းသား မႏွင္မခ်င္း အနားေနအုံးမွာ။ ဒီေန႔ အရွင့္သားမ်က္ႏွာမေကာင္းဘူးေလ။"အရွင့္သား.. ပြဲေတာ္အနည္းငယ္ေလာက္ေတာ့ တည္ပါဘုရား။ ဒီေန႔အိမ္နိမ့္စံမ်ားနဲ႔ အေျခတင္ျဖစ္ရတာ ပင္ပန္းပါတယ္ဘုရား""ရန္ေအာင္..""ဘုရား""ျမတ္ငယ္.. ဘယ္အခ်ိန္အထိ ေစာင့္ဆိုင္းေနခဲ့သလဲကြဲ႕""သိပ္မၾကာလိုက္ပါဘုရား။ အေလာတစ္ႀကီးနဲ႔ ေတာင္ညာစံေဒဝီေဆာင္ကို လွမ္းႂကြသြားပါတယ္ဘုရား""ဒီ့ေနာက္ေရာ""ဘုရားကၽြန္ေတာ္မ်ိဳး.. ဝဏၰဆီ စုံစမ္းပါတယ္ဘုရား။ ေတာင္ညာစံေဒဝီေဆာင္က တစ္ခါတည္းျပန္ႂကြလာၿပီး အေဆာင္ခန္းပိတ္လို႔ တိတ္ေနေၾကာင္းပါ ဘုရား။ ပြဲေတာ္တည္ဖို႔လည္း ျငင္းပယ္လို႔ .... ခ်ိဳးေရသုံးဖို႔လည္း အဝင္မခံေၾကာင္းပါ""ဘာမ်ား..စိတ္ထိခိုက္စရာၾကဳံသလဲ""ဉီးရီးေတာ္ နႏၵ အခစားဝင္ခဲ့ေၾကာင္းပါဘုရား။""ၾသ.. "ခပ္ၾသၾသ အာေမဋိတ္သံ နဲ႔ .. တြန႔္ခ်ိဳးသြားတဲ့ မ်က္ခုံးတို႔ေၾကာင့္ .. အရွင့္သားစိတ္ကို ရန္ေအာင္ ခ်က္ခ်င္းနားလည္မိသည္။"အရွင့္သား..""ရန္ေအာင္ .. ေမာင္မင္းတို႔ အားလုံး အခစားလြတ္ေစ။""အမိန႔္အတိုင္းပါဘုရား"အိပ္ေဆာင္အတြင္းက တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ ထြက္ၿပီး တံခါးကို အသံမမည္ေအာင္ပိတ္ကာ ရန္ေအာင္ထြက္လာခဲ့သည္။ရန္ပုံခြင္းကေတာ့ အခန္းျပင္ကေန စိတ္ဝင္တစ္စားနဲ႔.."အေျခအေနဘယ့္ႏွယ္လဲ ရန္ေအာင္။""မွန္ပါ ကိုယ္ရံေတာ္.. ေရႊစိတ္ေတာ္ ညိဳလို႔.. အခစားလႊတ္လိုက္ေၾကာင္းပါ""အင္း.. သခင္ေလးကို ေလၽွာက္ရင္ေကာင္းမလား""အို.. မလုပ္ပါနဲ႔ ကိုယ္ရံေတာ္.. အကၽြန္တို႔.. အရွင့္သားစိတ္သေဘာ ေစာေၾကာဖို႔ မသင့္ေၾကာင္းပါ""မျဖစ္သင့္တာမျဖစ္ေအာင္ ဘယ့္ႏွယ္လုပ္ရပါ့။ ဉီးရီးေတာ္ နႏၵကို ငါစိုးရိမ္တယ္ ရန္ေအာင္။ မင္းမသိဘူးေနာ္။"ရန္ပုံခြင္း.. လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေတြကို ျပန္ေတြးရင္း မခ်င့္မရဲျဖစ္ေနရျပန္သည္။ ဒီကိစၥကို ဘယ္သူ႔ကိုမွလည္း ေျပာလို႔မရ။ အိမ္ေရွ႕စံကိုလည္း စိတ္ပူသလို သခင္ေလးကိုလည္း မထိခိုက္ေစလို။ အခုပုံစံဆိုလၽွင္.. အသက္ဝင္လာမယ့္က်ိန္စာအတြက္.. ရန္ပုံခြင္း အသက္ကိုေပးလို႔ ေက်မယ္ဆို ေက်လိုက္ေစခ်င္ေသးသည္။ ေရႊကိုယ္ေတာ္ႀကီးနဲ႔ ခ်စ္ျမတ္နိုးရတဲ့ၾကင္ယာေတာ္တို႔ မေန႔ညေနတုန္းကလို ၾကည္ၾကည္ႏူးႏူး ေပ်ာ္ေနေစ့ခ်င္တာက ရန္ပုံခြင္းရဲ့ ဆႏၵအမွန္ပဲျဖစ္ေတာ့သည္။ညည့္ကနက္သထက္နက္လာသလို.. နန္းေတာ္တစ္ခြင္လုံး.. တိတ္ဆိတ္ေနေလၿပီ။ ေလသာျပတင္းမွာ လက္တင္ၿပီး အေတာ္ၾကာၾကာထိုင္လ်က္ ေတြးေနမိတဲ့ ေရႊကိုယ္ေတာ္ႀကီး.. စိတ္ကိုဆုံးျဖတ္ကာ.. ေဆာင္ခန္းက ထြက္လာခဲ့သည္။ အခစားလႊတ္လိုက္ၿပီမို႔.. နန္းေဆာင္တစ္ခုလုံး.. ကိုယ္ေတာ္တစ္ပါးတည္း.. ရန္ပုံခြင္းကေတာ့ ေလၽွာက္လမ္းတစ္ဘက္မွာ ေစာင့္လ်က္ ရွိေပလိမ့္မည္..။ တိကၡကို စိတ္မခ်လို႔ သခင္ေလးအပါး ခစားပါရေစ ေလၽွာက္ထားတုန္းက ကိုယ္ေတာ္ႀကီး နားသိပ္မလည္ခဲ့မိ။ အခုေတာ့ ဉီးရီးေတာ္ နႏၵကို သတိထားသင့္တဲ့အေၾကာင္း သြယ္ဝိုက္သတိေပးေနတာပဲဆိုတာ ကိုယ္ေတာ္ႀကီး နားလည္ၿပီ။ေကာင္းၿပီေလ.. ဒီေန႔ ျမတ္ငယ္ေဆာင္ခန္းကို တစ္ခ်က္ေတာ့ သြားၾကည့္အုံးမယ္.. ေနာက္ေတာ့မွ ဉီးရီးေတာ္ကို ျပတ္ျပတ္သားသား သတိေပးရေတာ့မွာ။ လြန္ခဲ့တဲ့ ကိုးႏွစ္ ထိမ္းျမားလက္ထပ္ လက္မွတ္ထိုးခဲ့စဥ္တုန္းက သတိေပးခဲ့တာ .. အသက္ဆယ္ႏွစ္အရြယ္ ေနာင္ရင္းငယ္ကို .. မထိခိုက္ေစလိုတဲ့ ေစတနာသန႔္သန႔္နဲ႔သာ။ ယခုကေတာ့ ဟိုစဥ္က စိတ္မ်ိဳးမဟုတ္ေတာ့.. လူပ်ိဳေပါက္လွ ျမတ္ငယ္ကို.. ကိုယ္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ ခ်စ္ျမတ္နိုးမိတာမို႔.. ထိခိုက္ဖို႔မဆိုထားနဲ႔.. လိပ္ျပာေတာင္ပံခတ္လို႔.. ေလဟပ္ရင္ေတာင္ နာလိမ့္မလား စိုးထိတ္တတ္လာခဲ့ၿပီ။ဉီးရီးေတာ္ေတဇာစံနန္းေဆာင္ထဲ တံခါးဖြင့္လို႔ဝင္လာေတာ့..နန္း‌ေဆာင္က ဟိုအရင္ႏွစ္ေတြတုန္းကအတိုင္း .. မေျပာင္းမလဲ။ ဒီေဆာင္ခန္း က .. လူႏွစ္ဉီးရဲ့ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာေတြကို.. သိမ္းဆည္းထားသည္။ အေဆာင္ခန္းေနာက္ဘက္ မွန္တင္ခုံႀကီး.. ကို အသာတြန္းဖယ္လိုက္ၿပီး.. မီးခပ္မွိန္မွိန္ထြန္းထားတဲ့ အတြင္းလမ္းအတိုင္း .. ကိုယ္ေတာ္ႀကီး ခပ္ေျဖးေျဖး ေလၽွာက္လွမ္းလိုက္ေတာ့သည္။*** ျမတ္ငယ္.. အိပ္စက္ေပ်ာ္ေနပါေစေတာ့***✨💕💕💫ညည့္အေမွာင္ယံထဲ ျမတ္ ရပ္ေစာင့္ေနတာ ... ေမၽွာ္လင့္ခ်က္က ဒီအ‌ေဆာင္ခန္းထဲ တစ္ေနရာရာကေန ဝင္လာမယ့္ တစ္ေယာက္ေသာသူ။သိပ္မၾကာလိုက္.. ျမတ္ ရပ္ေနတဲ့အနား.. ကလစ္ သံ ခပ္တိုးတိုးေလး ၾကားလိုက္ရၿပီး အဝတ္ဘီဒိုႀကီးက ညင္သာစြာ ေရြ႕သြားေလေတာ့သည္။ခပ္ေမွာင္ေမွာင္ အေဆာင္ခန္းထဲ တစ္လွမ္းျခင္း လွမ္းဝင္လာသူကား ရင္အုပ္က်ယ္က်ယ္.. ေရႊေရာင္အ သားအရည္နဲ႔ ျမတ္ မေန႔ကမွ ေမႊးၾကဴထားတဲ့ ပါးျပင္ပိုင္ရွင္ ေရႊကိုယ္ေတာ္ႀကီး ပဲျဖစ္ေတာ့သည္။ကုတင္အနား တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ ရပ္ၾကည့္ေနတဲ့ ကိုယ္ေတာ္ႀကီး ... သက္ျပင္းခ်သံ ခပ္တိုးတိုးကို ျမတ္ ေသခ်ာၾကားသည္။"ျမတ္ငယ္.. ကိုယ္ေတာ့္ကို ဘာလို႔မ်ား မေစာင့္တာလဲကြယ္။ ကိုယ္ေတာ့္အေပၚ စိတ္ခုစရာမ်ား ရွိေနလို႔လားျမတ္ငယ္"ျမတ္... တုိးညင္းစြာ စကားဆိုေလတဲ့ ကိုယ္ေတာ့္အေနာက္နားေျခသံလုံလုံနဲ႔တိုးကပ္သြားၿပီး.. ခါးကေန သိမ္းဖက္လိုက္ေတာ့သည္။"စိတ္ခုစရာမရွိဘူးကိုယ္ေတာ္.. စိတ္ထဲကေန ခဏခဏ တမ္းတမိေနတာ"ခါးကေန တင္းက်ပ္စြာဖက္ၿပီး ပခုံးကိုေက်ာ္ကာ ဆိုလာတဲ့ စကားသံေၾကာင့္ ကိုယ္ေတာ္ႀကီး လန႔္သြားမိသလို ရင္ခုန္ႏႈန္းေတြ ကေမာက္ကမျဖစ္ကုန္ေတာ့သည္။"အို... ျမတ္ငယ္.. အိပ္ေနတာ ဘယ္သူမ်ားပါလိမ့္ဒါဆို""ဖက္ေခါင္းအုံးကို ေစာင္ျခဳံထားတာ ကိုယ္ေတာ္။ ေန႔စဥ္တိုင္းနီးပါး.. အခုလို ခိုးေၾကာင္ခိုးဝွက္ လာၾကည့္ေနတာ.. ဘာလို႔လဲ.. ျမတ္ကို ဘာလို႔ မေျပာျပနိုင္တာလဲ .. ဟင္"ကိုယ္ေတာ္ႀကီး ဆြံ့အေနသလို.. တစ္ဖ်တ္ဖ်တ္တုန္ယင္ေနတဲ့ ရင္ခုန္ႏႈန္းေၾကာင့္လည္း ႐ုတ္တရက္ အေျဖကို ရွာမရ။"ကိုယ္ေတာ္.. ျမတ္ကို ၾကည့္ပါ"ခါးကိုဇြတ္ဆြဲလွည့္ေတာ့ ခ်စ္ျမတ္နိုးရတဲ့ ျမတ္ငယ္ရဲ့ မ်က္ႏွာကို မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္လိုက္ရသည္။ ျမတ္ .. ႏွဖူးနဲ႔ တစ္တန္းတည္းျဖစ္တဲ့ ကိုယ္ေတာ့္ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္လႊာမွာ ႏွဖူးကိုအပ္ရင္း.. ကိုယ္ေတာ့္ေက်ာကို သိုင္းဖက္ထားရင္း ခပ္တိုးတိုးပဲ.. အတည္ျပဳမိသည္။ သင္းပ်ံ႕လွတဲ့.. ကိုယ္ေတာ့္ကိုယ္သင္းနံ့က .. မနက္တိုင္းရတဲ့ ပဒုမၼာၾကာပန္းရနံ့..။ ျမတ္ ကိုယ္ေတာ့္ကိုယ္သင္းနံ့ကို တစ္ဝႀကီးရႉရွိုက္လိုက္သည္။"ၾကင္ယာေတာ္ေနရာမေခၚဘဲ ေယာက္ဖေတာ္လို႔ တစ္သက္လုံး ထားေတာ့မွာလား ကိုယ္ေတာ္.. ဟင္.. လက္မွတ္ထိုးထားတဲ့စာခ်ဳပ္က မမထိုးတဲ့လက္မွတ္မို႔ ျမတ္ကို တစ္မင္ ညႇဥ္းဆဲထားတာမ်ိဳးလား ဟင္..။ ေယာက္ဖနဲ႔ မတူေအာင္ ၾကင္နာျပၿပီးမွ.. ျမတ္ကို တစ္ျခားပို႔ပစ္ဖို႔ ေတြးထားတာလား ဟင္.. ကိုယ္ေတာ္.. အဲ့ဒီ အဓိပၸါယ္မရွိတဲ့ က်ိန္စာကို ေခါင္းထဲထည့္ၿပီး ျမတ္ကို ခ်စ္ရဲ့သားနဲ႔ အေဝးပို႔ပစ္မွာလား ဟင္.. မရဘူးကိုယ္ေတာ္.. ဘယ္သူဘာေျပာေျပာ.. ကိုယ္ေတာ့္ကို ျမတ္ပိုင္တယ္။ ဟိုငယ္ငယ္တည္းက ပိုင္ခဲ့တာေလ။ ဘယ္သူဘာေျပာေျပာ ကိုယ္ေတာ့္ကို ျမတ္က လက္ထပ္မွာ။ ဘာက်ိန္စာလာလာ။"တစ္ခြန္းေျပာရင္း ေျခတစ္လွမ္းေရွ႕တိုးရင္း ႏွဖူးနဲ႔ ႏႈတ္ခမ္းမ်ားကို ထိေတြ႕ပြတ္သပ္ရင္း .. ေက်ာျပင္ကို တင္းက်ပ္စြာဖက္တြယ္ရင္း.. ကိုယ္ေတာ့္ကို ကုတင္ဆီ ျမတ္ ဉီးေဆာင္ ေခၚလာခဲ့သည္။ ေနာက္ဆုတ္စရာ ေျခလွမ္းမရွိေတာ့တဲ့အခါ ကုတင္ေပၚ ဖင္ထိုင္က်တဲ့ ကိုယ္ေတာ့္ကို ျမတ္ တြန္းလွဲလိုက္ၿပီး ကိုယ္ေတာ့္ကိုယ္ကို ခြလ်က္ .. ရင္ဘတ္ေပၚ ထပ္လ်က္ ဖက္တြယ္ထားလိုက္ျပန္သည္။ကိုယ္ေတာ့္ခမ်ာ အသက္ရႉမဝေတာ့သလို.. ေလေပၚေျမာက္ေနသလို.. တင္းက်ပ္လာတဲ့ ႂကြက္သားဆိုင္ေတြက ႐ုန္းႂကြလာသလို. . ခံစားမႈေပါင္းစုံ ခံစားေနရေတာ့သည္။ျမတ္.. ကိုယ္ေတာ့္ ကိုယ္ေပၚ အုပ္မိုးရင္း ကိုယ္ေတာ့္မ်က္လုံးမ်ားကို ဆုံေအာင္စိုက္ၾကည့္မိသည္။ ႏူးညံ့စိုလဲ့တဲ့ မ်က္ဝန္းမ်ားက ျမတ္အေပၚမည္မၽွ ခ်စ္ၾကင္နာတဲ့အေၾကာင္း ဝန္ခံေနၾကသေယာင္.. ျမတ္ခါးကို ဖက္ထားတဲ့ ကိုယ္ေတာ့္လက္ေခ်ာင္းေတြက တုန္ယင္ေနတာ ျမတ္ ခံစားမိေနသည္။ နီရဲတဲ့ အနားသတ္ေလးမ်ားနဲ႔.. တစ္ခ်ိန္လုံးတင္းတင္းေစ့ထားခဲ့ဖူးတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္လႊာက ခပ္ဟဟ မို႔... ျမတ္ ထိုႏႈတ္ခမ္းႏွစ္လႊာကို စုသိမ္းကာ စုပ္နမ္းပစ္လိုက္သည္။ အိစက္ႏူးညံ့တဲ့ ႏႈတ္ခမ္းေတြက..ျမတ္ကို စိတ္ထိန္းမရေအာင္ ဆြဲေဆာင္ေနသလို.. ျမတ္ႏႈတ္ခမ္းမ်ားကို လာပြတ္သပ္တဲ့ လၽွာဖ်ားေလးကလည္း ျမတ္ထပ္ခါထပ္ခါ နမ္းခ်င္ေအာင္ တိုက္တြန္းေနေလသည္။ျမတ္ ကိုယ္ေတာ့္ႏႈတ္ခမ္းလႊာမ်ားကို.. တစ္ခုစီသိမ္းယူလိုက္.. စုသိမ္းလိုက္.. ကိုယ္ေတာ့္လၽွာဖ်ားေလးကို ျမတ္လၽွာဖ်ားနဲ႔ လိပ္လိုက္.. ကိုယ္ေတာ့္အာခံတြင္းထဲ လၽွာထည့္ေမႊလိုက္.. ကိုယ္ေတာ့္လၽွာကိုလည္း ျမတ္အာခံတြင္းထဲ ထည့္လ်က္ စုပ္ယူလိုက္နဲ႔.. မ်က္လုံးမ်ားမဖြင့္နိုင္ေအာင္ မိန္းေမာမိသည္။ေက်ာျပင္က ၾကက္သီးေမႊးညင္းမ်ား ထလာသည့္တိုင္ ကိုယ္ေတာ္ႀကီး သာယာေနခဲ့တာ.. ျမတ္ငယ္ရဲ့ လက္အစုံက ဝက္သိုးအကၤ်ီအတြင္းသိုင္းႀကိဳးကို ျဖဳတ္လိုက္ၿပီး ရင္ခြဲႏွစ္လႊာဖြင့္လိုက္သည္အထိ.. ကိုယ္ေတာ္ မင္သက္ေနဆဲ..