İNTİKAM ATEŞİ

BÖLÜM 35

Ben geldimm. Bu sefer zamanında atıyorum bölümü. Keyifli okumalar❤️

  Münevver'e konum atmıştım. Kafeye gittiğimde o benden önce gelmiş beni bekliyordu. Dakik bir kız olduğunu buradan anlamıştım. Şimdi ise bana Demir'i annesi ile konuşması için onu ikna etmemi istiyordu.

  "İyi de ben Demir'i ikna edemem ki. Benim yanımda konuşmayı geçtim konusunu bile açmıyor Demir." dedim. Münevver adeta bana yalvarıyordu.

  "Bak Ada ben abimi tanımıyorum ama annemin anlattığına göre sinirli bir çocukmuş kendisi. Kolay kolay insanları sevemeyen, soğukkanlı bir çocukmuş, insanlara kolay kolay bağlanmazmış. Abim hakkında yani onu tanımak için Cemile teyzeyle de konuştum."

  "Napıyorsun sen Demir'in özgeçmişini mi araştırıyorsun?" dedim sorgularcasına.

  Münevver tedirgin bir ses tonuyla "hayır hayır, amacım insanların hayatına burnumu sokmak değil. Ben bunca zaman sonra abimi bulmuşum bu saatten sonra onu kaybedemem. Artık bundan sonra o benim bende onun hayatında olacağım." dedi.

  Demir'i kastederek "peki o bunu istiyor mu?" dedim.

  "Bilmiyorum, yani bana alıştı gibi sanki." diyen Münevver'e "şimdi orada kalıyorsun değil mi?" dedim.

  O da başını öne eğerek "evet." dedi ve devam etti. "Annem işsiz kaldı o yüzden oturduğumuz evin kirasını ödeyemedik sonra da ev sahibi bizi evden çıkardı. Annem de yeni iş bulup biraz zaman geçtikten yani durumunu düzelttikten sonra beni yanına alacağını söyledi." dedi.

  "Peki Demir'in babası bu duruma ne diyor? Sonuçta onun eski eşinin başka adamdan olan çocuğusun. Oturup bu duruma sessiz kalamaz öyle değil mi?"

  "O benim kim olduğumu bilmiyor. Fakir, annesi-babası olmayan bi kız olarak biliyor."

  Durumu çözmüşcesine "hmm anladım. Neyse konumuz bu değil şimdi. Sen benden Demir ile konuşup onu annesiyle görüşüp konuşması için ikna etmemi istiyorsun. Doğru mu anladım ben?" dedim.

  Münevver kafa sallayarak "evet, doğru anladın." dedi.

  Babamların gelmesine az kalmıştı hatta belki gelmiş bile olabilirlerdi. Konuyu uzatmak istemediğimden önce kolumdaki saate baktım sonra Münevver'e dönerek "neyse saat geç oldu benim kalkmam lazım. Bu arada Demi ile bu konuyu konuşacağım. Ama fazla zorlayamam şansımı deneyeceğim sadece anlaştık mı?" dedim.

  Münevver büyük bir gülümsemeyle "anlaştık" dedi. Bende ona gülümseyerek "görüşürüz" dedim ve oradan ayrıldım.

                              ***

  Eve geldiğimde babam ve Yazgı çoktan gelmişlerdi. Hep birlikte akşam yemeği yiyorduk, sofrada Emel abla da vardı. Emel abla Yazgı'yla da iyi anlaşmıştı. Çok sıcakkanlı bir kadındı kendisi. Sofrada kimseden ses çıkmıyordu. Bu sessizliği ben bozmuştum.

  Heyecanlı bir şekilde "yani yarından itibaren Yazgı bizim okulda mı okuyacak?" dedim.

  Babam yemeğini yemeye ara vererek "evet, bundan sonra aynı okuldasınız hatta aynı sınıfta." dedi.

  Babamın söylediğine inanamayarak "gerçekten mi?!" dedi. Yazgı da bana gülümseyerek "gerçekten" dedi.

  "E süper o zaman." dedim gülümseyerek. Herkes yemeğini yemeye devam ederken telefonumu cebimden çıkarıp masanın altından Doruk'a yazdım.

  "Hadi gözün aydın Doruk'cuğum seninki bizim okula nakil aldırmış hatta bundan daha güzeli aynı sınıftayız." Çok gecikmeden mesaj geldi.