İNTİKAM ATEŞİ

BÖLÜM 29

Hepinize keyifli okumalar💕

  Şimdi babama ne açıklama yapacağım ben ya of. Hepsi Demir'in yüzünden. Babam yanımıza geldiğinde korkum daha da çok arttı ve titremeye başlamıştım resmen.

  Babam yanımıza geldiğinde "kızım, ne yapıyorsunuz siz burada?" dedi. Ne diyeceğimi bilemeyerek kem küm etmeye başladım.

  "Şey babacığım, biz şey-"

  Tam saçmalayacakken arkadan Yazgı'nın sesini duydum. Koşarak yanımıza geldi. Şimdi yalan makinesi gibi ötecek, şükürler olsun Ya Rabbi!

  "Aaa amcacığım, hoşgeldin. Aldın mı yumurta falan?"

  "Aldım kızım aldım da burda ne dönüyor onu anlayamadım."

  "Haa ben hemen özetleyeyim."

  Hıh başladı bizimki bülbül gibi şakımaya. Doruk da yanımızdaydı. O varken bari yapma be kızım.

  "Şimdi amcacığım Doruk ile Ada ödev yapmak için bize geldiler."

  Sanki kendi evi, hey Allah'ım ya.

  "Sonrasında ben ayıcık ve çiçek sipariş etmiştim. Gördüm ki kapıya kadar kargo yokmuş onu almaya gidecektim. Ama gitmedim neden?"

  "Neden gitmedin?"

  "Şeyden gitmedim, eee çünkü Doruk rahatsızlandı Demir'i aradık al götür hastaneye diye gelirken de benim kargoların olduğu yer Demir'in yolunun üstüymüş ben dedi alır gelirim dedi. Bende kıramadım. Evet, aynen böyle oldu."

  "Hmm anladım. E iyi hadi siz geçin içeriye ben götürürüm Doruk'u hastaneye. Hem Demir de gelir Doruk'a yardım eder Doruk'a onun yanında falan kalır."

  Bunu duyar duymaz "olmaz!" diye haykırdım. Evet haykırdım.

  Babam şüpheci bir şekilde "nedenmiş o?" dedi.

  Demir hemen olaya müdahale ederek "yok sağolun, siz hiç zahmet etmeyin Çetin amca. Hem zaten babam gelecek o bizi götürür."

  Babam memnuniyetsiz bir şekilde Demir'e bakarak "sana soran olmadı ama neyse. Madem baban gelecek götürsün sizi. Hadi kızlar yürüyün eve." dedi.

  Biz Yazgı ile önden önden yürürken Demir de babamın arkasından "iyi akşamlar Çetin amca!" dedi.

  O anda Yazgı ile göz göze gelmiştik. İmalı imalı sırıtıyordu.

  Bu çocuk canına susamıştı herhalde. Manyak ya.

  Babam da arkamızdan gelirken ilk önce kendi kendine "Hasbinallah" dedi ve sonra yüksek sesle "size de iyi akşamlar çocuklar!" dedi. Eve girer girmez içimden bir oh çektim. Çok şükür bunu da atlatmıştık. Yazgı önden önden elindeki peluş ayıcık ve bir demet çiçekle salona geçti. Bende onun arkasından gittim. Babamda salona geldiğimizde "oturun bakalım karşıma. Sizinle biraz konuşalım." dedi.

  Hıh şimdi başladık. Hadi bismillah kazamız mübarek olsun.

  Yazgı ile ikimiz aynı anda büyük koltuğa oturduk. Babamda karşımıza oturmuştu.

  "Senden başlayalım Yazgı Hanım; ne yapacaksın sen o elindekileri?"

  "Ya şey amcacığım ben aslında bunları Ada'ya aldım."

  "Ada'ya mı aldın?"

  "Evet"

  "İyi de neden?"

  "Şimdi Ada'nın doğum günü geçti ya ben ona önceden söz vermiştim alacağım sana hediye diye. Anca bugüne yetişti bende aldım."

  "Pekii, hangi parayla aldın?"