။ ညပိုင္းေပါ့ေပါ့ပါးပါး ဝတ္ထားမိတဲ့ ပုဆိုးကြင္းကေတာ့ ျမတ္ငယ္ရဲ့ ေျခကန္ခ်က္မွာ ေျခရင္းပုံေနခဲ့ၿပီ။ လွစ္ဟသြားတဲ့ အစိတ္အပိုင္းအားလုံးက ေလညႇင္းေအးေအးေအာက္မွာ.. ဟာတာတာ။ ျမတ္ငယ္ကေတာ့ ႏႈတ္ခမ္းေတြကိုအလြတ္မေပးစတမ္း နမ္းရွိုက္ေနရင္း ... ကိုယ္ေတာ့္ အကၤ်ီကို အလုံးစုံခၽြတ္ပစ္ဖို႔ အားယူေနေပသည္။ျမတ္.. ဝတ္ထားတဲ့ ရွပ္အကၤ်ီကို ကိုယ္ေတာ့္ကိုခြထားလ်က္ကေန ခၽြတ္ပစ္လိုက္ၿပီး ဗလာက်င္းတဲ့ကိုယ္ေတာ့္ရင္ညြန႔္ကို ဖြဖြနမ္းလိုက္သည္။ ႏူးညံ့လိုက္ေလ.. ကိုယ္ေတာ့္ ရင္အုံမ်ားကို နမ္းေတာ့လည္း ေမႊးညင္းႏုႏုေလးေတြနဲ႔ အိစက္ႏူးညံ့တဲ့ အသားအရည္က ျမတ္ကို ခၽြန္းအုပ္ဖို႔ခက္ေစေအာင္ လႈံ႔ေဆာ္ေနျပန္သည္။ ဗိုက္က ႂကြက္သားေျမာင္းမ်ားဆီ ႏႈတ္ခမ္းကိုေဆာ့ကစားေတာ့.. ကိုယ္ေတာ္အတန္ငယ္ ႐ုန္းႂကြခ်င္သလို.. ကိုယ္ေတာ့္ဆီးခုံက ႏူးညံ့တဲ့ အသားဆိုင္ေတြဆီ အနမ္းေပးမိေတာ့ ညည္းသံသဲ့သဲ့က ကိုယ္ေတာ့္ႏႈတ္က ထြက္လာေတာ့သည္။ပါးႏွင့္ ႏွာဖ်ားႏွင့္ ႏႈတ္ခမ္းႏွင့္ အနမ္းေပးေနမိတဲ့ျမတ္ .. ႐ုတ္တရက္ အေတြးတစ္ခုဝင္လာၿပီး ဖ်တ္ကနဲ မ်က္လုံးျပဴးသြားရသည္။"ကိုယ္ေတာ္.."အသက္သုံးဆယ္နားနီးသည္အထိ တစ္ႀကိမ္မွ မၾကဳံဖူးတဲ့ ထူးျခားတဲ့ အေတြ႕အထိေၾကာင့္ စိတ္လြတ္ကိုယ္လြတ္ မိန္းေမာေနမိတဲ့ကိုယ္ေတာ္.. ခပ္ေငါက္ေငါက္ ေခၚသံေၾကာင့္ အလန႔္တၾကား ထူးလိုက္ရသည္။"ဗ်ာ.."မ်က္လုံးဖြင့္ၾကည့္ေတာ့ ခက္ထန္တဲ့ မ်က္ႏွာနဲ႔.. ကိုယ္ေတာ့္ကို အုပ္မိုးၾကည့္ေနတဲ့ ျမတ္ငယ္။မ်က္လုံးေတြေရာ ႏႈတ္ခမ္းေတြေရာ ဆတ္ဆတ္ခုန္လို႔။"ဒီေန႔ကစၿပီး .. မဟုတ္ဘူး.. အခုကစၿပီး ကိုယ္ေတာ့္ ခႏၶာကိုယ္ကို ဘယ္သူ႔ကိုမွ မျပရဘူး။ ဘယ္သူမွ ကိုယ္ေတာ့္ခႏၶာကိုယ္ကို မထိရဘူး ၾကားလား။ ဟင္း.. ႏွစ္ေပါင္းသုံးဆယ္ေလာက္ ကိုယ္ေတာ့္ကို ကိုင္တြယ္သူေတြ ရွိမွာပဲ အဲ့လူေတြလက္ကို ျမတ္ ခုတ္ျဖတ္ပစ္ခ်င္တယ္"သဝန္တိုျခင္း ႏွေမ်ာတသျခင္းစတဲ့ ခံစားခ်က္ေတြနဲ႔မႈတ္သုန္ေနတဲ့ ျမတ္ကို ကိုယ္ေတာ္ရယ္ခ်င္သြားမိသည္။ အဟင္းဟင္း.. ညေနကေတာင္ ခ်ိဳးေရသုံးေတာ့ အထိန္းေတာ္ႏွစ္ေယာက္ လာၿပီး ခ်ိဳးေရထည့္.. ဝတ္လဲေတာ္လဲေပးသြားေသးတာေလ။ အင္း အဲ့ဒါေတြျမတ္ငယ္သိရင္ အထိန္းေတာ္ေတြ လက္ျပတ္ေနအုံးမလားပဲ။"ျမတ္ငယ္.. သေဘာပါပဲဗ်ား။ ေမာင္ေတာ္က .. ျမတ္ငယ္စီမံရာကို နာခံရေပလိမ့္ေတာ့မေပါ့့ျမတ္ငယ္ရဲ့ တင္ပါးမ်ားကို ပြတ္သပ္ေနရင္းက ပါးႏွစ္ဘက္ကို အုပ္ကိုင္ရင္း ကိုယ္ေတာ္ ဆိုေတာ့မွ.. ျမတ္ သက္ျပင္းခ်နိုင္သည္။ ဒီေလာက္ ႏူးညံ့ၿပီး ဝင္းမြတ္တဲ့ အသားအရည္ကို ဒင္းတို႔ကိုင္ခ်ိန္မွာ ျမတ္လိုစိတ္မ်ိဳးမျဖစ္ဘူး ဘယ္သူေျပာနိုင္လဲ။ ရာရာစစ ငါ့ၾကင္ယာေတာ္ကိုမ်ား.. က်ဴးက်ဴးလြန္လြန္ ဒင္းတို႔ကို ခြင့္မလႊတ္ခ်င္။ျမတ္ ကိုယ္ေတာ့္ပါးကို တစ္ရွိုက္မက္မက္ နမ္းရွိုက္လိုက္ရင္း ကိုယ္ေတာ့္နားနားကိုကပ္လ်က္ တမ္းတမ္းတတ ေျပာမိသည္။"ျမတ္ ကိုယ္ေတာ့္ကို သိပ္ခ်စ္တယ္ဗ်ာ"သာယာယစ္မူးဖြယ္ရာ ထိေတြ႕မႈမ်ားက ကိုယ္ေတာ့္ကို မရိုးမယြျဖစ္လာေစသည္။ျမတ္ရဲ့လက္အစုံက ကိုယ္ေတာ့္ေပါင္ႏွင့္ တင္ပါးဆီကိုပြတ္သပ္က်ီဆယ္လာခဲ့ၿပီး.. အထိန္းေတာ္ႀကီးနဲ႔ ေမြးမိခင္သာ ကိုင္တြယ္ခဲ့ဖူးတဲ့ ထို လ်ိဳ႕ဝွက္အပ္ရာကို ျမတ္ထိေတြ႕ခ်ိန္မွာေတာ့ ကိုယ္ေတာ္ႀကီး တားျမစ္ဖို႔ႀကိဳးစားမိေတာ့သည္။ မၾကဳံစဖူးအေတြ႕အၾကဳံမို႔ ႏွစ္ဉီးစလုံး တုန္တုန္ယင္ယင္ျဖင့္သာ.. ။ငယ္ရြယ္သေလာက္ သြက္လက္တဲ့ ျမတ္ငယ္ကေတာ့ ကိုယ္ေတာ္ႀကီးရဲ့ တားျမစ္ျခင္းကို စိတ္မဝင္စား..။ လ်ိဳ႕ဝွက္အပ္ရာႏွစ္ခုကို ထပ္လ်က္ လႈပ္ရွားေနေတာ့သည္။"ျမတ္ငယ္.. ဟို ..ကိုယ္ေတာ့္ကို ခဏ အနားေပးပါ... ကိုယ္ေတာ္ အင့္.. ခဏ အေဆာင္ေတာ္ျပန္ေတာ့မယ္။ ျမတ္ငယ္.. အ"ကိုယ္ေတာ့္တားျမစ္သံက ျမတ္အတြက္ နားဝင္ပီယံ ရွိလွေလသည္။"ကိုယ္ေတာ္.. ျမတ္ ကိုယ္ေတာ့္ကို ခ်စ္တယ္။ ကိုယ္ေတာ္က ျမတ္ရဲ့ ၾကင္ယာေတာ္ပဲ ဟုတ္တယ္မဟုတ္လား ဟင္.. ကိုယ္ေတာ္ကေရာ ျမတ္ကို ခ်စ္တယ္မဟုတ္လား ဟင္""အင္း.. အင့္.. ခ်စ္တယ္ျမတ္.. ခ်စ္ျမတ္နိုးလြန္းလို႔.. ကိုယ္ေတာ္ ျမတ္ကို နန္းေဆာင္အျပင္ ျပန္ပို႔မလို႔.. အ..အား"မထင္မွတ္ထားတဲ့အခ်ိန္မွာပဲ ကိုယ္ေတာ့္ရဲ့ သတို႔သားငယ္က ကိုယ္ေတာ့္ကိုယ္တြင္းကို တိုးဝင္လာေတာ့သည္။"ျမတ္ငယ္.. ရပ္ပါအုံး .. ခဏ ရပ္ပါအုံး အင့္..""ကိုယ္‌္ေတာ္.. ျမတ္ဉီးေဆာင္မယ္... ကိုယ္ေတာ္ သာသာယာယာ လိုက္ပါခဲ့ပါ။ ျမတ္ငယ္ ကိုယ္ေတာ့္ကို မနာက်င္ေအာင္ လုပ္ေပးမယ္"စိတ္ဆုံးျဖတ္ထားတဲ့ မ်က္လုံးေမွးမ်ားက .. ဒီအေတြ႕မွာ ျမတ္ငယ္ဘယ္ေလာက္သာယာေနတယ္ဆိုတာကို ထင္ရွားေနေစသည္။တစ္ထစ္ျခင္း.. တစ္ဆင့္ခ်င္း.. လႈပ္ရွားတိုးဝင္တိုးထြက္ေနတဲ့ သတို႔သားငယ္ရဲ့အစြမ္းက ကိုယ္ေတာ့္ကို သာယာမႈေတြေပးလာေတာ့တာမို႔.. ကိုယ္ေတာ္.. ျမတ္ငယ္ရဲ့ ခါးကိုကိုင္ကာ အလိုက္တစ္သင့္ ႂကြေပးလိုက္မိသည္။စိတ္ရွိတိုင္း.. ကူးလူးဖလွယ္ၾကတဲ့ မ်ိဳးေသြးမ်ားက.. ကိုယ္ေတာ့္ကိုယ္ထဲမွာတစ္ခ်ိဳ႕.. ကိုယ္ေပၚမွာတစ္ခ်ိဳ႕..ဤအရာကို အခ်စ္လို႔ အမည္တပ္ေလသလား.. ဒါဆိုရင္ျဖင့္ ကိုယ္ေတာ္ ျမတ္ငယ္ကို ခ်စ္တင္းေႏွာလိုလွေသးသည္။ ထိုအခ်စ္ကို အႀကိမ္ႀကိမ္ လိုလားေတာင့္တေနေသးသည္။သို႔ေပမယ့္ ပထမဉီးဆုံး အေတြ႕အၾကဳံမွာပဲ ကိုယ္ေတာ္ ျမတ္ငယ္ကို အရႈံးေပးလိုက္ရေတာ့သည္။နံနက္ အာ႐ုဏ္တက္ခါနီးက်မွ ေျခကုန္လက္ပန္းက်တဲ့ ျမတ္ငယ္က.. ကိုယ္ေတာ့္ ကိုယ္ပြားငယ္ကို အာခံတြင္းနဲ႔ ျပဳစုေပးၿပီး ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ အိပ္ေပ်ာ္သြားေလေတာ့သည္။ကေလးငယ္ေလးသဖြယ္.. ရင္ခြင္ထဲ အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ ျမတ္ငယ္ကို ကိုယ္ေတာ္ႀကီး ေထြးေပြ႕ထားရင္း.. မ်က္ေတာင္မခတ္စတမ္း.. ေငးစိုက္ၾကည့္ေနမိသည္။ခ်စ္စဖြယ္ေကာင္းလွတဲ့ ဒီျမင္းေပါက္ကေလးက တစ္ကယ္ေတာ့ က်ားေလးတစ္ေကာင္ျဖစ္ေနတာပဲကိုး..။အၾကင္သတို႔သားေလးက အမွန္တစ္ကယ္ပဲ .. ၾကင္ယာေတာ္ ျဖစ္လာခဲ့ၿပီမို႔လည္း .. ကိုယ္ေတာ့္ႏွလုံးပီတိ ဂြမ္းဆီထိသလို ႏူးညံ့အိထပ္ေနေတာ့သည္။**********💖💖💖💖💖💖💖💖💖သက္တမ္းတစ္ခုကို အပိုင္စားေပးလို ရမယ္ဆိုရင္ ေမာင္ေတာ့္လက္က်န္သက္တမ္းတစ္ေလၽွာက္လုံး ျမတ္ငယ္ကို အပိုင္စားေပးပါတယ္......ပန္းတစ္ပြင့္လို အပ္ႏွံခြင့္ရွိမယ္ဆိုရင္ ေမာင္ေတာ့္ ဘဝတစ္ခုလုံး ျမတ္ငယ္ထံမွာ အပ္ႏွံပါတယ္...တိုင္းျပည္တစ္ခုလို သိမ္းပိုက္အုပ္စိုးနိုင္မယ္ဆိုရင္ ျမတ္ငယ္ရဲ့ အခ်စ္ စိတ္ကူး အၾကင္နာ အနာဂတ္ အစီအစဥ္ အိမ္မက္ မိနစ္စကၠန္႔ မ်က္ဝန္းအိမ္ ထြက္သက္ဝင္သက္ မွတ္ဥာဏ္ အထိအေတြ႕ အားလုံးကို ေမာင္ေတာ္တစ္ဦးတည္း အပိုင္ သိမ္းပိုက္မယ္....စကားတစ္ခြန္းတည္းနဲ႔ ထိမ္းခ်ဳပ္ခြင့္သာရမယ္ဆိုရင္ဒီေန႔ကစ ျမတ္ငယ္ကို ..ေမာင္ေတာ္ ခ်စ္ျမတ္နိုးလွျခည့္လို႔.. မၾကာမၾကာ ေျပာပါ့မယ္။**💖💖💖💖💖💖💖💖💖ျမတ္..အိပ္ယာက နိုးလာေတာ့.. လူက မလႈပ္ခ်င္.. ေနာက္ဆုံးအသိဉာဏ္ထဲစြဲေနခဲ့တဲ့ ကိုယ္ခႏၶာကို လွမ္းဖက္လိုက္ေတာ့ ဗလာ။ ျမတ္အနားမွာ ဘယ္သူမွမရွိေတာ့။ အိပ္ေဆာင္အျပင္က အသံခပ္တိုးတိုးနဲ႔ ဝဏၰက ျမတ္ကို အိပ္ယာႏွိုးေနတာထင္ပါရဲ့။ျမတ္ ထမယ္ႀကံလိုက္ေတာ့.. ကိုယ္ေပၚကအဝတ္အစားေတြက ညဉီးတုန္းက ဝတ္ထားတဲ့အတိုင္း။ ႏုံးခ်ိတဲ့ ကိုယ္ကို သယ္ရင္း တံခါးခ်က္ကိုဖြင့္ေပးလိုက္ေတာ့ တိကၡနဲ႔ ဝဏၰတို႔ စိုးရိမ္မကင္းတဲ့မ်က္ႏွာေတြနဲ႔.. ဒူးေထာက္လ်က္။"လာ ဝင္ခဲ့"ျမတ္ စကားေတာင္မေျပာနိုင္ေအာင္ ပင္ပန္းေနၿပီ။"သခင္ေလး.. ခ်ိဳးေရေတာ္သုံးဖို႔အခ်ိန္ေတာင္လြန္ပါၿပီဘုရား။ ေန႔လည္ပြဲေတာ္တည္ဖို႔အတြက္ ခ်ိဳးေရေတာ္သုံးရေအာင္ပါဘုရား။""ေကာင္းၿပီ။ ကိုယ္ေတာ္ေရာ"တိကၡနဲ႔ ဝဏၰတို႔ တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာတစ္ေယာက္ၾကည့္လ်က္ .. မေျဖနိုင္ၾက။"တစ္ခုခုျဖစ္လို႔လား။ ေျဖေလ။ ကိုယ္ေတာ္တစ္ခုခုျဖစ္လို႔လား""မွန္ပါသခင္ေလး..။ အရွင့္သား နာမက်န္းျဖစ္ေနေၾကာင္းပါ။ ဆရာဝန္ႀကီးေရာက္လို႔.. စစ္ေဆးေပးေနေၾကာင္းပါ။ သခင္ေလး .. ခ်ိဳးေရသုံးၿပီး ပြဲေတာ္တည္ၿပီးမွ အခစားဝင္ဖို႔သင့္ေၾကာင္းပါ ဘုရား""အင္း.. ျမန္ျမန္လုပ္ဗ်ာ။ ကိုယ္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္ေနမေကာင္းေနတာလားမသိဘူး။ ေနေန ဟိုရံေရြ ခင္မိ.. ကၽြန္ေတာ့္အိပ္ယာကို အခင္းအသစ္လဲေပး။ ေရေတာ့ကိုယ့္ဘာသာခ်ိဳးမယ္ အခန္းထဲကထြက္ၾကေတာ့။""ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳး ဝတ္လဲေတာ္ စီစဥ္ေပးပါ့မယ္ဘုရား"ႏွင္ထုတ္‌တာေတာင္ ဝဏၰက ကပ္က်န္ေနေအာင္ တတ္နိုင္ေသးသည္။ျမတ္ လည္း စိုးရိမ္စိတ္ေတြနဲ႔ပဲ.. ခပ္ျမန္ျမန္ေရခ်ိဳးလိုက္ရသည္။****"အရွင့္သား... မ်က္ႏွာသစ္‌ေတာ္ေရ ဆက္ပါရေစဘုရား။""အရွင့္သား... နံနက္ပြဲေတာ္တည္ဖို႔ အသင့္ျပင္ၿပီးေၾကာင္းပါဘုရား""အရွင့္သား... တံခါးဖြင့္ေပးေတာ္မူပါဘုရား။ ရန္ပုံခြင္းအခစားဝင္လိုပါတယ္ဘုရား"ကိုယ္ေတာ္ႀကီး ျမတ္အခန္းကေနျပန္လာၿပီးကတည္းက ကိုယ္လက္သန႔္စင္ၿပီး အိပ္ေပ်ာ္သြားလိုက္တာ.. ရန္ပုံခြင္းနဲ႔ ရန္ေအာင္တို႔ တစ္လွည့္စီလာႏွိုးေနတာကို မထူးနိုင္။ ထလည္းမထနိုင္.