The Adelaide for Majesty: (sense of self-worth. family feud.)

PHASE 62

One thing is really for sure: I still love him.

"You woman... so stupid. So, fucking stupid," nanghihinang sambit niya.

Damn, yes, I still fucking love this guy.

"You're so stupid! You're so stupid, Phryne! Damn, fuck! I love you! You really know how to tempt and tame me!"

Hindi ko alam kung anong ginawa niya sa akin na matapos sa lahat ng nangyari ay hindi mawala-wala ang pagmamahal na namuo ko sa kanya. Nanghihinang napangiti ako sa kanya habang sumusuko siyang nakatingin sa akin, malamlam ang mga mata, para bang bumibigay na.

"I fucking love you, Heimlich..." sa kalagitnaan ng halik namin.

Habang buhat-buhat niya ako, hindi ko namamalayang nasa loob na kami ng apartment. Mas lalong humigpit ang kapit ko sa batok niya sa sobrang pagkasabik ko sa mga halik niya. Pakiramdam ko ay masasakal ko na sya, natatakot na mawalay siya sa akin. Na baka... hindi ito totoo at isang napakahabang panaginip lang pala ang lahat at paggising ko, wala na pala talaga siya.

"I fucking love you more, mi adelaide..." saglit siyang tumigil habang mainit na dumadapyo ang hininga niya sa pagbulong niya ng malapit sa aking labi.

I softly moaned.

Halos mawala ang ulirat ko sa labis na pagkasabik ko ang lahat sa kanya. Mga bagay na madalas na ginagawa namin... na hinding-hindi ko na yata magawang kalimutan. Siguro, masasabi kong isa talaga ito sa mga bagay at dahilan kung bakit hirap akong kalimutan siya agad. Dahil sa tuwing ipipikit ko ang mga mata ko, para bang sa sobrang pagka miss ko sa kanya, madalas kong maalala ko ang mga pinagsaluhan naming dalawa—isa sa matinding dahilan na labis na pangungulila ko sa kanya.

Nanatiling nakapikit lang ang mga mata ko habang ninanamnam ang bawat saglit ng mga halik niya. Hanggang sa naramdaman na ng likod ko ang dingding habang nakadikit ang mainit niyang katawan sa akin, ramdam ko ang bawat hagod ng labi niyang may halong pananabik habang isinisiksik niya rin ang sarili sa nanghihinang katawan ko. At ako, nanatiling nakaangat pa rin, hawak niya ang pang-upo ko bilang suporta, nakapulupot ang mga binto ko sa kanyang baywang habang buhat niya ako sa tabi ng pinto matapos niya na lang maisara.

Halos mabaliw ako sa matigas na bagay na nanunusok sa bandang puson ko.

Dinig ko ang saglit na pag-ungol niya habang naghahalikan kaming dalawa. At habang naglalasap ang magkadikit na labi naming dalawa ni Heimlich sa paghahalikan ay dagling bumukas ang pinto dahilan para ako'y matauhan.

"O-Ops, sorry!" laglag ang pangang gulantang at paumanhin agad ni Ate Mari nang masaksihan niya kaming dalawa ni Heimlich.

Huli na ng makabawi pa siya sa gulat at nang magtama ang mata naming dalawa ay kita ko ang pagtaas ng kanyang kilay, at sa paraan pa ng titig nito ay may halong pang-aasar, pangungutya... halos mabasa ko ang mga iyon sa isang tingin pa lamang. At alam kong marami na siya sinasabi.

"Nandyan pala kayo..." untag niya pa sa kalmadong boses ngunit kita ko pa rin ang ilang niya sa amin.

Sa gulat ko din ay dagling naitulak ko si Heimlich sa dibdib. Masyadong napalakas iyon kaya't nadinig ko ang dagling pagdaing niya.

"Damn..." ang pagdaing niya.

"M-Mari... anong ginagawa... a-ah-" tumikhim ako saglit para pawiin ang pagkautal. Patikhim-tikhim lang din si Mari at hindi makatingin habang hawak ang hamba ng pinto at panay kamot sa kanyang batok. "... may kailangan ka ba?"

"A-Ano..." napakunot siya sa sarili at bumuntonghininga ng malalim. "...basa kasi ang pussy mo." ani niya na ikinaparte ng labi ko gayung nalito pa ako sa kanyang sinabi.