The Love Encounter (Varsity Boys Series #2)

Chapter 57

Chapter 57

I let out a heavy sigh as soon as I left the office. I went to bathroom and lock myself in one of the cubicles and buried my face on my palms.

Tears are keep on running down my face. Halo-halong emosyon ang kumakain sa akin sa mga oras na iyon. Gulong-gulo ang isipan ko.

He kissed me! And the worst thing is...I let him kissed me! What the hell am I thinking...bakit hindi ko siya pinigilan? Bakit hinayaan ko siyang halikan ako? Bakit... Damn. I already have a boyfriend for fuck's sake! I feel so terrible.

In five years of our relationship, I learned how to love Flynn. I love him...I'm sure of it...I have no doubts on my feelings...until now.

But...that kiss...that one sinful fucking kiss makes my mind messy and my heart doubtful in so many ways.

This is wrong...this is so fucking wrong. Wala na dapat akong doubt sa puso ko. In five years of our relationship, Flynn did nothing but to love me wholeheartedly and truthfully. He doesn't deserve this.

Hindi ko na dapat nararamdaman ito...

Pero bakit? Bakit sa sandaling oras at isang halik na iyon, bakit bigla ako nagkaroon ng malaking pag-aalinlangan sa aking puso?

Ipinikit ko ang aking mga mata at pilit inalis sa aking isipan ang pangyayaring iyon. Mali iyon. Hindi ko na dapat pang isipin iyon.

I think about Flynn. Siya ang inilagay ko sa aking isipan buong araw. Halos hindi ako makasunod sa mga sinasabi ni Doctor Guzman, ang attending physician ko. Nang mag-luch break ay mabilis kong inaya sina Stella na sa malapit na fast food kumain at hindi sa cafeteria ng hospital dahil siguradong malaki ang tyansang makasalubong ko roon si Keano.

"Nagkita ba kayo si Keano?" Stella asked.

Napatigil ako sa pagkain. "Uh-oo nagkita kami kanina." Sagot ko.

"What happened?" Tanong naman ni Yuri.

Muli na namang bumalik sa isip ko ang nangyari. Umiling ako at tipid na ngumiti. "Nothing much. We just talked." I answered.

Tumango si Stella ngunit si Yuri ay nanatiling nakatingin sa akin, tila hindi kumbinsido sa aking naging sagot. Ngunit wala naman na siyang iba pang sinabi.

"Uh, you guys didn't tell me that Sofia died a year after their wedding." Sabi ko sa mababang tono.

Nagkatinginan silang dalawa at bumakas sa mga mata nila ang bahagyang pagkagulat. Binigyan ng makahulugang tingin ni Stella si Yuri, na para bang sinasabi niyang ito ang magpaliwanag.

"You two don't have to be dramatic about it. It's not like it's a big deal to me, I just want to know why you didn't tell about it." I shrugged my shoulders just to make them relaxed. Mukang na-tense silang dalawa bigla.

"Si Flynn...sinabi niya na huwag na raw muna naming ipaalam sa'yo." Sabi ni Yuri.

Tumango-tango ako. Hindi na ako nagulat nang sabihin niya si Flynn ang dahilan kung bakit hindi ko nalaman iyon kaagad. I'm in the stage of moving on in that year, I'm still trying to fix and built myself again from that heartbreak. Maybe he thinks, that it'll be better for me, kung hindi ko na iyon malalaman pa.

Natapos ang lunch namin at bumalik kami sa ospital. Since unang araw palang namin ay medyo magaan-gaan pa ang task na ibinibigya nila sa amin.

Alas siyete nang gabi nang matapos ang shift namin nina Stella. Nuna na silang dalawa sa akin. Nanatili ako sa lobby ng ospital at iniintay si Flynn. Ilang minuto lang ang inintay ko at naka-received ako ng text message mula sa kaniya na malapit na raw siya.