။ မ်က္လုံးမ်ားမဖြင့္နိုင္သလို.. နာက်င္တဲ့ ေအာက္ပိုင္းတစ္ျခမ္းလုံးက လႈပ္မရ။ခဏေလာက္ ထပ္အိပ္ၿပီး သက္သာမွ ထဖို႔စဥ္းစားေပမယ့္ အနာက ပိုသည္းလာသလို ကိုယ္လည္းပူခ်င္လာၿပီ။"အိမ္း ရန္ပုံခြင္း ဖြင့္ဝင္ခဲ့"ခပ္တိုးတိုးပဲ အသံထြက္နိုင္တာမို႔ ၾကားပါ့မလားေတာင္ မေတြးလိုက္ရ.. ရန္ပုံခြင္း တံခါးကို အေလာတစ္ႀကီးဖြင့္လ်က္ ဝင္လာေတာ့သည္။ရန္ပုံခြင္း စိုးရိမ္ေနတာက က်ိန္စာ.. ထို မျမင္ရတဲ့ က်ိန္စာအညစ္အညမ္းေၾကာင့္ အရွင့္သား ညႇိုးႏြမ္းရမွာစိုးရိမ္သည္။ အရွင့္သား ညစဥ္ ဉီးရီးေတာ္ အခန္းကတစ္ဆင့္ အေဆာင္ေတာ္ကူးတာ ရန္ပုံခြင္းသိေပမယ့္ အရွင့္သား အိပ္ေဆာင္ျပန္ဝင္ကာမွ ရန္ပုံခြင္ နားေနေဆာင္ကို ျပန္စျမဲ။ ညတုန္းကေတာ့ ျပန္ႂကြမလာတာမို႔ ေလၽွာက္လမ္းနံေဘးမွာပဲ ငုတ္တုပ္အိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့တာ.. အာ႐ုဏ္ၾကက္တြန္ေတာ့ အရွင့္သားျပန္ေရာက္မေရာက္ အခန္းဖြင့္ၾကည့့္ၿပီးၿပီ။ အရွင့္သား ႏြမ္းလ်စြာ အိပ္ေပ်ာ္ေနတာျမင္မွ အေဆာင္ကို ခဏျပန္လာခဲ့တာ။ မနက္နိုးေနက်အခ်ိန္ ႏွိုးမရတည္းက စိတ္ပူပန္ေနခဲ့ၿပီးသား။အခုေတာ့ ေရႊမ်က္ႏွာေတာ္ တစ္ခုလုံး နီရဲလ်က္.. နားေလးတြ ႏွာဖ်ားေလးေတြပါ ရဲတြတ္ေနေအာင္ အဖ်ားႀကီးေနရွာတဲ့ အရွင့္သားကို ေတြ႕လိုက္ရတာ ရန္ပုံခြင္း အသည္းႏွလုံးေတြ ျပဳတ္ထြက္မတတ္ စိုးရိမ္မိသည္။အိပ္ေဆာင္ထဲ ဝင္ခြင့္ရ ရန္ပုံခြင္း အရွင့္သားကိုယ္ပူခ်ိန္ကို စမ္းသပ္ဖို႔ လက္ေကာက္ဝတ္ကို ကိုင္မယ္ႀကံေတာ့ အရွင့္သားက ႐ုတ္ကနဲ႔ဖယ္လိုက္သည္။ ဘုရား..ဘုရား.. အရွင့္သား ေမြးေန႔မဂၤလာေတာ္က ေဝးပါေသးတယ္..။ မၾကာခင္မွာ သခင္ေလးရဲ့ ေမြးေန႔မဂၤလာက်င္းပရမွာ.. အခုကတည္းက က်ိန္စာအစြမ္းက ျပေနတာမ်ားလား။ အကိုင္မခံတဲ့ အရွင့္သားကို ရန္ပုံခြင္း အသာကဲၾကည့္႐ုံသာ တတ္နိုင္တာမို႔.. နန္းတြင္းဆရာဝန္ကို ဖုန္းဆက္ဖို႔ အေဆာင္ခန္းအျပင္က ဒူးတုပ္ခစားတဲ့ ရန္ေအာင့္ကို အမိန႔္ေပးလိုက္ရသည္။နန္းတြင္းဆရာဝန္ေဒါက္တာသက္ဉီး အေျပးအလႊားေရာက္ခ်လာၿပီး အေဆာင္ခန္းထဲ တန္းဝင္သြားကာ ရန္ပုံခြင္းတို႔အားလုံးကို အခန္းျပင္ကေစာင့္ေနစတာမို႔ အျပင္ကသာ အကဲခတ္ေနရေတာ့သည္။ေဒါက္တာသက္ဉီး စမ္းသပ္မယ္လုပ္ေတာ့.. ေရႊကိုယ္ေတာ္ႀကီး ျငင္းသည္။ အကိုင္မခံတဲ့ အိမ္ေရွ႕စံကို ‌ေဒါက္တာသက္ဉီး ဇြတ္မလုပ္ဝံ့ပါ။ နန္းရင္းဝန္ဉီးခိုင္ရဲ့ ျမစ္ျဖစ္တဲ့အတြက္ အိမ္ေရွ႕စံနဲ႔ ေဆြမ်ိဳးမကင္းတဲ့အျပင္.. ေဆးေက်ာင္းစတက္ကတည္းက အိမ္ေရွ႕စံ ေစာင့္ေရွာက္မႈနဲ႔ ဆရာဝန္ျဖစ္လာခဲ့တဲ့ သက္ဉီး... အရွင့္သားကို စမ္းသပ္လိုလွေပမယ့္... ျငင္းဆန္ေနတာမို႔ အေျခအေနကို မတို႔မထိရဘဲ အကဲခတ္ရျပန္သည္။ သက္ဉီးက လူငယ္ဆရာဝန္ဆိုေပမယ့္ အေတြ႕အၾကဳံမေသးငယ္ပါ။ ေရႊကိုယ္ေတာ္ႀကီးဖ်ားနာမႈ လကၡဏာအရ.. သူထင္တာ ရွိေနသည္ေလ။"အရွင့္သား.. ရိုးရိုးဖ်ားတာမဟုတ္ဘူးပဲ ဘုရား။ ဆရာဝန္ကိုေတာ့ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း မိန႔္ရလိမ့္မယ္ အရွင့္သား။ မဟုတ္ရင္ အနာနဲ႔ေဆးမတည့္ေတာ့ နာမက်န္းတာ ၾကာရွည္လိမ့္မယ္။""ေမာင္မင္း.. သင့္သလိုသာ ကုသေပေတာ့.သက္ဉီး..။ ဒီထက္ေတာ့ ကိုယ္ေတာ္ ဘာမွမိန႔္မွာမဟုတ္ဘူး""ဟင္း..."သက္ဉီး သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ခ်လိုက္ရသည္။ ဒီလိုကိစၥက အရွင့္သားဆီမွာ ဘယ္လိုမ်ားျဖစ္ၿပီး??"အရွင့္သား ပထမဉီးဆုံးအႀကိမ္မဟုတ္လားဘုရား""ဟင္.. ေမာင္မင္း""လွဲပါ အရွင့္သား.. ဆရာဝန္ၾကည့္ပါရေစ။ ဒါမွလည္း လိမ္းေဆးေပး..""အို ကိုယ္ေတာ့္ကို မကိုင္ေလနဲ႔ မထိေလနဲ႔ သက္ဉီး... ကိုယ္ေတာ့္ၾကင္ယာေတာ္ ေမာင္မင္းလက္ကိုျဖတ္ပါလိမ့္မယ္""ဘုရား.. "ေဒါက္တာ သက္ဉီးရင္ဘတ္ကိုလက္နဲ႔ဖိလိုက္မိသည္။ လက္ျဖတ္ခံရမယ္တဲ့လား။"ဘာလို႔လက္ျဖတ္တာလဲ အရွင့္သား.. ေဆးကုဖို႔က ကိုင္မွတြယ္မွ စမ္းသပ္လို႔ရမွာေလးဘုရား"တစ္အံ့တစ္ၾသ ဆိုေလတဲ့ဆရာဝန္ကို ကိုယ္ေတာ္ စိတ္အခန႔္မသင့္ခ်င္ေတာ့။"ေမာင္မင္း ေဆးကုမွာလား စကားရွည္မွာလား။ မကိုင္ဘဲ ကုစမ္းကြယ္။ ကိုယ္ေတာ္ေခါင္းကိုက္တယ္။ အကိုက္အခဲေပ်ာက္ေဆးေပးစမ္း""ခက္ပါတယ္ဘုရား။ စမ္းသပ္ခြင့္ေတာ့ ေပးမွေပါ့ အရွင့္သား။ အဖ်ားလဲ တိုင္းရမွာဘုရား။ ေဆးလိမ္းမွလည္း သက္သာမွာဘုရား မဟုတ္ရင္.. ဝမ္းႀကီးငယ္သြားဖို႔ အတြက္ ..ခက္ပါလိမ့္မယ္""အို.. ေမာင္မင္း ခပ္တိုးတိုးဆိုစမ္း.. ငါ့ႏွယ္"နီရဲတဲ့ မ်က္ႏွာေတာ္က ပိုလို႔ရဲခတ္သြားေလသည္။ သက္ဉီး ၾကင္ယာေတာ္ ဆိုတာကို နားသိပ္မလည္သလို.. အရွင့္သားလို လူမ်ိဳးကို အခုလို ဖ်ားနာေစသူကိုလည္း သိခ်င္ေနမိသည္။**အင္း.. ျမတ္ငယ္သိလို႔မျဖစ္ဘူး.. ကိုယ္ေတာ္ ရွက္ရေျခေသးရဲ့**ကိုယ္ေတာ့္အေတြးမွ မဆုံးလိုက္ရ.. ရန္ပုံခြင္းတို႔တားမရေအာင္ပဲ ေနာင္ရင္းသခင္ေလး ေငြေရာင္ေျခနင္းကိုျပင္းျပင္းနင္းလ်က္ အိမ္ေရွ႕စံေဆာင္နန္းထဲ ပိုင္စိုးပိုင္နင္း ဝင္ေရာက္လာခဲ့ေလသည္။"ေဒါက္တာ.. ကိုယ္ေတာ့္အေျခအေန ဘယ့္ႏွယ္လဲ ဟင္။ အို ..ကိုယ္ေတာ္ အေတာ္ဖ်ားေနတာပဲ။ နားဖ်ားေလးေတြေတာင္ ရဲလို႔။ ေရေႏြးတိုက္လို႔ရလား ေဒါက္တာ ဘာေကၽြးရမလဲဟင္။ ဝဏၰ စားဖိုေဆာင္ကိုေျပးၿပီး ေမာင္မင္းထြန္းကို ဆန္ျပဳတ္အျမန္ လုပ္ခိုင္းလိုက္။ မယ္ခင္မိ.. ေရေႏြးတစ္အိုးခပ္ပူပူ ယူလာခဲ့။ ရန္ေအာင္ ရန္ပုံခြင္း အတြင္းက ျပတင္းေပါက္ေတြ ပိတ္လွည့္ပါအုံး။ တစ္ညလုံးေလတိုက္လို႔ အေအးမိတာမ်ားလားေဒါက္တာ ဟင္"ေဆြ႕ကနဲ အိမ္ေရွ႕စံကို ပခုံးကေန ေပြ႕လိုက္ၿပီး ကုတင္ေခါင္းရင္းမွာ က်က်နနထိုင္ကာ.. အိမ္ေရွ႕စံကို ေပါင္ေပၚတင္လ်က္ အမိန႔္ေပးလာတဲ့ ေနာင္ရင္းသခင္ေလး အမိန႔္အတိုင္း အားလုံး ျပာေတာက္ကုန္ၾကေတာ့သည္။ေစာေစာက အကိုင္ေတာင္ မခံတဲ့ ေရႊကိုယ္ေတာ္ႀကီးသည္ကား.. ‌ျဖဴစင္ေခ်ာေမာလွတဲ့ ေနာင္ရင္းသခင္ေလးရဲ့ အေပြ႕အဖက္ကိုခံကာ.. ေနာင္ရင္းသခင္ေလး ေပါင္ကို ေခါင္းအုံးကာ.. ေဝဒနာနဲ႔အတူ ၾကည္ႏူးရင္ခုန္ျခင္းမ်ားကို တစ္ၿပိဳင္နက္ ခံစားလ်က္ မ်က္လုံးသာစုံမွိတ္ေနေတာ့သည္။ေနာင္ရင္းသခင္ေလး ခြင့္ျပဳခ်က္ျဖင့္ စမ္းသပ္ခြင့္ရတာမို႔ .. အဖ်ားက်ေစဖို႔ေဆး ႏွင့္တစ္ကြ အနာထည့္ဖို႔ေဆးကိုပါ သခင္ေလးလက္ကိုအပ္လိုက္ရသည္။"သခင္ေလးဘုရား။ ေလၽွာက္လိုတာရွိပါတယ္ဘုရား.. ေနာက္လိုက္ေနာက္ပါမ်ားကို အျပင္ထုတ္ေတာ္မူပါ"ျမတ္ ဆရာဝန္စကားအတိုင္း ရန္ပုံခြင္းကို အားလုံးအျပင္ထြက္ၾကဖို႔ အမိန႔္ေပးခိုင္းလိုက္ရာ.. အခန္းထဲ ဆရာဝန္ႏွင့္ ျမတ္တို႔သာ က်န္ေတာ့သည္။"ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳး ေဆးတစ္လုံးထိုးေပးခ်င္ပါတယ္ သခင္ေလး။ ေဆးထိုးလိုက္မွ ထိုင္ထသက္သာပါလိမ့္မယ္ အဲ့ဒါ""ေကာင္းၿပီ.. ကိုယ္ေတာ္.. စိတ္ကိုေလွ်ာ့ထားေနာ္.. ေဆးထိုးတာ တစ္စက္မွ မနာဘူး။ ခဏေလးပဲ။ ကဲ ဒီနားလား.. ရၿပီးထိုးေတာ့။ ခင္ဗ်ားလက္က ဒီနားကို မကိုင္နဲ႔ေဒါက္တာ"ေဆးထိုးၿပီးတာနဲ႔ ေဒါက္တာသက္ဉီး အေျခအေနကို နားလည္စြာပဲ.. ႏုငယ္သြက္လက္လွတဲ့ ေနာင္ရင္းသခင္ေလးကို အသိေပးလိုတာရွိလာခဲ့သည္။"သခင္ေလး.. ဒီမွာပါ ဘုရား။ အင္တာနက္မွာ အသက္သာဆုံးနည္းလမ္းေတြ ရွိပါတယ္ဘုရား။ အခုကစၿပီး တစ္ပါတ္အတြင္း ေနာက္ထပ္တစ္ႀကိမ္... ဆက္ဆံလို႔မရနိုင္ပါဘူးဘုရား.. ဒီေဆးကုန္မွ .. ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးျပတဲ့ နည္းလမ္းမ်ားအတိုင္း.. တစ္ဆင့္ခ်င္း သြားပါဘုရား။ အကာအကြယ္သုံးပါမွလည္း.. စိတ္ခ်ရပါမယ္ဘုရား။ အူလမ္းေၾကာင္း ကင္ဆာစတဲ့ ေရာဂါအစပ်ိဳးသလိုျဖစ္မွာစိုးပါတယ္ဘုရား"ျမတ္.. ‌ေဒါက္တာသက္ဉီးကို ခပ္စိမ္းစိမ္းၾကည့္လိုက္သည္။"ေဒါက္တာ ခင္ဗ်ား.. ဒီတစ္ပါတ္လုံး ေန႔တိုင္းလာၾကည့္ေပးပါ။ ကိုယ္ေတာ္ ဖ်ားေနတာ နာက်င္ေနတာ ကၽြန္ေတာ္ မလိုခ်င္ဘူး။ ခင္ဗ်ားေျပာတာေတြ မွတ္ထားပါ့မယ္။ ကိုယ္ေတာ္.. သိပ္နာေနသလားဗ်ာ ဟင္.. ေခါင္းေရာကိုက္လားဟင္"ေဒါက္တာသက္ဉီး ေဆးအိတ္ကိုသိမ္းရင္း ၾကင္နာေနတဲ့ သူတို႔ႏွစ္ဉီးကို ခပ္ေငးေငးေလးၾကည့္လိုက္မိသည္။ နန္းတြင္းနဲ႔ အလွမ္းေဝးေနတာမို႔ .. လတ္တေလာအေျခအေနကို နားမလည္။ ေတာင္ညာစံရွိေနႏွင့္ၿပီျဖစ္တဲ့ အရွင့္သားက.. ဘာလို႔မ်ား။ ကဲ ကိုယ့္ကိစၥက လူနာသက္သာဖို႔ပဲမို႔.. သက္ဉီး အရွင္ႏွစ္ပါးကို ဒူးေထာက္ အရိုအေသေပးရင္း အခန္းထဲက ထြက္လာခဲ့သည္။အိမ္ေရွ႕စံနန္းေဆာင္အျပင္မွာေတာ့ .. ဆန္ျပဳတ္သယ္လာသူေတြ၊ ေရေႏြး ယူလာသူေတြ ဝတ္လဲေတာ္ လဲဖယ္ဖို႔ အမိန႔္ေစာင့္ေနသူေတြ၊ ညီလာခံမတက္လာတဲ့ အရွင့္သားကို စိတ္ပူလို႔ သတင္းလာေမးသူေတြနဲ႔ စည္ကားေနေလသည္။***"အရွင့္သား နာမက်န္းေၾကာင္းပါ ဉီးရီးေတာ္""ငသူ... ရက္ျပန္ၾကည့္စမ္း။ ဒီႏွစ္က