The Adelaide for Majesty: (sense of self-worth. family feud.)

PHASE 26

I let out a yawn. As I walked towards the balcony, I stretched my body. But what I found was a handsome man. Isang malaki at matipunong bulto na ang pintog-pintog ng muscles kahit siya ay nakatalikod.

Babatiin ko sana siya ng 'Goodmorning, baby' at lalapitan para pisilin ang kanyang maskuladong braso pero mukhang iritado ito sa kausap nito sa telepono.

"No one will ever kill me, Martino... They wouldn't dare. So, stop calling me if you don't want to annoy me... fuck... What!? Is he fucking serious? Tell me is he fucking serious? Damn it... What? A gift? Proposal? What kind of indecent proposal is that? Shit... What a feisty old man! Tell me to wait for me to come back... he'll see... I'm gonna show him... I'm not fucking kidding! I swear... don't you fucking down the call yet Martino—bullshit!" napaigtad naman ako nang basta na lang nito mabilis hinagis sa labas ang kanyang mamahaling cellphone.

Hindi ko maiwasang mapaamang habang habol ang tingin don sa labas sa cellphone niyang pinalipad niya sa ere na akala mo'y may pakpak. Seriously? Totoo ba itong nakikita ko? Paano niya nagagawang itapon ng ganun-ganon na lang ang mukhang bago at mamahaling niyang cellphone sa labas ng bintana? Hindi ba siya nanghihinayang sa perang ginasta niya kung gaano kamahal yon? Nagsisisi ba siya? At baliw ba ito?

Bakit naman kaya ito galit at mukha pang naiinis?

Tumikhim ako saglit bago magsalita. Mukha pa rin itong iritado nang malingunan ako ngunit nabawasan ng kaunti ang pagkunot ng noo.

Pinakalma ko rin muna ang keki ko kasi nanlalambot talaga ako kapag nasisilayan ko ang puno ng tattoo at malinamnam nitong katawan.

"Sana ininform mo ako na gusto mong itapon ang cellphone mo. Edi sana ako na lang sumalo."

His jaw just clenched and I could hear him just sigh deeply as he ran his palm through his lush hair. Agang-aga ay iritado. Kailan ko ba ito makikitang kalmado at tatawa na hindi mukhang sarkastiko?

"Don't you regret it?"

"Of what?" napakunot siya sa akin habang umiinom ito sa tasa na wari ko'y kape. Inalis nito ang tingin sa akin at tinanaw na lang ang labas.

Hindi ako mahilig sa kape pero ngayon... favorite ko na yata. Bukod don, pangarap ko na rin pala maging tasa.

Kaya naman pala siya lalong irita, uminom pa ng kape.

"On your phone? Wala ka nang magagamit niyan, tinapon mo, eh."

"I have a lot of phones and can buy as many as I want."

Napairap ako at napatampal sa noo. Duh... so stupid, Phryne. Oo nga pala, yayamanin nga pala talaga ito. Gaano kaya ito kayaman? Parang wala itong pagpapahalaga sa gamit kung magtapon na lang ito na ganun na lang.

"Edi ikaw na RK."

"What is 'RK'?" seryoso at curious niyang tanong.

Nagparte ang labi ko ngunit agad kong kinagat ulit upang pigilan ang matawa.

"RK means... rich kid!"

"Oh," he was stunned in a moment and raised his eyebrow. "RK... rich kid..." then he smirked, mahinang sambit pa nito na animo'y may bagong ginintuang natutunan sa buong buhay niya dahil dahan-dahan sa pang pagtango nito.

At nang natanto niyang matagal ang pagkakatitig ko sa kanya ay napatikhim ito at nagbawi ng reaksyon.

"How's your sleep?"

"Better. Uhm, by the way, you didn't wake me. I can see you're really busy." pansin ko kasi na iritado pa rin ito at may seryosong kausap.

Siguro may problema ito sa kanyang negosyo? Ano kaya sya? Lawyer? Businessman? Yun lang tangi kong nai-imagine sa kanya, eh. Lalo pa't madalas kong mapansin na laging nakasuot ito ng slacks at formal na long sleeves, minsan naman ay naka-coat pa lagi ng maitim.