Harry Potter Boyfriend Scenarios III

Kiedy zakładasz coś przez co jest zazdrosny (cz.2)

Oliver Wood

Zmęczona opuściłam Skrzydło Szpitalne. Byłam tak wykończona, że nie miałam siły się przebrać tak jak zawsze, tylko postanowiłam zrobić to w dormitorium. Pewnie z tego powodu wiele osób na mnie spoglądało, jednak nie przejmowałam się tym. Jedyne o czym w tej chwili marzyłam to sen.

W pewnym momencie poczułam jak ktoś mnie obejmuje. Gwałtownie się odwróciłam, a widząc roześmianego Olivera odetchnęłam z ulgą i również się uśmiechnęłam.

- Nie strasz mnie tak.

- Postaram się. - pocałował mnie w czoło, a następnie przyjrzał mi się - Dlaczego jesteś w tym stroju?

- A czy ja się ciebie pytam dlaczego chodzisz po szkole w stroju do quidditcha?

- Nie, ale... Widzisz jak na ciebie spoglądają?

- Pewnie są zdziwieni. Nie miałam siły się przebrać, dlatego tak wracam.

Oliver rozejrzał się, po czym narzucił na moje ramiona swoją bluzę, a następnie mnie podniósł w stylu panny młodej i gdzieś ruszył.

- C-co ty robisz?

- Zabieram z dala od wszystkich.

Uniosłam lekko brwi nie rozumiejąc o co chodzi. Próbowałam to z niego wyciągnąć, jednak uparcie milczał na ten temat.

Cedrik Diggory

Biegłam przez korytarz goniąc bliźniaków, którzy ukradli mój sweter i nie zamierzali go oddać. Z tego powodu byłam w koszulce na ramiączkach, jednak przez ruch nie było mi zimno. Nie zwracałam również większej uwagi na innych do momentu, w którym to wpadłam na swojego chłopaka.

- Wybacz Ced. Fred i George zabrali mój sweter i próbuję go odzyskać. Naprawdę nie chciałam na ciebie wpaść. - otrzepałam się i spojrzałam na ukochanego, który wpatrywał się we mnie czerwony - Ced?

Bez słowa ściągnął swoją bluzę i pomógł mi ją założyć. Patrzyłam na niego zdziwiona próbując zrozumieć o co mu może chodzić.

- Zwariowałaś... - mruknął poprawiając mi bluzę - Każdy z pewnością się na ciebie patrzył i wyobrażał nie wiadomo co.

- Czekaj... Jesteś zazdrosny?

Puchon nic nie powiedział robiąc się bardziej czerwony. Po chwili usłyszałam jak mruczy pod nosem, że musi sobie poważnie porozmawiać z bliźniakami, przez co zachichotałam. Coś czułam, że ich rozmowa potoczy się zupełnie inaczej niż by chciał.

Draco Malfoy

Siedziałam w pokoju wspólnym czytając książkę, a właściwie próbując ją czytać. To, że bywało tu głośno było czymś normalnym, jednak zawsze było to spowodowane kilkoma osobami, a dzisiaj cały hałas powodował Draco, który nie wiedzieć czemu wyganiał każdego z pomieszczenia. Oczywiście nikt nie chciał się z nim sprzeczać i pospiesznie wykonywali polecenie, co bardzo mnie dziwiło. Blondyn wygonił nawet swoich przyjaciół, co najbardziej mnie zaskoczyło.

Za każdym razem jednak jak pytałam się go o co chodzi, ten albo milczał albo coś mruczał pod nosem i pospiesznie zmieniał temat.

- Albo teraz powiesz mi o co chodzi albo sobie stąd idę. - zamknęłam książkę i spojrzałam wyczekująco na chłopaka, który zaczął nerwowo się rozglądać.

- Widziałaś jak wyglądasz?

- Tak. I co w związku z tym? - spojrzałam na swoją zieloną suknię, która miała długi rękaw i sięgała do kostek - To najzwyklejsza na świecie sukienka. Nie ma żadnych zdobień, nie ma dekoltu i odkrytych pleców, ani nic w tym stylu. Więc o co chodzi?