ဝါထပ္သလား""မထပ္ပါဘူး ဉီးရီးေတာ္။ ဝါထပ္ႏွစ္က ေရွ႕ႏွစ္က်မွပါဘုရား""ငသူ.. ငါစုံစမ္းခိုင္းတာ မသိရေသးဘူးလား""မွန္ပါ. .. ေပစာရြက္ကို လက္ကထုတ္ယူခဲ့တဲ့.. အိမ္ေစကို ရွာမေတြ႕ပါဘုရား။ ၄င္းအိမ္ေစကေတာ့ အတိအက် သိမွာပါဘုရား""မင္းကို ဘယ္သူ သတင္းေပးသလဲ""မင္းသားေမာင္ေမာင္ပါ ဘုရား""အင္း.. သင္းက အခုထိေတာ့ မေဖာက္ျပန္ေသးတာမို႔ ယုံရေလာက္တယ္ထင္ရတယ္။ ဒါေပမယ့္လည္း ရတနာအိမ္နိမ့္စံေတြရဲ့ ေလာဘကို မင္းသိရဲ့မဟုတ္လား ငသူ။ ေမာင္ေမာင္တစ္ေယာက္သာ က်န္တယ္ဆိုေပမယ့္.. ေဒြးေတာ္ဘက္က တူေတြတူမေတြကို အရွင့္သားေျမႇာက္စားထားတာ အေႁခြအရံမ်ားတယ္ကြဲ႕။ ငါစိတ္ပူတာ.. ဒင္းတို႔ ေပ်ာက္ေနတဲ့ အပိုင္းကို လက္ကိုင္ထားၿပီး ထီးနန္းဆက္ခံသူေပ်ာက္ေအာင္မ်ား လုပ္ၾကမလားလို႔ေလ။ စီးပြားေရးကိုေတာ့ ငါထည့္မတြက္ပါဘူး။ မဟုတ္လဲ အရွင့္သားက ၾကည့္ရႈေပးေနတာျဖင့္ ယမန္ေန႔က အက်ိဳးအျမတ္ခြဲေဝေတာ့ သိရတာပဲေလ။ နည္းတဲ့ ခံစားမႈေတြလား သင္းတို႔ရထားတာ။ ငသူ.. အရွင့္သား ေပးတဲ့စာကို မင္းဖတ္ရသလား""မွန္ပါ.. ငဝင္းမိုးတိုင္ပင္လို႔ ဖတ္လိုက္ရပါတယ္ဘုရား.. သမမၽွတစြာပဲ ခြဲျခားေပးထားေၾကာင္းပါ။""အရင္က ေပးထားတဲ့ အခ်ိဳးအစားအတိုင္းမဟုတ္ေတာ့ဘူးဆိုေတာ့ .. ဒီလိုေတြးနိုင္တာ ဘာေၾကာင့္ပါလိမ့့္။ ဒီအက်ိဳးအျမတ္ကို ဘယ္အတြက္မ်ား ရည္ရြယ္ထားပါလိမ့္ကြဲ႕။ အင္း.. ကဲ.လာလာ.. အခစားဝင္ၾကစို႔။ ေမာင္မင္းတို႔အရပ္ကပို႔တဲ့ ငွက္သိုက္ေလးမ်ား က်ိဳခိုင္းလိုက္ေလကြယ္။""မွန္ပါဉီးရီးေတာ္"ဉီးရီးေတာ္ နႏၵ ခပ္သြက္သြက္ပဲ နာမက်န္းေနတဲ့ အရွင့္သားအေဆာင္ကိုလွမ္းလာေပမယ့္.. အေဆာင္ေရွ႕ ရန္ပုံခြင္းက ခပ္တင္းတင္းရပ္လ်က္ .. က်န္ အခစားဝင္သူမ်ား က ရပ္ေစာင့္လ်က္.. အခန္းဝမွာ စည္ကားေနတာကို လွမ္းျမင္လိုက္ရသည္။"ရန္ပုံခြင္း.. အရွင့္သားကို အခစားဝင္ေၾကာင္း ေလ်ာက္ထားေပးပါအုံး"ရန္ပုံခြင္း ဉီးရီးေတာ္ နႏၵကို ခပ္တင္းတင္းပဲ ၾကည့္လိုက္သည္။"ဉီးရီးေတာ္ ေခတၱေစာင့္ဆိုင္းပါဘုရား။ အရွင့္သား ပြဲေတာ္တည္ေနပါတယ္။""အင္.. ရန္ေအာင္မပါ.. ခင္ထား မပါ .. ဘယ္သူနဲ႔ပြဲေတာ္တည္သလဲ ရန္ပုံခြင္း""ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳး မေလၽွာက္တတ္ေၾကာင္းပါ"ဉီးရီးေတာ္နႏၵ အခန္းထဲ ဝင္လိုလွေပမယ့္ သူ႔ကိုအျမင္မၾကည္တဲ့ ရန္ပုံခြင္းရဲ့ ခပ္တင္းတင္းဆက္ဆံမႈကိုသာ ရသည္။ မတတ္နိုင္ ဉီးရီးေတာ္ နႏၵ ခန္းေဆာင္အျပင္ကသာ သူမ်ားေတြနဲ႔တန္းတူ ရပ္ေစာင့္ေနရသည္။မၾကာခင္မွာပဲ... ဆန္ျပဳတ္ပန္းကန္နဲ႔ ျပန္ထြက္လာတဲ့ ဝဏၰေၾကာင့္ အခန္းေဆာင္ထဲ ဘယ္သူရွိေနတယ္ဆိုတာ ေမးစရာမလိုေတာ့ေအာင္ ေသခ်ာသြားရသည္။"ဘယ္သူနဲ႔မွ မေတြ႕ခ်င္ဘူး မိန႔္လို႔ အခစာလႊတ္လိုက္ေၾကာင္းပါ ကိုယ္ရံေတာ္ႀကီး..""ကိုင္း.. အရွင့္သား အခစားလႊတ္လိုက္ၿပီဗ်ား။ အားလုံးပဲ ဆိုင္ရာကိုျပန္ၾကေပေတာ့။ ဉီးရီးေတာ္ လည္း ႂကြေတာ္မူပါ။ ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးအေခၚေတာ္ရွိတဲ့အခါ ေလၽွာက္တင္လိုက္ပါ့မယ္။"ဉီးရီးေတာ္ နႏၵ စိတ္ခပ္ေလးေလးနဲ႔ပဲ ျပန္ႂကြလာခဲ့ရသည္။ လမ္းက်မွ ငွက္သိုက္ပန္းကန္နဲ႔ငသူကို မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မိေလေတာ့ သက္ျပင္းသာခ်လိုက္ရသည္။"အင္း.. ငသူ.. အရွင့္သားက အခစားလႊတ္လိုက္ေလရဲ့.. ကိုင္း.. ရန္ပုံခြင္းလက္ကိုသာအပ္လိုက္ေပေတာ့.. အေရးေတာ့ ႀကီးလာခဲ့ၿပီ ငသူေရ.. ငါတို႔ေတာ့ အသင့္ျပင္ရေတာ့မယ္"သူရဇၨ ဉီးရီးေတာ္နႏၵကို‌ အရိုအေသေပးရင္း.. ေက်ာခိုင္းသြားတဲ့ ဉီးရီးေတာ္ကို ေငးၾကည့္ေနမိသည္။အမွားဆိုတာ မွားတဲ့သူက ျပင္ရမွာမဟုတ္လား။ အမွားကို မွားတဲ့သူကေတာ့ မ်က္ကြယ္ျပဳလို႔.. မမွားပါဘဲလ်က္ တာဝန္ယူလိုသူကေတာ့ အမွားျပင္ဆင္ခြင့္အတြက္ အသက္ကိုေတာင္ စြန႔္မယ္ဆိုေတာ့.. ဒါကို ႐ူးမိုက္တယ္ဆိုရမလား။ ဒါမွမဟုတ္.. ႀကီးစြာေသာ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာလို႔ ဆိုရေလမလား.. သူရဇၨ မသိတတ္ေတာ့။ ေသခ်ာတာကေတာ့ ဉီးရီးေတာ္ေလၽွာက္ေသာလမ္းက ဉီးရီးေတာ္ဘက္ကၾကည့္လ်င္ လက္ဖဝါးျဖစ္ၿပီး.. အိမ္ေရွ႕စံဘက္ကၾကည့္လ်င္ လက္ဖမိုးျဖစ္တာမို႔.. အက်ိဳးခ်င္းတူေသာ္လည္း အျမင္ခ်င္းတူဖို႔ကေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွမျဖစ္နိုင္တာပဲျဖစ္သည္။***"‌ေတာင္နန္းစံေဒဝီ မင္းသမီးႂကြျမန္းလာေၾကာင္းပါဘုရား"ျမတ္နိုးယုယဟန္ အပါးေတာ္ျမဲ မသူဇာ နဲ႔အတူ ေရႊကိုယ္ေတာ္ႀကီး နန္းေဆာင္ကို ေရာက္လာခဲ့သည္။ နာမက်န္းတဲ့ အရွင့္သားကို စိတ္ပူလို႔ လာတယ္ဆိုတာထက္.. က်ိန္စာကို ပိုလို႔ စိတ္ပူပန္ေနမိသည္။မမ လာတယ္ဆိုလို႔.. ျမတ္အသာပဲ ကိုယ္ေတာ့္ကို ကုတင္ေပၚခ်ခဲ့ၿပီး ထလာခဲ့ရသည္။"မမ.. လာပါဗ်ာ။ ကိုယ္ေတာ္ ဖ်ားေနတာ ေဆးေသာက္ေနရတယ္။"ျမတ္ မမလက္ကိုတြဲၿပီး ထိုင္ခုံမွာထိုင္ခိုင္းလိုက္ကာ ကိုယ္တိုင္ကေတာ့ ကိုယ္ေတာ့္နံေဘး ကုတင္ေပၚ ထိုင္လိုက္သည္။"အရွင့္သား ေနသာရဲ့လားဘုရား။ ႏွမေတာ္ ဘာမ်ား ေဆာင္ရြက္ေပးရမလဲဘုရား""မလိုပါဘူးႏွမေတာ္။ နားလိုက္ရင္သက္သာမယ့္ ယာယီအဖ်ားပါ။ ေဆးလည္း ေသာက္ထားပါတယ္ ႏွမ။ ျမတ္ငယ္ကလည္း အနားက ျပဳစုေပးေနပါတယ္ စိတ္ပူမေနပါနဲ႔""ျမတ္.. လိုအပ္တာရွိရင္ မမဆီ လာခဲ့ေနာ္။ အရွင့္သားကို ေသခ်ာေစာင့္ေရွာက္ေပးပါကြယ္""ဟုတ္ကဲ့ပါ မမ။ မမ..စိတ္မပူနဲ႔ေတာ့ေနာ္။ ျမတ္ ဘာလုပ္သင့္တယ္ဆိုတာ ေသခ်ာသိသြားၿပီမို႔လို႔ေလ။ မမ အေဆာင္ျပန္နားပါေတာ့ .. ကိုယ္‌္ေတာ္ေဆးေတြေသာက္ထားရတယ္။ ခဏေလာက္ အိပ္ခိုင္းလိုက္မယ္ေနာ္""ေကာင္းပါၿပီ ျမတ္။ အရွင့္သား ႏွမေတာ္ကို ခြင့္ျပဳပါအုံးဘုရား"ျမတ္နိုးယုယဟန္ ေမာင္ငယ္ကို ၾကည့္ေတာ့ မေန႔တုန္းက ဇေဝဇဝါအမူအယာမ်ိဳးကို မျမင္ရဘဲ အရွင့္သားအေပၚ တြယ္တာေနတဲ့ ပုံကိုသာျမင္ရတာမို႔ စိတ္သက္သာသြားရသည္။ အရွင့္သားကေတာ့ ျမတ္ငယ္ကို ေငးေငးေနပုံမ်ား.. ထိုလူသားႏွစ္ေယာက္ၾကားက မျမင္နိုင္တဲ့ႀကိဳးကို ျမတ္နိုးယုယဟန္ ျမင္လိုက္ရတာမို႔လည္း စိတ္ေအးသြားရတာျဖစ္သည္။ ညစ္ညမ္းတဲ့က်ိန္စာက ရွိေနေသးေပမယ့္လည္း.. အခုလိုၾကင္ၾကင္နာနာနဲ႔ ရင္ဆိုင္ၾကမယ္ဆိုရင္ျဖင့္.. ေအာင္နိုင္မယ္လို႔ပင္ ယုံၾကည္ေနမိျပန္သည္။***"အရွင့္သား.. ဉီးရီးေတာ္မွ ငွက္သိုက္ေပါင္း ဆက္သလိုက္ပါတယ္ဘုရား""ကိုယ္ေတာ္ အားရွိေအာင္ ငွက္သိုက္ေပါင္းေသာက္ပါလားဟင္။ ရန္ပုံခြင္းကို ယူလာခိုင္းလိုက္ရမလားဟင္။"ကိုယ္ပူက်သြားခဲ့ၿပီး ဆန္ျပဳတ္ပန္းကန္တစ္ဝက္ခန႔္ ေသာက္နိုင္တဲ့ ကိုယ္ေတာ္ႀကီး ေႏြးေထြးတဲ့ ရင္ခြင္ထဲက မထခ်င္ေတာ့။ ေထြးဖက္ထားတဲ့ ျမတ္ရဲ့ လက္တံရွည္မ်ားက .. ကိုယ္ေတာ့္ကိုယ္လုံးကို လုံေအာင္မျခဳံနိုင္ေပမယ့္.. စိတ္ေရာလူပါ ေႏြးလွတယ္ေလ။ကိုယ္ေတာ္ ေမာ့ၾကည့္ေတာ့ ျမတ္က ကိုယ္ေတာ့္ႏွဖူးကို ငုံ႔ကာနမ္းလိုက္သည္။"ငွက္သိုက္မေသာက္ခ်င္လို႔လား ကိုယ္ေတာ္။ ဉီးရီးေတာ္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားလိမ့္မယ္ ကိုယ္ေတာ္ရဲ့။ ျမတ္ ထယူလိုက္မယ္ေလ ေနာ္""မထပါနဲ႔ ျမတ္ငယ္။ ရန္ပုံခြင္းကို အတြင္းယူလာခိုင္းလိုက္ပါ""ယူခဲ့ ရန္ပုံခြင္း"တံခါးညင္ညင္သာသာပြင့္သြားၿပီးေနာက္ ကိုယ္ရံေတာ္ရန္ပုံခြင္း အခန္းထဲ တိုးတိုးတိတ္တိတ္ ဝင္လာခဲ့သည္။ ငွက္သိုက္ပန္းကန္ကို သခင္ေလးလက္တြင္း ထည့္လိုက္ၿပီးေနာက္.. မ်က္လုံးေထာင့္ကလွစ္ကနဲ ျမင္လိုက္ရတဲ့ ျမင္ကြင္းက ရန္ပုံခြင္းကို တစ္သိမ့္သိမ့္ ၾကည္ႏူးေစသည္။ သခင္ေလးက အရွင့္သားကို ၾကင္ၾကင္နာနာ ေပြ႕ဖက္ထားၿပီး.. ရန္ပုံခြင္းဘက္ကို ငဲ့ၾကည့္ေနတာ. .. အရွင့္သား မ်က္ႏွာေတာ္ကေတာ့ မနက္ကနဲ႔မတူ ၾကည္လင္လို႔ ျပဳံးေယာင္ေယာင္ ႏႈတ္ခမ္းမ်ားက ရန္ပုံခြင္းမျမင္ဖူးတဲ့ မ်က္ႏွာထား။ဒူးတုပ္အရိုအေသေပးၿပီး ျပန္ထြက္လာကာ တံခါးပိတ္ရင္း အနည္းငယ္ေခ်ာင္းၾကည့္မိသည္။ ရန္ပုံခြင္း လက္ထဲမွာေမြး.. လက္ထဲမွာႀကီးျပင္းၿပီး .. လက္ထဲမွာပဲ.. အရြယ္ေရာက္ခဲ့တဲ့ ရင္ဝယ္သားကဲ့သို႔ ခ်စ္ရေသာ အိမ္ေရွ႕မင္းသားသည္ကား.. ၾကင္ယာေတာ္ရဲ့ ယုယမႈကို သာသာယာယာ ခံစားေနခဲ့ၿပီ။ အရသာရွိလွတဲ့ငွက္သိုက္ကို တစ္ဇြန္းစီ မႈတ္လ်က္ ၾကင္ၾကင္နာနာ ခြံ့ေကၽြးေနတဲ့ သခင္ေလးရဲ့ မ်က္ဝန္းမ်ားထဲက ခ်စ္ေမတၱာေတြကေတာ့.. သံသယရွိစရာ မရွိေအာင္ကို ထင္ရွား ေနသလို.. ၾကည္ၾကည္ႏူးႏူး သုံးေဆာင္ေနတဲ့ ေရႊကိုယ္ေတာ္ႀကီးရဲ့ အျပဳံးကလည္း ထိုၾကင္ယာေတာ္အေပၚ မည္မၽွ ျမတ္နိုးစုံမက္တယ္ဆိုတာ.. သိသာထင္ရွားေနတာမို႔.. ရန္ပုံခြင္း.. ေက်ေက်နပ္နပ္ႀကီး ျပဳံးလိုက္မိသည္။ရန္ပုံခြင္းအျပဳံးကို .. ေလၽွာက္လမ္းနံေဘး ဒူးတုပ္ခစားေနတဲ့ ရန္ေအာင္နဲ႔ တိကၡတို႔ကပါ.. စပ္စုသလို ၾကည့္လာၾကတာမို႔.. အေဆာင္ျပန္ၾကဖို႔ လက္ျပလိုက္ၿပီး ရန္ပုံခြင္းကေတာ့ နန္းေဆာင္ေရွ႕ အသင့္ထိုင္ေစာင့္ေနလိုက္ေတာ့သည္။***တစ္သုန္သုန္တိုက္ခတ္ေနတဲ့ ေလညင္းက ျမက္ခင္းျပင္က်ယ္ကို ျဖတ္သန္းကာ.. ျမတ္ေလးပန္းရနံ့မ်ားကို ‌ေဆာင္ယူၿပီး.. ျပတင္းတံခါးက တိုးဝင္လာခဲ့တာ .. ေအးသက္တဲ့ ခံစားခ်က္ကို ေပးသည္။ ေလညင္းေၾကာင့္ လြန႔္လူးေနတဲ့ ျပတင္းလိုက္ကာေတြက.. ဆန္းစလေရာင္မႈန္ျပျပေအာက္မွာ ကျပေနတဲ့အလား။ ဖြင့္ထားတဲ့ ျပတင္းတံခါးနံေဘး.. ခုံေပၚမွာေတာ့.. အိမ္ေရွ႕စံကိုယ္ေတာ္ႀကီး ျမတ္ငယ္ကို ေပါင္ေပၚတင္လို႔.. ေထြးဖက္ထားၿပီး ျမတ္ငယ္ရဲ့ ေခါင္းမွီထားတဲ့ ပခုံးတစ္ဘက္ကို ပင့္တင္ထားကာ.. လွမ္းတင္ထားတဲ့ ေျခတင္ဖုံငယ္ေလးေပၚမွာေတာ့ ေျခေထာက္ ေလးေခ်ာင္း ထပ္လ်က္ ... ေျခေခ်ာင္းေလးမ်ားအခ်င္းခ်င္း ပြတ္သပ္ကာ ေဆာ့ကစားေနၾကေလသည္။"ကိုယ္ေတာ္.. ျမတ္ကို နန္းေဆာင္အျပင္ပို႔မယ္လို႔ ေျပာတာေလ.. ျမတ္ကို တစ္ကယ္ပဲ ခြဲနိုင္လို႔လား""ဘယ္ခြဲနိုင္လိမ့္မလဲ ျမတ္ငယ္ရယ္။ ေမာင္ေတာ္ ဘယ္ေလာက္ အားတင္းၿပီး ဆုံးျဖတ္ရတယ္ဆိုတာ ျမတ္ငယ္သိေအာင္ ဘယ္လိုေျပာရမလဲကြယ္""ဟင္း... ျမတ္ကေလ.. ကိုယ္ေတာ့္ကို မခြဲနိုင္ဘူးဗ်ာ။ ကိုယ္ေတာ့္အနား အခုလိုအျမဲရွိခ်င္တယ္။ ကိုယ္ေတာ္.. က်ိန္စာဆိုတာကေလ.. ယုံတမ္းစကားေတြပါဗ်ာ။ တိုက္ဆိုင္တာေတြမ်ားလာေတာ့.. အဲ့ဒီယုံတမ္းစကားေတြကို အမွန္လို႔ ယုံၾကည့္မိၾကတာသိလား။ ဒါေပမယ့္ေလ.."