İNTİKAM ATEŞİ

BÖLÜM 18

ADA'DAN

  Akşam yemeğinde babamla oek birşey konuşmamıştık. Babamla birlikte sofrayı kaldırdıktan sonra odama çıkıyordum ki babam beni yanına çağırdı. Şimdide onun bana dediklerini dinliyordum.

  "Ada, kızım öncelikle sana bağırdığım için özür dilerim. Çok fazla tepki gösterdim biliyorum. Ama kızım lütfen sende beni anla. Ben sana birşey oldu diye nasıl korktum biliyor musun? Hastaneye nasıl gittiğimi bilemedim. Kızım sen benim canımsın, sen bana annenin emanetisin. Sana zarar gelmesine göz yumamam ben."

  "Seni anlıyorum baba. Ama her Demir'in konusu açıldığında çılgına dönüyorsun. Ben bunun sebebini anlayamıyorum."

  "Kızım dedim ya bi' bildiğim var diye." Hâlâ aynı şeyi söylüyor ya.

  "E söylede bende bileyim baba." dediğimde babam net bir ses tonuyla "olmaz" dedi. "Bu konuyu da burada kapatıyoruz" deyince hemen konuşmaya başlamıştım ki anında sözümü keserek "nokta" dedi.

  Bende daha fazla diretmeyerek "peki" deyip sustum. 'Nasıl olsa okul var. O zaman konuşurum Demir'le, babam okulda beni göremeyeceği için çokta sıkıntı değil yani.' diye düşündüm.

  Babam "aferim benim akıllı kızıma" diyerek başıma öpücük kondurdu. Bende babam görmese de gülümseyerek beline sarıldım. O da bana sarıldı. Aniden "seni çok seviyorum baba." deyiverdim. İçimden gelmişti.

  Babamda bana daha sıkı sarılarak "bende seni seviyorum papatyam." dedi. Babam bunu deyince gözlerim dolmuştu. Aklıma annem gelmişti. Çünkü o da beni 'papatyam' diye severdi.

  Aklıma aniden gelen soruyla "baba annem bizi görüyor mudur sence?" dedim. Bunu derken başımı babama doğru kaldırmıştım. Babamında gözleri dolmuştu. Buruk bir gülümsemeyle "görüyordur, hatta bizim mutlu olduğumuzu görünce o da mutlu oluyordur." dedi.

  O anda babamın gözünden bir damla yaş düşmüştü ki babam hemen başını çevirip gözyaşını sildi. Sonra babam benden ayrılarak "hadi hadi bu kadar duygusallık yeter." deyince bende gözlerimde akmakta olan yaşları akmadan sildim.

  Babam birden "ha bu arada sen 12. sınıfsın derslerden haber ver bana Ada Hanım" deyince ofladım. Babam "hiç oflama ne âlemde dersler?" dedi.

  "İyi gidiyor baba, çalışıyorum yani." dedim. Babam bana şüpheli bakışlar atınca "valla bak" dedim. O da "tamam tamam inandım" dedi.

  Babam yorgun argın "neyse hadi kalk uyuyalım" diyerek ayağa kalkınca bende babamla birlikte ayaklandım. Ben odama doğru yürürken babam mutfağa doğru yürüdü. Mutfaktan elinde çöp poşetiyle çıkınca ne yapmak istediğini anlamıştım.

  "Ada hadi sen git uyu. Bende şu çöpü atıp geleceğim kızım" deyince babamın o hâline içim acıdı.

  Adam bana tek başına yetebilmeye çalışıyordu. Resmen bana hem annelik hem babalık yapıyordu. Bu onun için çok zordu. Bunu fark edebiliyordum. Babama kıyamayıp elindeki çöp poşetini aldım.

  "Hadi sen git yat baba ben atıp gelirim." dedim. "E kızım ben atardım." dedi babam.

  "Baba zaten yorgunsun, iki adımlık yer. Hallederim ben hadi git uyu sen." dedim. O da "iyi, peki ama eve girince kapıyı kilitlemeyi unutma tamammı?" dedi. "Tamam babacığım, hadi iyi geceler." dedim. Babamda beni öperek "iyi geceler meleğim" dedi ve odasına çıktı. Babam odasına çıkarken bende çöp atmak için dışarıya çıktım. Çöpü çöp konteynırına attım ve tam eve gireceğim sırada gözüme karşı kaldırımda oturan Demir takıldı. Demir öylece oturmuş bana bakıyordu.