13: Babe boo.

3K 248 0
                                    

ការប្រឡងឆមាសលើកទី1បានបញ្ចប់ទៅយ៉ាងរលូនហើយថ្ងៃនេះក៏ជាថ្ងៃចុងក្រោយដូចគ្នា សិស្សទាំងអស់ធូរទ្រូងដូចបានដកបន្លាចេញយ៉ាងអ៊ីចឹង។ ត្បិតតែថាជាធម្មតាសាលាតែងសម្រាកវិស្សមកាលតូចក្រោយប្រឡងឆមាសរួច ប៉ុន្តែសម្រាប់សាលានេះគឺពួកគេនៅរៀនដូចធម្មតា គ្រាន់តែមានកម្មវិធីច្រើន។

"គ្នាយើង! ថ្ងៃស្អែកនៅសាលាជប់លាងដែលបានជ័យលាភីលេខ1លើការប្រកួតកីឡា កុំភ្លេចមកចូលរួមផងណា! " ឆ្លៀតពេលកំពុងរៀបចំក្រដាសវិញ្ញាសាអ្នកគ្រូក៏ផ្តល់ព័ត៌មានដែលសិស្សទន្ទឹងរង់ចាំតែម្តង។ គ្រប់គ្នាមើលទៅសប្បាយចិត្តណាស់។

"ចេញពីនេះទៅផ្សារទេ?" ជុងហ្គុកដើរមកតុថេយ៉ុងរួចអង្គុយជិតនាយលើកៅអីតែមួយ។ ទោះបីពេលនេះពួកគេចាប់ផ្តើមបង្ហាញអារម្មណ៍ល្អៗឲ្យគ្នាក៏មិនទាន់ហ៊ានឲ្យអ្នកដទៃដឹងដែរ សូម្បីតែមិត្តជិតស្និទក៏មិនទាន់ប្រាប់ដូចគ្នា។

"ទៅ..ធ្វើអី?" ថេយ៉ុងមានអារម្មណ៍អៀនៗព្រោះខ្លាចថាមានអ្នកមើលមកពួកគេ

"ទៅទិញខោអាវស្លៀកសម្រាប់ស្អែកនោះអី? ចាំបងចេញលុយ" ថេយ៉ុងងាកមុខមកមើលគេឯនាយក៏ញាក់ចិញ្ចើមញញឹមឌឺទៅវិញ

"និយាយអីចឹង" ថេយ៉ុងទាញកាតាបមកស្ពាយរួចក្រោកឈរ

"ចៀសមើល៍! គេទៅផ្ទះ" ថេយ៉ុងព្យាយាមជ្រៀតចេញតែជុងហ្គុកទាញគេឲ្យអង្គុយលើភ្លៅរបស់ខ្លួនទៅវិញ។ នាយតូចងាកមើលឆ្វេងស្ដាំទាំងភ័យ នេះសំណាងហើយសិស្សចេញទៅអស់ ពុំនោះទេខ្មាសគេស្លាប់ហើយ ប្រុសនេះលេងមិនចេះគិត។

"និយាយជាមួយបងឲ្យពីរោះតិចមើល៍ ប្រយ័ត្នបងដូរចិត្តមិនប៉ាវទៅ" ដៃរាងក្រាសរឹតចង្កេះអ្នកដែលអង្គុយពីលើ នាយខិតច្រមុះមកជិតត្រចៀកថេយ៉ុងនាំឲ្យខ្យល់ដង្ហើមក្តៅៗរសាត់ប៉ះកញ្ចឹងកព្រឺដល់ឆ្អឹងខ្នង

"ឲ្យនិយាយ..យ៉ាងមិចទៅ?" ថេយ៉ុងបែរមុខមកសម្លឹងមនុស្សឆ្លៀតឱកាសដែលចង់លូកលាន់គេ

"ហៅបងវិញថា..បងសម្លាញ់" ជុងហ្គុកច្បិចចង្ការតូចឲ្យខិតមកជិតរួចថើបបបូរមាត់ថេយ៉ុងថ្នមៗដោយក្តីស្រឡាញ់ នេះមិនធ្លាប់គិតសោះឡើយថាគេអាចមានថ្ងៃនេះ។

បេះដូងគ្មានសំឡេង| TaeKook | ចប់Where stories live. Discover now