ျမတ္ ကိုယ္ေတာ့္ကို ေမာ့ၾကည့္လိုက္မိသည္။ ကိုယ္ေတာ္ကေတာ့ ျမတ္ကို ငုံ႔ၾကည့္ရင္း စိတ္ဝင္တစ္စားနားေထာင္ေနလ်က္။ ျမတ္ ကိုယ္ေတာ့္ေမးဖ်ားကို တစ္ခ်က္နမ္းလိုက္ၿပီးမွ စကားဆက္သည္။"အဲ့ဒီက်ိန္စာေၾကာင့္ ကိုယ္ေတာ္နဲ႔ ျမတ္တို႔ ဆုံရတာ ။ ေက်းဇူးေတာင္ တင္ရအုံးေတာ့မွာ သိလား""ျမတ္ငယ္ကို ေမာင္ေတာ္က ခ်စ္ျမတ္နိုးတာေၾကာင့္.. ညီေတာ္မဟာမင္းရွိန္ နဲ႔အတူ အလုံစံအိမ္မွာ ထားမလို႔ပါ ျမတ္ငယ္.. ကိုယ္ေတာ္က သတိရတိုင္း လာၾကည့္နိုင္တာေပါ့။""က်ိန္စာေၾကာင့္ပဲမဟုတ္လား ကိုယ္ေတာ္။ ျမတ္ဘယ္ကိုမွမသြားဘူး။ ကိုယ္ေတာ့္အနားပဲေနမွာ။ ကိုယ္ေတာ္ အရမ္းအထီးက်န္တယ္ဆိုတာ ျမတ္သိတယ္။ ကိုယ္ေတာ္ ျမတ္ကို လက္ထပ္ဖို႔ နဂိုစိတ္ကူးမရွိဘူးဆိုရင္ေတာင္မွ.. အခုလိုပဲ ျမတ္က ခိုးလာမွာေပါ့.. ကိုယ္ေတာ္နဲ႔ မမတို႔ ကိုလည္း ျမတ္မေႏွာက္ယွက္ပါဘူး။ ျမတ္ကိုသာ အေဝးကိုမပို႔ပစ္ပါနဲ႔ေနာ္။"ကိုယ္ေတာ္ႀကီး သက္ျပင္းခ်မိသည္။ အသက္နဲ႔ ခႏၶာထက္ပိုၿပီး ျမတ္နိုးရတဲ့ ခ်စ္ရသူကို ေဘးအႏၲရာယ္ကင္းရွင္းေစခ်င္တာမို႔.. စာရြက္ေပၚမွာ ထိမ္းျမားထားေပမယ့္.. အခုလိုမ်ိဳး ႏွစ္ကိုယ္တူ ခ်စ္ၾကၿပီဆိုေတာ့လည္း.. မခြဲခြာခ်င္။ ကိုယ္ေတာ္ႀကီးအနားမွာထားမယ္ဆိုရင္လည္း... ကံၾကမၼာက ဉီးရီးေတာ္ ဒီပါစံၾကမၼာမ်ိဳး တစ္ပါတ္လည္မွာစိုးရိမ္မိသည္။"ေတာင္ညာစံ ကို ဘာလို႔ ေဒဝီဘြဲ႕ႏွင္းလဲ ျမတ္ငယ္သိလား""မိဖုရားေခါင္ႀကီး အရာေပးတာပဲမဟုတ္လား ကိုယ္ေတာ္။ မမနဲ႔ ကိုယ္ေတာ္ အဆင္ေျပရင္ ျမတ္လည္းဝမ္းသာရပါတယ္။ မမဆီသြားခ်င္လည္း ျမတ္က ခြင့္လႊတ္ပါတယ္ေလ""ေမာင္ေတာ္ သြားဖို႔မလိုဘူးေလ ျမတ္ငယ္။ ေဒဝီဘြဲ႕ဆိုတာ ညီမေတာ္နဲ႔ ေဆြေတာ္မ်ိဳးေတာ္ေတြကိုေပးတဲ့ဘြဲ႕ပါ။ ေမာင္ေတာ့္ရဲ့ ထိပ္ထားဘြဲ႕ကိုေတာ့ ျမတ္ငယ္က ပိုင္ပါတယ္"ျမတ္ ေက်ာေလးမတ္သြားရသည္။"ဟင္ ဒါဆို .. မမကို ေခၚလာတာက ..လက္ထပ္ဖို႔မဟုတ္ဘူးေပါ့ ဟုတ္လား""မဟုတ္ပါဘူး ျမတ္ငယ္။ ညီမအရာထားလို႔ ေျမႇာက္စားတာပါ။ ေမာင္ေတာ္ ေတာ္ေကာက္မယ့္ တစ္ဉီးတည္းေသာ သူက ဒီက ထိပ္ထားပါ ဗ်ား"ျမတ္.. ကိုယ္ေတာ့္ပခုံးကို ေခါင္းမွီလ်က္.. ၾကည္ႏူးစြာျပဳံးလိုက္မိသည္။"ေမာင္ေတာ္.. ျမတ္ငယ္ကို ထိပ္ေခါင္တင္ ဘြဲ႕ႏွင္းလို႔ထိမ္းျမားမယ္။ ေမာင္ေတာ့္အသက္နဲ႔ ခႏၶာကို ႏွင္းအပ္လို႔ ခ်စ္ျမတ္နိုးမယ္။ ျမတ္ငယ္ရဲ့ ေကာင္းေမြဆိုးေမြကို ေမာင္ေတာ္ လက္ခံယူမယ္။ ျမတ္ငယ္ ဒါဆိုရင္.. ဝမ္းသာမယ္မဟုတ္လား""အင္း.. ဝမ္းသာေၾကာင္းပါဘုရား အဟင္း"ေျပာင္စပ္စပ္မ်က္ႏွာထားေလးကို ကိုယ္ေတာ္ႀကီးခ်စ္မဝနိုင္။ ရင္ခြင္ထဲ တိုးေဝွ႕လာတဲ့ ခ်စ္ျမတ္နိုးရသူကို.. အခ်မ္းလုံေအာင္ေထြးေပြ႕ၿပီး ေစ့ေစ့ၾကည့္ကာ အခ်စ္ပိုေနမိသည္။ကိုယ္ေတာ္ႀကီး မူလအစီအစဥ္ေတြအစား.. ျမတ္ငယ္အတြက္ အစီအစဥ္အသစ္ေတြကို ခ်မွတ္ေနရင္း.. ရင္ခြင္ထဲက က်ားေပါက္ကေလးကို ေခ်ာ့ျမဴကာ အိပ္ေပ်ာ္ေအာင္ သိပ္ေနမိေတာ့သည္။****အိမ္နိမ့္စံ ဉီးရီးေတာ္နႏၵ ..မနက္ညီလာခံတုန္းက ျပတ္ျပတ္သားသားမိန႔္လာတဲ့ အရွင့္သားအမိန႔္ကို ထပ္ခါထပ္ခါ ျပန္ၾကားေနမိသည္။"အမတ္ႀကီးမ်ား။ ငါကိုယ္ေတာ္ ေတာ္သလင္းလျပည့္ေန႔ မွာ နန္းတက္မယ္။ ဘိသိတ္ခံပြဲနဲ႔အတူ ထိမ္းျမားမဂၤလာ က်င္းပမယ္ကြဲ႕။ ေမာင္မင္းတို႔ ျပင္ဆင္စရာရွိတာ ျပင္ဆင္ၾကေစ။ ဒီေန႔ ညီလာခံ သိမ္းမယ္။ ၾကင္ယာေတာ္ ေမြးေန႔ မဂၤလာအတြက္.. ဉီးရီးေတာ္နႏၵစီစဥ္ထားတာေတြကို နားခံေတာ္ႀကီး သြားေရာက္ တိုင္ပင္ေလ။"နန္းတက္ပြဲနဲ႔အတူ.. ထိမ္းျမားမဂၤလာ ဆင္ယင္ေတာ့မယ္ဆိုေတာ့.. မူလအစီအစဥ္ကေန လမ္းေၾကာင္းေျပာင္းသြားခဲ့ၿပီပဲ.ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္ေလာက္.. အိမ္ေရွ႕စံဘဝနဲ႔ တင္းတင္းမာမာ ေနခဲ့ၿပီး ထီးနန္းအရိုက္အရာကို ဒီေန႔အခ်ိန္အထိ မဆက္ခံခဲ့တဲ့ အရွင့္သားက လာမယ့္ေဘးကို ေျပးေတြ႕႐ုံတင္မက. . ေနာင္ရင္းမ်ိဳးသားေတာ္ကိုပါ.. အသက္နဲ႔လဲ ကာကြယ္ဖို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္တာပဲေလ။အရွင့္သားရဲ့ မူရင္းအစီအစဥ္က တစ္ဉီးတည္းရွိတဲ့ ေနာင္ရင္းမ်ိဳးသားေတာ္ကို နန္းေတာ္မွာ ေယာက္ဖအေနနဲ႔ေဆာင္္ယူထားၿပီး ညီေတာ္ သတိုးမဟာမင္းရွိန္ ထီးနန္းအရိုက္အရာဆက္ခံတဲ့အခါ ေနာင္ရင္းမ်ိဳးသားေတာ္နဲ႔ ထိမ္းျမားေစလို႔ .. က်ိန္စာပ်က္ျပယ္ေစဖို႔ ရည္ရြယ္ရင္း သာ။ ကိုယ္ေတာ္ႀကီးကိုယ္တိုင္ကေတာ့.. က်ိန္စာအတိုင္း အသက္ကုန္သည္အထိ.. သတိုးမင္းမ်ိဳးနဲ႔ ေနာင္ရင္းမ်ိဳးအိမ္ေတာ္ မ်ိဳးဆက္မျပတ္ေစဖို႔.. ေစာင့္ေရွာက္မယ္ဆိုတဲ့ အစီအစဥ္။ဉီးရီးေတာ္ နႏၵကေတာ့ က်ိန္စာေပရြက္မွာ ထင္ထင္ရွားရွားပါတဲ့အတိုင္း.. ထိမ္းျမားအလြန္ ၾကင္ယာေတာ္ တိမ္းပါးေလမွ က်ိန္စာျပယ္ေစ ဆိုလို႔.. ေနာင္ရင္းမ်ိဳးသား‌ေတာ္ ဘယ္သူနဲ႔လက္ဆက္ပါေစ လုပ္ႀကံပစ္ဖို႔ႀကံစည္ထားၿပီးသား။ အခုလို အိမ္ေရွ႕စံ နန္းတက္ၿပီး.. ထိမ္းျမားမယ္ဆိုရင္ျဖင့္... လႈပ္ရွားရခက္ေပေတာ့မည္။"နားခံေတာ္မင္းႀကီး ဉီးညိဳ ႂကြလာေၾကာင္းပါ ဉီးရီးေတာ္""အင္း ငသူ.. ဝင္ခိုင္းလိုက္""ဉီးရီးေတာ္ မူလအစီအစဥ္မ်ားကို ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးထံ အသိေပးပါဘုရား။ ေမြးေန႔မဂၤလာပြဲအတြက္ ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳး ဘာမ်ား ေဆာင္ရြက္ရပါ့မလဲ ဘုရား""ငညိဳ..""ဘုရား""ေနာင္ရင္းသခင္ေလး.. ေမြးေန႔က အေရးႀကီးသလား"နားခံေတာ္ႀကီး ေမာ့မၾကည့္ပါ။"မွန္ပါ.. ေနာင္ရင္းသခင္ေလးအေနနဲ႔ေတာ့ အေရးမႀကီးပါဘုရား။ ၾကင္ယာေတာ္အေနနဲ႔ေတာ့ အေရးႀကီးလွေၾကာင္းပါ""က်ိန္စာကိုသိရဲ့မဟုတ္လား.. ငညိဳ""မွန္ပါ အသက္ကိုေပးလို႔ တားျမစ္နိုင္ရင္ တားျမစ္ခ်င္တာမို႔ သိေၾကာင္းပါ""ခက္တယ္ကြယ္...""ဉီးရီးေတာ္ဘုရား။ ငညိဳ ေလၽွာက္ပါရေစဘုရား..။ အရွင့္သား.. လူမမယ္ဘဝကတည္းက.. ခ်စ္ျခင္းေမတၱာဆိုတာကို ေပးရတယ္လို႔ပဲ သိခဲ့ရၿပီး.. ခ်စ္ခင္ယုယျခင္းကို မခံခဲ့ရ.. ဝန္ထုပ္ဝန္ပိုး အထပ္ထပ္ ထမ္းေဆာင္ရင္း .. ျပဳံးေတာ္မူဖို႔ေတာင္ ေမ့ေနခဲ့ရ.. ညီေတာ္သတိုးမဟာမင္းရွိန္ နာမက်န္းခ်ိန္ အရွင့္သားကိုယ္ေတာ္တိုင္ ဖ်ားနာေနလ်က္က.. ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဂ႐ုမထား.. နန္းေတာ္တြင္း လွည့္လည္လို႔.. ေဆးရွာ အ‌ေႏြးဓါတ္ရွာ.. ဒီမိသားစုတစ္စုလုံး မညိဳမညင္ မ်က္ႏွာမငယ္ရေအာင္ .. အဘက္ဘက္က ႀကိဳးစားခဲ့ရ တာ.. သနားလြန္းလွတယ္ ဘုရား။ အရွင့္သားန႔ဲ ထိုက္တန္လွတဲ့ ခ်စ္ေမတၱာေတြကို ပိုင္ဆိုင္ပါ့ေစဘုရား။ ဆိုးယုတ္တဲ့က်ိန္စာအတြက္.. ကုသနိုင္ဖို႔နည္းလမ္း ရွာႀကံေနဆဲပါဘုရား။""အင္း..."ဉီးရီးေတာ္ နႏၵ နားခံေတာ္ႀကီးစကားကို ခြန္းတုန႔္မျပန္နိုင္ပါ။ တစ္ဉီးတည္းေသာ ညီကို နန္းေတာ္က ႏွင္ထုတ္လို႔ က်န္းမာေနေတာ့မွ.. စိတ္ေအးရတဲ့ အိမ္ေရွ႕စံဘဝကို .. နႏၵေကာင္းေကာင္း ကိုယ္ခ်င္းစာတာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ေလ.. ၾကင္ယာေတာ္ကို ခ်စ္ျမတ္နိုးလို႔.. အစစ အနစ္နာခံသြားမွာကို စိုးရိမ္မိသည္။ နႏၵကေတာ့.. အရွင့္သားေက်ာမွာစိုက္ေနတဲ့ က်ိန္စာဆူးကို .. ဘယ္နည္းနဲ႔ႏႈတ္ရႏႈတ္ရ.. ႏႈတ္ပစ္ဖို႔ပဲ စိတ္ထက္သန္ေနေတာ့သည္။****ရတနာစံအိမ္...ရတနာမယ္ရဲ့ အႀကီးဆုံးတူမလည္းျဖစ္.. ဖခင္ ဉီးေမာင္ေမာင္ရဲ့ သမီးႀကီးလည္းျဖစ္.. ရတနာစံအိမ္ ဆက္ခံသူအျဖစ္.. အိမ္ေရွ႕စံအသိမွတ္ျပဳျခင္းခံရတဲ့ တင္တင္ႀကီး.. စိတ္လႈပ္ရွားေနမိသည္။ ဖခင္ႀကီးယူလာတဲ့ အမိန႔္အရ.. နို႔ထြက္လုပ္ငန္းအတြက္ ခြဲျခားေပးလိုက္တဲ့ အခ်ိဳးရာခိုင္ႏႈန္းက သိပ္နည္းသြားၿပီ။ သူတို႔ရတနာစံအိမ္တစ္ခုလုံး ဒီအက်ိဳးအျမတ္ေပၚမွာ မွီတည္ေနရတာ။ ညီမငယ္ဆုံး ေခ်ာရတနာက တကၠသိုလ္တက္ဆဲ။ ေမာင္အလတ္ မင္းနိုင္က အဆုိေတာ္မို႔ ဝင္ေငြ ရတလွည့္ မရတလွည့္။ ေတာင္ညာစံရဲ့ ေမာင္ေတာ္သူအေပၚ ရင့္သီးမိတဲ့ ညီမေခ်ာရတနာေၾကာင့္ တင္တင္ႀကီးတို႔ ေမာင္ႏွမေတြကို နန္းတြင္းထဲ ေျခမခ်ရဘူး အိမ္ေရွ႕စံက အမိန႔္ထုတ္ထားလို႔ အခုထိ.. အိမ္နိမ့္စံေမာင္ႏွမတစ္ေတြ နန္းေတာ္ထဲဝင္ခြင့္မရၾက။အႀကံမထုတ္တတ္ေတာ့တာနဲ႔ တင္တင္ႀကီး အိမ္ေတာ္အေပၚထပ္က ထပ္ခိုးဆီကို တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ တက္လာခဲ့ၿပီး .. ေမွာင္မိုက္ေနတဲ့ အခန္းတစ္ခုထဲ ခိုးေၾကာင္ခိုးဝွက္ ဝင္လာခဲ့မိသည္။"ဘယ္သူတုန္း"က်က္သေရမဲ့တဲ့ အသံဆိုးႀကီးက ခ်က္ခ်င္းထြက္လာတာမို႔ တင္တင္ႀကီးျပာျပာသလဲ ႏႈတ္ဆက္လိုက္ရသည္။"တင္တင္ႀကီးပါ.. အမယ္ႀကီး ေနေကာင္းရဲ့မဟုတ္လား""ငါ. . အမဲသားစားလိုတယ္ေျပာထားတာ မပို႔လာဘူး""အို.. ဟုတ္လား အိမ္ေစေတြ ေပါ့ဆလို႔ပါ။ ကၽြန္မ ယူလာခဲ့ပါ့မယ္။ ဒါနဲ႔ .. အစီအရင္တစ္ခုေလာက္ ရနိုင္မလား""ငါ့ကို အမဲသားေပးရင္ ရမယ္။ ေနအုံး.. ညည္းက ရတနာမယ္လား""တင္တင္ႀကီးပါ.. အမဲသားေပးမယ္.. လူတစ္ေယာက္စိတ္ကို ညႇို႔နိုင္တဲ့ အစီအရင္ လုပ္ေပးပါ""ဟားဟား.. မိန္းကေလးက ဘယ္သူ႔ကို ညႇို႔မလို႔လဲ.. ရေစရမယ္.. မိန္းမမာယာ မသုံးလိုက္ရဘဲ တမ္းတမ္းစြဲသြားေစရမယ္""အို မဟုတ္ဘူး။ ကၽြန္မတို႔ အိမ္ကစီးပြားကိုက်ဆင္းေအာင္လုပ္တဲ့သူကို အရင္အတိုင္း အက်ိဳးအျမတ္ခြဲေပးဖို႔ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ ျပင္နိုင္ေအာင္ လုပ္ေပးပါ""ဘာေန႔သားလဲ။""စေနသား""ေမြးေန႔""သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ေန႔.. ၁၉၉၂"ေဂ်ာင္း.. ဂေလာက္တင္တင္ႀကီး ေျခဖမိုးဆီကို လူအရိုး‌ေခါင္းႀကီး တစ္မဟုတ္ခ်င္း ခုန္ဆင္းလာေတာ့တာမို႔ တင္တင္ႀကီး အသည္းေႂကြသြားမတတ္ လန႔္ဖ်ပ္သြားရသည္။ ေယာင္ယမ္းၿပီး ပါးစပ္ကိုအုပ္ထားတဲ့ လက္မ်ားေၾကာင့္သာ ေအာ္သံအက်ယ္ႀကီးမထြက္တာ။"ေကာင္မစုတ္ေလး..ငါ့ကိုေသေအာင္သတ္ေနတာလား။ ထီးဘုရားဇာတာ..နဲ႔ ငါ့ကို ငရဲျမန္ျမန္ ေရာက္ေအာင္လုပ္ေနတာလား။ သြား.. နင္ထြက္သြား.. နင့္အမဲသားလဲ ငါမလိုဘူး။ ငါ့ကို ထမင္းမေကၽြးရင္.. နင္တို႔ တစ္မိသားစုလုံး က်ိန္စာတိုက္ပစ္မယ္ ဟားဟား ..."နက္က်ယ္လွတဲ့ ရင္ေခါင္းသံႀကီးေၾကာင့္ တင္တင္ႀကီး အလန႔္တၾကားျပန္ထြက္လာခဲ့ၿပီး ထပ္ခိုးကဆင္းလာခဲ့ရသည္။ ေဒြးေတာ္လက္ေရးနဲ႔ ေရးထားတဲ့ ေသတမ္းစာေၾကာင့္.. ဒီမိန္းမႀကီးကို လက္ခံထားရတာ။ ဒီမိန္းမႀကီးရဲ့ အေဆာင္ေတြက တင္တင္ႀကီးကို ေမာ္ဒယ္နဲ႔ ေၾကာ္ညာသ႐ုပ္ေဆာင္‌ေတြအၾကား နာမည္ႀကီးတဲ့သူျဖစ္လာေစသလို. .. ေလာင္းကစားလုပ္ရင္လည္း အက်ိဳးေပးလို႔ သည္းခံေနရတယ္ပဲဆိုပါစို႔။ဒီမိန္းမႀကီးကို မႏွစ္မ်ိဳ႕တဲ့ ဖခင္ကလည္း ‌ေဒြးေတာ္ရဲ့ ေသတမ္းစာေၾကာင့္ တင္တင္ႀကီးကို ဘာမွထပ္မေျပာနိုင္ေတာ့ဘဲ အိမ္ေရွ႕စံရဲ့ စီးပြားေရးေတြကိုလုပ္ကိုင္ေပးရင္း အိမ္အတြက္ ေငြရွာေနရတာ။ တင္တင္ႀကီး .. အိမ္နိမ့္စံဆိုတဲ့ ဘြဲ႕ကလြတ္ခ်င္လွၿပီ။ ထီးနန္းအရိုက္အရာ ခံစားဖို႔ ကံမပါလာ႐ုံတင္မက. . မင္းေဆြမင္းမ်ိဳးဆိုတာကိုေတာင္ ထုတ္မႂကြားနိုင္ေအာင္ပဲ အိမ္နိမ့္စံအျဖစ္ အျပစ္ခံေနရတာ ရွက္လွၿပီ။မတတ္နိုင္.. ေအာက္လမ္းနဲ႔ မရေတာ့လည္း.. ဒီလိုပဲ ေျခေတာ္စုံတိုးလို႔ ေတာင္းပန္ရေတာ့မွာေပါ့ေလ။ နန္းတက္ပြဲမွာ စိတ္ၾကည္သာေနတုန္း ေတာင္းပန္လ်င္ျဖင့္ ခြင့္ေပးတန္ပါရဲ့လို႔ပဲ.. ေမၽွာ္လင့္ေနရေတာ့သည္။*****ဒီပါစံနန္းေဆာင္....ကုတင္ေပၚတင္ထားတဲ့ ေရႊေရာင္ ဝတ္လဲေတာ္ ပိုးပုဆိုးရွည္ နဲ႔ ေရႊႀကိဳး ၂၁သြယ္တို႔ျဖင့္.. ယွက္ေလေသာ ဉပရာဇာ စလြယ္.. တို႔က ဝင္းဝင္းေတာက္လၽွက္..။ျမတ္ ကိုယ္ေတာ့္ကို အားက်လို႔ အရွည္ထားခဲ့တဲ့ ဆံပင္က စုသိမ္းလို႔ရေနၿပီမို႔ အထိန္းေတာ္ႀကီးမယ္ေရႊခင္.. ဆီနဲ႔သိမ္းလို႔ ဆံထုံးအတုထဲ ဆံညႇပ္နဲ႔ သိမ္းသြင္းေနတာကို.. ျမတ္ ၿငိမ္ခံေနရသည္။ မနက္ျဖန္ဆိုလၽွင္.. ကိုယ္ေတာ့္ ၾကင္ယာအေနနဲ႔ .. နန္းေတာ္တစ္ခြင္လုံး ရွိခိုးတာ ခံရေတာ့မွာ။ အခုတည္းက ျမတ္ထက္ အသက္ႀကီးသူေတြကို စိတ္ထဲကေတာင္းပန္ေနမိတာ ခဏခဏ။ သူငယ္ခ်င္း မင္း‌ေမာ္တို႔ အဖြဲ႕ကေတာ့ မႉးမတ္အေဆာင္မွာ ေရာက္ေနႏွင့္ၿပီ။ ဒီေကာင္ေတြနဲ႔ ဘခ်လာနိုက္ေလးေတာင္ စိတ္ကူးယဥ္လို႔မရေအာင္.. တိကၡနဲ႔ ဝဏၰက အနားက အလစ္မေပး။ အထိန္းေတာ္ႀကီးကလည္း ျမတ္ကို ႏွိုက္ႏွိုက္ခၽြတ္ခၽြတ္ေတြ သန႔္ရွင္းေရးေတြလုပ္ နဲ႔ .. ျမတ္စိတ္ညစ္လွၿပီ။"ဝဏၰ.. မၿပီးေတာ့ဘူးလားကြာ။ ငါပ်င္းလာၿပီ။ ငါ့သူငယ္ခ်င္းေတြကိုသြားေတြ႕ခ်င္ေသးတယ္""မင္းသားငယ္တို႔ မႉးမတ္ေဆာင္မွာ ေပ်ာ္ေနၾကေၾကာင္းပါ သခင္ေလး.. ။ မၾကာခင္ သရဖူေရာက္မွာမို႔ ေစာင့္ေတာ္မူပါအုံး ဘုရား။ ထီးဘုရား. . အေဆာင္ေတာ္ကူးပါလိမ့္မယ္ ဘုရား""ဟင္း.. ငါ ပ်င္းလိုက္တာ""သရဖူ ဆက္သေၾကာင္းပါ ဘုရား"ဝဏၰ အခန္းျပင္က သရဖူတင္ထားတဲ့ ကတီပါ ဗန္းကို ယူလာခဲ့တာမို႔ . ျမတ္ေသခ်ာၾကည့္မိသည္။ အိစက္တဲ့ေရႊႀကိဳးခိုင္မွာ ေရႊသီးေလးေတြ တြဲလြဲက်ေနသည္။ ထို တြဲလြဲက်ေနတဲ့ .. ေရႊသီးေလးေတြမွာ အရည္အေသြးေကာင္းလွတဲ့ စိန္တစ္လုံးစီျမႇုပ္ထားၿပီး စိန္ပတ္လည္မွာ.. ပတၱျမားေက်ာက္ေတြကို စီရံထားသည္။ ႏွဖူးတည့္တည့္ မွာေတာ့.. နန္းစဥ္ပတၱျမားႀကီးက အရည္အေသြးေကာင္းလွစြာ နီေဆြးလ်က္ ေနရာယူထားသည္။ ျမတ္ ေခါင္းမွာ ေခါက္ေခါင္းေပါင္း ကိုဆင္ယင္လိုက္ၿပီး သရဖူကိုေတာ့ ထုံးထားတဲ့ေသွ်ာင္အထက္ကေန စည္းကာ ေခါက္ေခါင္းေပါင္းေပၚက တြဲလြဲေရႊသီးမ်ားကို ေက်ာ္ခ်ထားတာျဖင့္ ျမတ္တစ္ကိုယ္လုံး ေရႊႀကိဳးေတြ ေနရာတစ္က် သီထားသလိုပင္။ျမတ္ ဝတ္လဲေတာ္ကို အျပည့္အစုံဝတ္ၿပီးသည္ႏွင့္ တိုက္ဆိုင္စြာပဲ ကိုယ္ေတာ္က ေဆာင္ေတာ္ကူးလာခဲ့သည္။ေျခနင္းကစၿပီး.. ဉီးေသွ်ာင္သရဖူအထိ .. က်က္သေရျပည့္စုံတဲ့ ၾကင္ယာေတာ္ကို ကိုယ္ေတာ္ႀကီး အၾကည့္မလႊဲနိုင္။ ဒီေလာက္ခ်စ္စဖြယ္ေကာင္းလွေအာင္ ေခ်ာလွလိမ့္မယ္လို႔ သိထားလ်က္နဲ႔.. ရင္ခုန္လႈပ္ရွားစြာပဲ.. ေငးၾကည့္ေနမိေတာ့သည္။ ေရႊကိုယ္ေတာ္ႀကီးက ၾကည္ႏူးစြာျပဳံးၾကည့္ေနတာမို႔လည္း.. ျမတ္.. မေနတတ္စြာ ေခါင္းငုံ႔လိုက္ရသည္။ စိတ္ထဲ ရွက္တက္တက္ ျဖစ္လာတာေၾကာင့္.. အထိန္းေတာ္ႀကီးဘက္ကို လွည့္ကာ.. မ်က္ႏွာဆူပုပ္လ်က္"ကိုင္း.. ဒီေလာက္ဆိုရင္ အဆင္ေျပၿပီ အထိန္းေတာ္ႀကီး.. ခၽြတ္‌ေပးေတာ့။""ေခါင္ဖုရား.. မနက္အာ႐ုဏ္တက္ ငယ္ကၽြန္ဝတ္လဲေတာ္ ျပန္ဆင္ယင္ေပးပါ့မယ္ဘုရား။"‌"ေကာင္းၿပီ. ေကာင္းၿပီ..."ျမတ္ကို ေပါ့ေပါ့ပါးပါး အဝတ္မ်ားလဲလွယ္ေပးၿပီးေတာ့မွ.. အေႁခြအရံအားလုံး အခန္းျပင္ကိုထြက္သြားၾကေတာ့သည္။"ျမတ္ငယ္.. က်က္သေရရွိလိုက္ေလကြယ္"ၾကင္ၾကင္နာနာေပြ႕ဖက္ရင္း ဆိုလာတဲ့ ကိုယ္ေတာ့္ကို ျမတ္ ျပန္ၿပီးတင္းတင္းဖက္ထားလိုက္သည္။"ျမတ္ သူငယ္ခ်င္းေတြဆီသြားခ်င္တာကို ဝဏၰနဲ႔ တိကၡက ေပးမသြားဘူး ကိုယ္ေတာ္"ႏႈတ္ခမ္းဆူလ်က္ တိုင္လာတဲ့ ၾကင္ယာေတာ္ကကေလးငယ္ေလးသဖြယ္။ ထိုႏႈတ္ခမ္းဆူေလးကို ကိုယ္ေတာ္ႀကီး ထိကပ္နမ္းလိုက္ၿပီး ႏွစ္သိမ့္လိုက္ရသည္။"ျမတ္ငယ္က ဒီနန္းေတာ္ရဲ့ ဉီးေသၽွာင္ မိဖုရားေခါင္ျဖစ္လာေတာ့မွာေလ...။ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ေပ်ာ္ရဖို႔ ေနာင္မ်ားက်ေတာ့ ေမာင္ေတာ္ စီမံေပးနိုင္ပါတယ္ ျမတ္ငယ္။ ကေလးမဆန္ပါနဲ႔လား""ဟြန္း.. ကိုယ္ေတာ္... အခုေတာ့ ျမတ္က ကေလးဆန္တယ္ေပါ့ ဟုတ္လား။ ဒါဆို လက္မထပ္ေတာ့ဘူးဗ်ာ။ ျမတ္ ကေလးလိုပဲေနမယ္""အို.. ျမတ္ငယ္.. ေမာင္ေတာ့္ကို ခ်စ္တယ္ဆိုဗ်""ခ်စ္တာက ခ်စ္တာပဲ။ အခုပဲၾကည့္ေလ အထိန္းေတာ္ႀကီးက ေဘာလုံးမကန္ရ။ မေျပးရ။ စြပ္က်ယ္မဝတ္ရ။ ပုဆိုးတို ေဘာင္းဘီတို မဝတ္ရ။ အက်ယ္ႀကီးေအာ္မရယ္ရ စုံေနတာပဲ လာကန႔္သတ္သြားတာ။ ေပ်ာ္ဖို႔မေကာင္းဘူး"ကိုယ္ေတာ့္ရင္ခြင္ထဲ ေခါင္းထိုးၿပီး ဆိုးေနတဲ့ ျမတ္ကို ကိုယ္ေတာ္ အသည္းယားေနမိသည္။"ကိုင္း.. ဒါဆို ေမာင္ေတာ္ လိုက္ခဲ့မယ္။ ျမတ္ငယ္ ေျပးလိုကေျပးပါ။ ေဘာလုံးကန္လိုက ကန္ပါ။ ေဘာင္းဘီတိုဝတ္လိုက ဝတ္ပါေလ။ ေမာင္ေတာ္ခြင့္ျပဳတယ္ ကဲ ေက်နပ္လား"ေမးဖ်ားကို ကိုင္ေမာ့ၿပီး ေမးတဲ့အေမးကို ျမတ္ငယ္က ေက်နပ္ျပဳံးႀကီး ျပည့္ျပည့္ဝဝ ျပဳံးလ်က္ ေျဖသည္။"ေက်နပ္တယ္။ အဟင္း.. ကိုယ္ေတာ္ ျမတ္ကို အဲ့ေလာက္ ခ်စ္လား""ရွင္းလင္းမျပတတ္ေအာင္ကို ခ်စ္ရပါတယ္ျမတ္ငယ္။""ဘာလဲကိုယ္ေတာ္.. ဒီစာေလးထဲကလို ရွင္းျပလို႔ရတာပဲေလ။...❤️💫💫🌸❤️ သက္တမ္းတစ္ခုကို အပိုင္စားေပးလို႔ ရမယ္ဆိုရင္ ေမာင္ေတာ့္လက္က်န္သက္တမ္းတစ္ေလၽွာက္လုံး ျမတ္ငယ္ကို အပိုင္စားေပးပါတယ္......ပန္းတစ္ပြင့္လို အပ္ႏွံခြင့္ရွိမယ္ဆိုရင္ ေမာင္ေတာ့္ ဘဝတစ္ခုလုံး ျမတ္ငယ္ထံမွာ အပ္ႏွံပါတယ္...တိုင္းျပည္တစ္ခုလို သိမ္းပိုက္အုပ္စိုးနိုင္မယ္ဆိုရင္ ျမတ္ငယ္ရဲ့ အခ်စ္ စိတ္ကူး အၾကင္နာ အနာဂတ္ အစီအစဥ္ အိမ္မက္ မိနစ္စကၠန္႔ မ်က္ဝန္းအိမ္ ထြက္သက္ဝင္သက္ မွတ္ဥာဏ္ အထိအေတြ႕ အားလုံးကို ေမာင္ေတာ္တစ္ဦးတည္း အပိုင္ သိမ္းပိုက္မယ္....စကားတစ္ခြန္းတည္းနဲ႔ ထိမ္းခ်ဳပ္ခြင့္သာရမယ္ဆိုရင္ဒီေန႔ကစ ျမတ္ငယ္ကို ..ေမာင္ေတာ္ ခ်စ္ျမတ္နိုးလွျခည့္လို႔.. မၾကာမၾကာ ေျပာပါ့မယ္။** ❤️💫💫🌸❤️"ဘယ့္ႏွယ္ရွိစ ဆိုတဲ့ မ်က္စေလးနဲ႔ ကိုယ္ေတာ္ႀကီး ရင္ဖြင့္ရာ စာတိုေလးကို ဖတ္ျပတဲ့ ျမတ္ငယ္ကို..ကိုယ္ေတာ္ႀကီး သေဘာက်စြာပဲ ရယ္ေမာေန႐ုံသာ တတ္နိုင္ေတာ့သည္။"ျမတ္ငယ္ကို ေမာင္ေတာ္ ထိန္ဝွက္ထားလို႔ရတာ မရွိဘူးေပပဲ""ကိုယ္ေတာ္.. "ရင္ခြင္ကို တုိးေဝွ႕ေနရင္းက..တိုးတိုးညင္ညင္ေခၚရင္း လည္ပင္းကိုသိုင္းဖက္ၿပီး ေျခဖ်ားေထာက္ကာ မ်က္လံုးခ်င္းဆုံၾကည့္လာတဲ့ ျမတ္ကို ကိုယ္ေတာ္ႀကီး ခါးကသိမ္းဖက္ထားၿပီး ၾကင္ၾကင္နာနာၾကည့္လိုက္သည္။"ျမတ္..ေလ.. ကိုယ္ေတာ့္ကို သိပ္ခ်စ္တယ္ဗ်ာ။ ျမတ္ဘဝမွာ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကိုပဲ ခ်စ္နိုင္မယ္လို႔ ထင္ထားခဲ့တာ။ ျမတ္ ခ်စ္တဲ့သူ မေတြ႕ခဲ့ဖူးေသးေတာ့.. ငါ မခ်စ္တတ္တာလားလို႔ ထင္ခဲ့မိေပမယ့္ အခုေလ.. ကိုယ္ေတာ့္ကို ျမတ္.. ရင္ထဲက အသည္းထဲကေန ခ်စ္တယ္။ ကိုယ္ေတာ္သိလား.. အဲ့ဒီျမင္းေလ.. တိုးပြား.. ကိုယ္ေတာ္ တိုးပြားနဲ႔ ျမတ္ကို စက္႐ုံဘက္လိုက္ျပကတည္းက .. ျမတ္က ကိုယ္ေတာ့္ကို ခ်စ္တာဗ်ား။ ကဲ.. ကိုယ္ေတာ္ကေရာ ျမတ္ကို ဘယ္တုန္းက ခ်စ္တာလဲ။"မေထ့တစ္ေထ့ မ်က္ႏွာေလးနဲ႔ အခ်စ္ခ်င္းၿပိဳင္ခ်င္ေနတဲ့ ျမတ္ငယ္ကို ကိုယ္ေတာ္ႀကီး စ ခ်င္လာမိသည္။"အင္း အဲ့ဒီေန႔က.. ျမတ္ငယ္က.. ေဘာင္းဘီတိုေလးနဲ႔ မိုးေရထဲ ခုန္ေပါက္ကစားေနတုန္းေပါ့.."ျမတ္ အခုမွစဥ္းစားမိသည္။ ဟုတ္သားပဲ.. ျမတ္ကသာ ကိုယ္ေတာ့္ကို ေသခ်ာမမွတ္မိတာ။ ကိုယ္ေတာ္က ျမတ္ကို အရင္တည္းက ေတြ႕ဖူးေနမွာေလ။"အာ.. ဟိုငယ္ငယ္က ကိစၥေတြ အက်ဳံးမဝင္ဘူး ကိုယ္ေတာ္.. အဲ့လိုေဘာင္းဘီတိုနဲ႔ မိုးေရခ်ိဳးေနတဲ့ ကေလးေပါက္စကိုလည္း ကိုယ္ေတာ္ ဘယ္လိုမွ သေဘာက်မွာမဟုတ္ဘူး .. ဟြန္း ျမတ္ကို မညာနဲ႔ မွန္မွန္ေျပာ ဒါပဲ"ကိုယ္ေတာ္ႀကီးႏႈတ္ခမ္းကို လက္ညႇိုးေလးနဲ႔ပိတ္ၿပီး ဆူေနျပန္ေလတဲ့ႏႈတ္ခမ္းေၾကာင့္ ကိုယ္ေတာ္ႀကီး ကိုယ္ေတြေတာင္ ပူခ်င္လာသလို အတန္ငယ္တုန္ယင္လာရသည္။"ေမာင္ေတာ့္ ျမတ္နိုးသူေလး။ ေမာင္ေတာ့္ကို ခ်စ္တဲ့အတြက္ ေမာင္ေတာ္က ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ကြယ္။ ျမတ္ငယ္ရဲ့ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာေတြေၾကာင့္.. ေမာင္ေတာ့္ေက်ာက္ျဖစ္ေနတဲ့ ႏွလုံးသားက လႈပ္ရွားတတ္လာခဲ့တာပါ။ ဒါေၾကာင့္ .. ျမတ္ငယ္ခ်စ္တဲ့ ခ်စ္ေမတၱာေတြကို .. ေမာင္ေတာ္က ေဟာဒီရင္မွာေထြးေပြ႕လို႔.. ျမတ္ငယ္လက္ကို ျမဲျမဲခိုင္ခိုင္ ဆြဲကိုင္လို႔.. ေမာင္ေတာ့္ အသက္နဲ႔ခႏၶာ အလုံးစုံကို ေပးအပ္လို႔.. ရာသက္ပန္ ၾကင္နာပါ့မယ္ဗ်ား..။ ေမာင္ေတာ့္ကို ျမတ္ငယ‌္ေလးက အရင္ခ်စ္တယ္လို႔ အျမဲသိထားပါ့မယ္ဗ်ား""အြန္း..ခစ္ခစ္"ေက်နပ္သံႀကီးနဲ႔ ဟန္လုပ္စိတ္ေကာက္ျပေနတဲ့ ျမတ္ငယ္ကို ကိုယ္ေတာ္ေမးေလးေမာ့ေစၿပီး ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းဖိနမ္းလိုက္သည္။ မနက္ျဖန္ဆိုလၽွင္ ၂၁ ႏွစ္ျပည့္ၿပီျဖစ္တဲ့ ၾကင္ယာေတာ္ေလးရဲ့ ေမြးေန႔မဂၤလာနဲ႔အတူ.. နန္းတက္ဘိသိတ္ခံ ထိမ္းျမားမဂၤလာ ဆင္ယင္ရေတာ့မွာ.။ႏူးညံ့ၿပီး.. ခ်ိဳေမႊးလြန္းတဲ့ ဒီႏႈတ္ခမ္းေလးကို ကိုယ္ေတာ္ႀကီး ပိုင္ဆိုင္ရေတာ့မွာ.. ဒီလိုပိုင္ဆိုင္ရတဲ့ အခ်ိန္တာေလးအတြင္းမွာ.. အစြမ္းကုန္ ယုယၾကင္နာေပးၿပီး.. ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ရမွာ..။ကိုယ္ေတာ္ႀကီး တစ္ရွိုက္မက္မက္ နမ္းရွိုက္ေနစဥ္မွာပဲ.. အျပင္က ရန္ပုံခြင္းအသံျပဳလာေလသည္။"ထီးဘုရား.. မဂၤလာ ဝတ္လဲေတာ္ ေရာက္ေၾကာင္းပါဘုရား""ဖြင့္ဝင္ခဲ့ရန္ပုံခြင္း""ကိုင္း... ျမတ္ငယ္က ေမာင္ေတာ့္ကိုယ္ကို ဘယ္သူမွ မထိရမၾကည့္ရဆိုတယ္မို႔.. ေမာင္ေတာ့္ကို ျမတ္ငယ္ကိုယ္တိုင္ ဆင္ယင္ေပးေပေတာ့။"ေနာင္ရင္းသခင္ေလးလက္ထဲကို မကိုဋ္နဲ႔ ေရႊစလြယ္ထည့္ထားတဲ့ဗန္းႀကီး ထည့္ေပးၿပီး.. ခပ္ျပဳံးျပဳံး ဆိုေလတဲ့ ထီးဘုရားကို .. ရန္ပုံခြင္း တစ္အံ့တစ္ၾသၾကည့္လိုက္မိသည္။ ဤမၽွေလာက္ ျမတ္နိုးေတာ္မူပါသလား ထီးဖုရားရယ္။"ရန္ပုံခြင္း.. ရန္ပုံခြင္း...""ဘုရား"တစ္ေမ့တစ္ေမာ ေငးၾကည့္ေနမိတာမို႔ သခင္ေလး ေခၚတာကို ရန္ပုံခြင္း႐ုတ္တရက္မၾကားလိုက္မိ။"လာလာ ကၽြန္ေတာ့္ကို ကူညီပါအုံး။"ရန္ပုံခြင္း လက္ထဲက ဝတ္လဲေတာ္ဗန္းကို စားပြဲေပၚတင္လိုက္ၿပီး သခင္ေလးလက္ထဲက စလြယ္ဗန္းကုိ အေျပးယူလိုက္ရသည္။ ဝတ္လဲေတာ္ သယ္လာတဲ့ရံေရြေတြက ထီးဘုရားတို႔ႏွစ္ပါး.. ၾကင္နာေနတာကို စိတ္လြတ္ကိုယ္လြတ္နဲ႔ ေငးေနၾကတာမို႔ ရန္ပုံခြင္း ေဒါသထြက္ထြက္နဲ႔ အခန္းထဲကထြက္ဖို႔ မ်က္လုံးျပဴးျပလိုက္ရသည္။ ။ ရာရာစစ ဒင္းတို႔ေတြ။ထီးဘုရားကို ၾကင္ယာေတာ္ သခင္ေလးကိုယ္တိုင္ ဝတ္လဲေတာ္ လဲလွယ္ေပးကာ မင္းေျမႇာက္တန္ဆာမ်ားကို ဆင္ယင္ဖို႔ ကုတင္ေပၚ စီရီကာခ်လိုက္သည္။မင္းေျမႇာက္တန္ဆာ ငါးပါးရွိသည့္အနက္ ထီးျဖဴက‌ေတာ့ နန္းေတာ္ညီလာခံခန္းမထဲက သီဟာသနပလႅင္ထက္မွာ ဉကင္အျဖစ္.. တပ္ဆင္ထားခဲ့ၿပီးၿပီ။ စာမရီယပ္နဲ႔ သန္လ်က္တို႔သည္ကား.. မဂၤလာခန္း‌ေဆာင္ထဲမွာ.. အဆင္သင့္ျပင္ဆင္ထားၿပီးၿပီ။ အခု ျမတ္လက္ထဲမွာ. မကိုဋ္နဲ႔ ေက်ာက္စီေျခနင္းေတာ္တို႔ ရွိတာမို႔.. မည္သူ႔အထိအကိုင္မွ မခံတဲ့ ကိုယ္ေတာ့္ကို ျမတ္ အစအဆုံးဆင္ယင္ေပးရေတာ့မွာပင္။"ကိုင္း.. ကိုယ္ေတာ္ .. ဒီမွာထိုင္ပါ။ ျမတ္ ဆံပင္ၿဖီးေပးမယ္ေနာ္။ ေစာေစာက အထိန္းေတာ္ႀကီး ျမတ္ဆံပင္တိုကို သိမ္းေပးသြားတာ ဒီမွာၾကည့္ပါအုံး။ ေသၽွာင္ေသးေသးေလးျဖစ္သြားၿပီ။ ကိုယ္ေတာ့္ ဆံႏြယ္ေတြကို ျမတ္ သိမ္းေပးမယ္ေနာ္။"ထုံးထားတဲ့ေသၽွာင္ကို ျဖည္ခ်လိုက္ေတာ့... ေျဖာင့္စင္းၿပီး ထူလွတဲ့ ဆံႏြယ္ေတြက ေက်ာလယ္အထိ ျဖန႔္က်သြားေတာ့သည္။"အာ ကိုယ္ေတာ္.. ဆံပင္ေတြ စိုေနေသးတာပဲ။ ရန္ပုံခြင္း ေရခ်ိဳးခန္းထဲက တဘက္အသစ္တစ္ထည္ ယူခဲ့ေပးပါ"ရန္ပုံခြင္း အေျပးထယူေပးေတာ့ ထီးဘုရား ဆံႏြယ္ေတြကို ျမတ္ တယုတယ သုတ္ေပးရေလသည္။ကိုယ္ေတာ့္ဆံပင္ေတြက ေမႊးႀကိဳင္ေနတာမို႔ ျမတ္ မေနနိုင္စြာပဲ နမ္းလိုက္သည္။ တစ္ခါျမင္ဖူး႐ုံနဲ႔ တစ္ထပ္တည္းတူေအာင္ လုပ္တတ္တဲ့ ဉာဏ္စြမ္းေၾကာင့္ ကိုယ္ေတာ့္ေသ်ာင္ကို ျမတ္ ေသသပ္စြာထုံးေပးနိုင္ေလသည္။ ၿပီးမွ ဝတ္လဲေတာ္ဝတ္ေပး.. ေျခနင္းကို ေသခ်ာစီးေပး..‌ေရႊစလြယ္ကို ထပ္ဝတ္ေပး ၿပီး. မကိုဋ္ေရႊပန္းႏွင့္တစ္စပ္တည္း ျပဳလုပ္အပ္ေသာ မကုဋာဗဒၶိက ေရႊျပားမကိုဋ္ကို ကိုယ္ေတာ္ႀကီးေခါင္းထက္ ဆင္ယင္လိုက္ခ်ိန္မွာေတာ့.. နန္းတက္ဘုရင္တစ္ပါးရဲ့ ႐ုပ္သြင္အျပည့္အစုံျဖင့္ က်က္သေရျပည့္ဝစြာ ထြန္လင္းေတာက္ပတဲ့ ကိုယ္ေတာ့္ကို ေငးၾကည့္ရေတာ့သည္။"ကိုယ္ေတာ္.. သိပ္က်က္သေရရွိတာပဲ... ။ ဒီမွာ မွန္လာၾကည့္"ခါးကဖက္ၿပီး မွန္ဆီအတင္းေခၚကာ ျပတဲ့ ၾကင္ယာေတာ္ေလးရဲ့ ကေလးဆန္တဲ့အမူအရာေတြက ကိုယ္ေတာ္ႀကီးစိတ္ကို ေထြျပားေစသည္။"အင္း.. ေမာင္ေတာ္က ႏုငယ္ပ်ိဳျမစ္ျခင္းဂုဏ္မပါေလေတာ့ ျမတ္ငယ္ေလာက္ က်က္သေရမျပည့္စုံဘူးကြယ္""အဟင္းဟင္း.."ေက်ေက်နပ္နပ္ႀကီး ရယ္ေနတဲ့ ၾကင္ယ‌ာ‌ေတာ္ေလးခါးကို ဆြဲေပြ႕လိုက္မိၿပီးမွ ေခါင္းငုံ႔ခစားေနတဲ့ ရန္ပုံခြင္းကို ကိုယ္ေတာ္ႀကီး သတိျပဳမိေတာ့သည္။"အင္း . ျမတ္ငယ္ ေမာင္ေတာ္ ဝတ္လဲေတာ္ လဲမယ္ကြယ္။ အာ႐ုဏ္တက္ခ်ိန္မွာ ျမတ္ငယ္ ေမာင္ေတာ့္ကိုဝတ္လဲေတာ္ လဲေပးဖို႔ ခန္းေဆာင္ဆီႂကြခဲ့ပါ"ျမတ္ နည္းနည္းစိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားမိသည္။ ဟုတ္တယ္ေလ။ လင္ရယ္ ေယ်ာက္်ားရယ္ျဖစ္လာၿပီဟာ.. အခန္းခြဲအိပ္ေနရတာ မျဖစ္သင့္ဘူးမဟုတ္လား။"ရန္ပုံခြင္း.. ဝဏၰတို႔ကို ေခၚၿပီး ဒီဝတ္လဲေတာ္ေတြအားလုံး ကိုယ္ေတာ့္အခန္းကိုပို႔လိုက္ပါ။ လာကိုယ္ေတာ္.. ျမတ္တို႔သြားၾကစို႔"ထီးဘုရားလက္ကို ဆြဲၿပီး ဇိုးဇိုးဆတ္ဆတ္ ထြက္ခ်သြားတဲ့ ေနာင္ရင္းကိုယ္ေတာ္ေလးကို ရန္ပုံခြင္းဘာမွ မေလၽွာက္လိုက္ရ။သခင္ေလး ရဲ့ စိတ္ကို ရိပ္မိလိုက္တာမို႔ ခပ္ျမန္ျမန္ပဲ တိကၡတို႔ကို ရံေရြေတြေခၚခဲ့ဖို႔ေခၚလိုက္ရၿပီး.. သခင္ေလးရဲ့ ဝတ္လဲေတာ္မ်ားအျပင္ ရိုးရိုးအဝတ္အစားမ်ားကိုပါ.. ျပင္ဆင္ကာ ထီးဘုရား အေဆာင္ခန္းဆီ ပို႔ခိုင္းရေတာ့သည္။ထီးဘုရားကေတာ့ .. ပုံမွန္အဝတ္အစားမ်ားကို ဝတ္ဆင္ၿပီး သခင္ေလး လက္ကိုတြဲကာ ျမက္ခင္းျပင္ေပၚမွာ လမ္းေလၽွာက္ေနေလၿပီ။ အခ်ိန္ၾကည့္ေတာ့ ညေန ေလးနာရီ။ဒီလိုဆိုရင္ ညစာပြဲေတာ္ အတူတည္ၾကၿပီး ညတာကို အတူကုန္ဆုံးၾကမွာမို႔.. ရန္ပုံခြင္း.. ထီးဘုရားေဆာင္ခန္းတံခါးေတြပိတ္ကာ အဲကြန္းကို အခန္းအပူခ်ိန္အတိုင္းညႇိၿပီး ထားရစ္ခဲ့ေတာ့သည္။ မနက္ျဖန္ မဂၤလာပြဲအတြက္.. အားေမြးနိုင္ၾကပါေစေတာ့ အရွင္ႏွစ္ပါးဘုရား။******ျမက္ခင္းျပင္ႀကီးထက္မွာ ႏွင္းမႈန္ေလးေတြ သီးထေနသည္။ သိပ္မေအးေသးေပမယ့္ ေတာ‌ရိပ္ေတာင္ရိပ္တို႔ေၾကာင့္ ညေနပိုင္းနဲ႔ မနက္ပိုင္းတို႔မွာ ႏွင္းေငြ႕ေဝတတ္တဲ့ ဒီၿခံႀကီးကို ျမတ္ခ်စ္တတ္လာခဲ့ၿပီ။ ျမက္ခင္းျပင္တစ္ဘက္စြန္းကေန ေျပးလႊားလာတဲ့ အုန္းခြံေရာင္ျမင္းႀကီးက သခင့္အနံ့ေၾကာင့္ ပဒပ္ရပ္ၿပီး ဝမ္းသာအယ္လဲ ဟီေလသည္။"ေဟ့ မင္းေမာ္.. မင္းတို႔က ဒီေရာက္ေနတာကိုး.. လာလာ တိုးပြား မင္းကိုငါသတိရေနတာ တိမ္ခိုးေရာကြ.. ဒီရက္ေတြ မအားလို႔ မေရာက္တာေနာ္.. တိုးပြားႀကီး"တိုးပြား ေျပးခ်လာစဥ္တုန္းကေတာ့ အရွင့္သား ဆီကိုသာ.. အနားေရာက္မွ သခင္ေလးကိုျမင္ရေလကား သခင္ေလးး လက္ယပ္ေခၚတာကိုမလြန္ဆန္နိုင္.. လက္ႏွစ္ဘက္ၾကား ေခါင္းတိုး ႏႈတ္ဆက္ရွာေလသည္။ယခင္က အရွင့္သားတစ္ပါးကလြဲရင္ အကိုင္တြယ္ရခက္လွတဲ့ တိုးပြား သည္ကား ေနာင္ရင္းသခင္ေလးနဲ႔မွပဲ မာနေလၽွာ့ရေတာ့တာပင္။တိုးပြားကိုယ္ေတာ့္ဆီ အလြမ္းသယ္ဖို႔ ထြက္သြားေတာ့မွ ျမတ္လည္း သူငယ္ခ်င္းေတြဆီ ေလၽွာက္သြားလိုက္သည္။"မင္းတို႔ တိုးပြားေျပးတာ လာၾကည့္ေနၾကတာလား..။ ေဟ့ ငသင္.. တိမ္ခိုးေရာ"ျမင္းထိမ္းငသင္ အေျပးလာၿပီးဒူးေထာက္ေတာ့ ျမတ္သူငယ္ခ်င္း ငါးေယာက္လည္း ဒူးေထာက္ၾကေလသည္။"အန္.. ဟယ္။ ထၾကပါကြ။ မင္းတို႔က မလိုပါဘူး ငါ့သူငယ္ခ်င္းေတၸပဲဟာ။ ထပါ"မင္းေမာ္နဲ႔ သူငယ္ခ်င္း ငါးေယာက္တို႔မထၾက။"ဟိုေလ ျမတ္""အာ ေဟ်ာ့င့္ မင္းေမာ္.. ျမတ္လို႔ မေခၚရဘူးေလ ေခါင္ဖုရား ေလ""အာ ေအးေအး ေမ့သြားလို႔ပါထူးေဝရာ။ ေခါင္ဖုရား ဟို နားခံေဝာာ္ႀကီး ဉီးညိဳ ဆိုတာ ညေနကေရာက္လာတယ္ကြ အဲ ဗ်။ အဲ့ဒါ ငယ္နာမည္မေခၚရ ေခါင္ဖုရားလို႔သာ ‌‌တင္ေလၽွာက္ရမည္ ဒူးေထာက္ခစားရမည္ မနက္ျဖန္ ထိမ္းျမားၿပီး မိဖုရားေခါင္ ထိပ္‌ေခါင္တင္ဘြဲ႕ခံ ၿပီးတာနဲ႔ အရွင္သခင္အျဖစ္ ရွိခိုးရမည္ အက်ယ္ႀကီးေအာ္မေခၚရ။ မကိုင္တြယ္ရ ေခါင္ဖုရား ရာဇအိ‌‌‌ေျႏၵပ်က္ျပားေစမယ့္ မည္သည့္အျပဳအမူမွ မလုပ္ရ လို႔ လာသင္ေပးသြားတယ္""ဟား.. ဟား.. မင္းတို႔ ဉီးညိဳနဲ႔ေတြ႕လိုက္တာကိုးကြ။ ရပါတယ္ အခုထလို႔ရတယ္ ေနာ္ ကိုယ္ေတာ္"ဒူးေလးေထာက္ေနၾကတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြကို ျမတ္ အတင္းထခိုင္းလိုက္ၿပီး ေနာက္ပါးကလိုက္ပါလာတဲ့ ကိုယ္ေတာ္နံ့ မိတ္ဆက္ေပးလိုက္သည္။"ကိုယ္ေတာ္ ဒါ ျမတ္သူငယ္ခ်င္းေတြ မင္းေမာ္၊ စိုးလင္း၊ ထူးေဝ၊ တင္ေမာင္သန္း။ ရဲပိုင္။ ငယ္ငယ္တည္းက ျမတ္နဲ႔ ခင္လာခဲ့ၾကတာ ကိုယ္ေတာ္။ သူငယ္ခ်င္းတို႔ ဒါ ငါ့ အမ်ိဳးသား မင္းႀကီး သတိုးေတဇေရာင္ရွိန္"ေရႊေရာင္ေတာက္ပၿပီး ေယာက္်ားပီသ‌ေခ်ာေမာတဲ့ မ်က္ႏွာ ‌ေထာင္ေမာင္းၿပီးရွည္တဲ့ အရပ္ တို႔က မင္းႀကီးရဲ့ အရွိန္အဝါကို ထပ္ေလာင္းျဖည့္စြက္ထားေလသည္။မင္းၾတားရဲ့ အရွိန္အဝါတို႔ေၾကာင့္ ျမတ္ရဲ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္စု ဒူးပဲ ေထာက္ရေတာ့မလိုလို..ေခါင္းပဲ ညႊတ္ရေတာ့မလိုနဲ႔ .. ကြတတေတြျဖစ္ကုန္ၾကေတာ့သည္။"ေနသာသလိုေနနိုင္ပါတယ္။ ကိုယ္ေတာ္တို႔ မဂၤလာပြဲကို ႂကြေရာက္ခ်ီးျမႇင့္ၾကတဲ့အတြက္ ဝမ္းသာပါတယ္။ ျမတ္ငယ္အနား.. ေနနိုင္သေလာက္ ေနၾကပါ။ ျမတ္ငယ္က ဒီနန္းေတာ္ဝင္းထဲ ပ်င္းေနရွာတာ။ လိုအပ္တာမ်ားရွိရင္လည္း ေဟာဟိုက ကိုယ္ရံေတာ္ ရန္ပုံခြင္းဆီမွာ ေျပာဆိုနိုင္ပါတယ္။""ဟို.. ဟုတ္ကဲ့ အဲ့ မွန္ပါ့အရွင္ဘုရား။ အာ.. ဟုတ္ဘူး.. မွန္ပါ့။ အင္း.. ဟီးဟီး.. လိုေလေသးမရွိေအာင္ ျပည့္စုံပါတယ္အရွင္ဘုရား။ တပည့္ေတာ္တို႔.. ျမတ္နဲ႔ အာ မွားကုန္ၿပီ"မင္းေမာ္ရဲ့ အေယာင္ေယာင္အမွားမွားစကားေတြကို ျမတ္နဲ႔ သူငယ္ခ်င္းတစ္စုတို႔ အားရပါးရရယ္ေမာလိုက္ၿပီးမွ ပါးစပ္ကို လက္နဲ႔အုပ္ကာ ဇက္ပုလိုက္ၾကသည္။ အက်ယ္ႀကီး ေအာ္မရယ္ရဘူးလို႔ မွာထားတာကို ဟိဟိ။"အဆင္ေျပပါတယ္လို႔ေျပာခ်င္တာပါ ကိုယ္‌္ေတာ္။ ကိုယ္‌ေတာ္ ျမတ္ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ခဏ ေနခဲ့အုံးမယ္ေနာ္။ ရတယ္မဟုတ္လား""ျမတ္ငယ္သေဘာအတိုင္းပါဗ်ား။ ကိုင္း ဒါဆို ေမာင္ေတာ္လည္း ခန္းမေဆာင္မွာ ျပင္ဆင္ထားတာေတြသြားၾကည့္ရႈမယ္ ျမတ္ငယ္။ သူငယ္ခ်င္းမ်ားနဲ႔ အားရေအာင္ ေပ်ာ္ပါေလ။ ေမာင္ေတာ္ လာေခၚပါ့မယ္ ဒီကပဲေစာင့္ပါ ျမတ္ငယ္။"ျမတ္ ဒူးညႊတ္အရိုအေသေပးေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြကပါ ဒူးေထာက္ အရိုအေသေပးကာႏႈတ္ဆက္ၾကေလသည္။"ေခါင္ဖုရား.. အင္း မင္းကိုေလ။ အာ..""‌ေဟ်ာင့္ မင္းေမာ္ .. မင္းေတာ္ေတာ့ မင္းအေတာ္ညံ့ေသးတာပဲ ငါေျပာတာကိုၾကည့္"စိုးလင္းက ျမတ္လက္ကိုကိုင္ၿပီး ဒူးတစ္ဘက္ေထာက္ကာ ၿပီတီတီမ်က္ႏွာေပးနဲ႔ ေျပာလာသည္။"ေခါင္ဖုရားကို ေမာင္ေတာ္က သိပ္ခ်စ္တဲ့ပုံပဲေနာ္။ ၾကည့္လိုက္တဲ့ အၾကည့္ေတြက ေသေလာက္တယ္ ေခါင္ဖုရား။ နာမည္ေခၚတာလည္း ရိုလိုက္တာ ျမတ္ငယ္တဲ့.. ဟီဟီ.. ။""ေတာ္စမ္းပါ စိုးလင္းရာ ထစမ္းပါ။ သူမ်ားျမင္ရင္ မင္းကငါ့ကို လက္ထပ္ခြင့္ေတာင္းေနတယ္ ထင္အုန္းမယ္"တစ္ဟားဟားနဲ႔ ေအာ္ရယ္ေနၾကတဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြ ဇက္ပုၿပီး ရယ္သံကိုတိုးပစ္လိုက္ၾကကာ.. ျမတ္ကို ဝိုင္းဖက္လာၾကသည္။"ငါ့ေကာင္ႀကီး ဘြဲ႕ယူၿပီးကတည္းက ေပ်ာက္သြားလိုက္တာ.. အခုေတာ့.. ေယ်ာက်္ားပါရေနေတာ့တာပဲ""ဒါနဲ႔ ေနပါအုံး.. ဘယ္လိုျဖစ္ၿပီး မင္းက ယူလိုက္တာလဲ အမွန္ဆို ေတာ္ေကာက္ခံရမွာ မင္းမမယုမဟုတ္ဘူးလား။ ဘဲႀကီးက မင္းကိုေတာ္ေတာ္ျဖစ္တာေနာ္။ သူၾကည့္တဲ့ပုံက အရမ္း ႏူးညံ့ေနတာပဲ""ေဟ့ေကာင္ေတြ.. တိုးတိုးလုပ္ၾကပါဟ။ ဟိုမွာ ဓါးနဲ႔လူက ငါတို႔ကို စိုက္ၾကည့္ေနတယ္။ ေဟ့ေကာင္ မင္းေမာ္ မင္း ျမတ္လက္ကိုလႊတ္လိုက္ေတာ့.""အဟင္း ..ဟင္း.. ဒါက ဒီလိုရွိတယ္ကြ။"ျမတ္စကားမစေသးခင္မွာပဲ ရံေရြေတာ္မ်ား ခုံနဲ႔ စားေသာက္ဖြယ္ရာမ်ား သယ္ေဆာင္လာခဲ့တာမို႔ .. ျမတ္တို႔ အတူတူ ထိုင္လိုက္ၾကသည္။ တိကၡကေတာ့ ျမတ္အေနာက္နား ခပ္လွမ္းလွမ္းကို တိုးလာၿပီး ေစာင့္ေရွာက္ေနသလို ဝဏၰကေတာ့ ျမတ္အနားဒူးတုပ္ထိုင္ေနေလသည္။ ရံေရြေတြရဲ့ အရိုအေသျပဳမႈမ်ား၊ ျမတ္ထိုင္တဲ့ ဉကင္ပါ သလြန္နဲ႔ အနားမွာထိုင္ေနတဲ့ ဝဏၰကို မင္း‌ေမာ္တို႔တစ္စု ေငးၾကည့္ေနရင္း.. ျမတ္ကို အေတာ္ရွိန္လာၾက‌ေတာ့သည္။ အနားမွာ လူရွင္းၿပီဆိုေတာ့မွ ျမတ္လည္း သူငယ္ခ်င္းေတြကို ထိုင္ခုံမွာထိုင္ဖို႔ သတိ‌‌ေပးရသည္။"ထိုင္ၾကကြာ။ ငါ့မိသားစုနဲ႔ ကိုယ္ေတာ့္မိသားစုမွာ မျဖစ္မေန ပတ္သက္ေနတဲ့ကိစၥတစ္ခုရွိတယ္။ မင္းတို႔က သူငယ္ခ်င္းေတြမို႔လို႔ ငါတိုင္ပင္ခ်င္တာ။ ငါတို႔မိသားစုမွာ က်ိန္စာတစ္ခုရဲ့ေအာက္ က်ေနၿပီးေတာ့ အဲ့ဒီက်ိန္စာအတိုင္း လိုက္လုပ္ေပးေနရသလိုျဖစ္ေနတယ္။ အဲ.. အခု မဂၤလာပြဲက‌ေတာ့ ငါကိုယ္ေတာ့္ကို ခ်စ္လို႔ လက္ထပ္တာပဲ။ ဒါေပမယ့္ က်ိန္စာက အရင္းခံေပါ့ကြာ။""အင္း.. အဲ့က်ိန္စာအေၾကာင္း ေျပာပါ့လား ေခါင္ဖုရား"စိုးလင္းမ်က္လုံးမ်ားက တိကၡလက္ထဲက ဓါးရွည္ကိုၾကည့္ရင္းေမးတာမို႔ .. ဒီေဝါဟာရကို အေတာ္က်က္ထားၾကပုံရသည္။"က်ိန္စာက ဒီလိုကြ။ ငါတို႔ႏွစ္အိမ္ သားေယာက္်ားေလးေမြးရင္ လက္ထပ္ေပးရမယ္။ သားေယာက္်ားေလး လက္မထပ္တဲ့ အိမ္ဘက္က သား က ေသမယ္ကြာ။ မ်ိဳးဆက္ျပတ္မယ္ကြာ အဲ့လိုမ်ိဳး။ ေနာက္ၿပီး လက္ထပ္ၿပီးေနာက္ က်ိန္စာျပယ္တယ္ထင္တယ္။ ငါေသခ်ာေအာင္ လိုက္စုံစမ္းေနတာပဲ အခုထိ‌ေတာ့ ေသခ်ာမသိရဘူး။""က်ိန္စာကလည္း ဆိုးလိုက္တာကြာ သားမေမြး‌ေတာ့ဘယ့္ႏွယ္လုပ္ၾကမလဲ ကဲ။ အဲ့က်ိန္စာကို ဘယ္သူက တိုက္ခဲ့တာလဲကြာ။""ရတနာစံအိမ္.. မင္းတို႔သိလား။ ေရႊမင္းသမီး နို႔တို႔ ဒိန္ခ်ဥ္တို႔ေလ။ အဲ့ဒီစက္႐ုံနဲ႔ မိသားစုက ငါ့အမ်ိဳးသားရဲ့ အမ်ိဳးအေဆြေတာ္တယ္။ ရွင္းေအာင္ေျပာရမယ္ဆိုရင္ ငါ့အမ်ိဳးသားရဲ့ ဉီးေလးတစ္ေယာက္က အဲ့ဒီက်ိန္စာေၾကာင့္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို အဆိပ္ေသာက္သတ္ေသသြားခဲ့ရတယ္ကြာ။ အဲ့ဒီဉီးေလးနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး.. ႀကိတ္မနိုင္ခဲမရျဖစ္လို႔ ထားခဲ့တဲ့က်ိန္စာပဲဆိုပါစို႔။""အဲ့ဒီ ေရႊမင္းသမီးနို႔ဗူး ထုတ္တဲ့ပိုင္ရွင္အိမ္ကိုငါသိတယ္ျမတ္။ ငါ တို႔ဘယ္လိုကူညီရမလဲ။""ေနပါကြာ အခုေလာေလာဆယ္ေတာ့မင္းတို႔ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနၾက။ ငါအကူညီလိုေတာ့ လွမ္းေျပာမယ္။ ဒါနဲ႔ မင္းတို႔ အလုပ္ေတြ ရေနၾကၿပီလား""ငါေျပာထားသလိုပဲေလျမတ္ .. ထူးေဝက နိုင္ငံျခားသြားမယ္။ ငါနဲ႔ စိုးလင္းက intern ဝင္လုပ္မယ္။ တင္ေမာင္သန္းနဲ႔ရဲပိုင္ကေတာ့ လွိုင္သာယာက သူတို႔အေဖစက္႐ုံမွာ အလုပ္ဝင္ရမယ္တဲ့""အင္း.. ငါ့ဆီလည္း အလည္လာၾကအုံးေနာ္။ ငါက ဘာလုပ္ျဖစ္မလဲ မသိေသးဘူး။ ကိုယ္ေတာ့္ကို ေမးရအုံးမွာ""အြန္း.. အခုတည္းက လင္ေၾကာက္ေနရၿပီ ျမတ္ မင္းဟာက မမိုက္ဘူးေနာ္။""အမေလးကြာ.. သူေၾကာက္ရမွာလား သူ႔လင္ကေၾကာက္ရမွာလား ငါေတာ့ ေစာင့္ၾကည့္ခ်င္ေသးတယ္ ဟီးဟီး""ေဟ်ာင့္ေတြ.. အေျပာအဆိုဆင္ျခင္ၾကေနာ္.."တစ္ခိခိနဲ႔ အူျမဴးေနၾကသူေတြကို ကိုယ္ေတာ့္ေျခနင္းက တိတ္ဆိတ္ေစသည္။"ျမတ္ငယ္..ေဆာင္းေလေအးတယ္ကြယ္.. ေနမေကာင္းျဖစ္ပါ့မယ္။ အေဆာင္ေတာ္ျပန္ဝင္ၾကစို႔။ ကိုင္းမင္းသားငယ္တို႔.. စိတ္လြတ္ကိုယ္လြတ္ေပ်ာ္ၾကပါ။ ကိုယ္ေတာ္တို႔ကို ခြင့္ျပဳပါအုံး""‌ေဟ်ာင့္ေတြ အမူးေသာက္မေနၾကနဲ႔ေနာ္ မနက္ ပြဲမတက္နိုင္ဘဲေနမယ္.. တာ့တာ"ၾကင္ၾကင္နာနာ လက္ဆြဲေခၚေလတဲ့ ကိုယ္ေတာ့္အေနာက္.. ျမတ္ လိုက္ပါသြားရင္း သူငယ္ခ်င္းေတြကို လက္ျပလိုက္သည္။ အိမ္ေထာင္သည္ျဖစ္ေတာ့မယ့္ ျမတ္ကို အားက်တဲ့မ်က္လုံးမ်ားနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းတစ္စုကေတာ့ ဒူးေလးေတြတုပ္ရင္း က်န္ရစ္ေလေတာ့သည္။***ဖတ္ရတာ အဆင္ေျပၾကပါေစဗ်။အပိုင္း ၆ ေမၽွာ္ပါခင္ဗ်ာ။ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေဝဖန္နိုင္ပါတယ္။