The Love Encounter (Varsity Boys Series #2)

Chapter 01

Chapter 01

Ang maingay na terminal ng bus ng lungsod ng Maynila ang gumising sa akin mula sa mahabang pagkakatulog.

"Pretty boy, nasa Maynila kana."

Sabi sa akin ni Kuya Natoy, ang kundoktor na kaibigan ni Uncle Ruben at aming kapitbahay.

"Salamat po, Kuya Natoy. Pakisabi kina Lolo na huwag masyadong mag-alala sa akin." Sabi ko kay Kuya Natoy nang iabot niya sa akin ang bagahe ko.

"Makakarating. Oh, basta magingat ka ha, at pag-igihin mo ang pag-aaral nang magkaroon ng magaling na doktor ang sityo natin." Sabi nito.

Ngumiti ako at tumango. "Opo. Maraming salamat po ulit." Sabi ko saka na tumalikod at naglakad palabas ng terminal.

Bumuntong hininga ako habang pinagmamasdan ang mga malalaking gusali, maingay na kalsada at mga nagmamadaling mga tao. May kaba man sa aking dibdib ay mahigpit kong hinawakan ang strap ng aking backpack at lumang maleta tinahak ko ang bago kong buhay sa siyudad ng Maynila.

Pumara ako ng taxi, tulad ng tinuro sa akin ni Dr. Carlos Leondones, ang doctor na nangako sa akin na pag-aaralin ako ng medesina sa kolehiyo. Nakilala ko si Dr. Carlos nang magsagawa siya ng medical outreach sa sitio ng probinsya namin.

Mabait at magaling na doktor si Dr. Carlos. Nang malaman niya ang kagustuhan at pangarap kong makapag-aral ng medisina at maging doktor kagaya niya ay inalok niya ako na pag-aralin rito sa Maynila.

Siya rin ang nagkusang nagasikaso ng mga kailangan kong dokumento at nagproseso nito. Maganda naman ang mga grado ko sa paaralan. Hindi naman sa pagmamayabang ngunit, nagtapos ako ng may pinaka mataas ng karangalan.

Iyon lamang kasi ang maipapambayad ko sa pagpapa-aral sa akin nina Uncle Ruben at Auntie Leila. Wala na kasi ang mga magulang ko. Ang Mama ko ay namatay limang taon na ang nakakaraan, habang ang Canadian ko namang ama ay hindi ko nakilala kahit kailan.

Mahirap ang buhay sa probinsya, kaya ang makapagtapos ng high school ay isang malaking bagay na. Ayoko nang hilingin pa kina Auntie at Uncle na pag-aralin ako sa kolehiyo dahil magsisimula na ring mag-aral si Reya ang kanilang anak.

Ang akala ko noon, hanggang sa panaginip nalamang ang pangarap namin ni Mama na maging doktor ako, ngunit laking pasasalamat ko na nakilala ko si Dr. Carlos at nagkaroon ako ng pag-asang maisakatuparan ang aming pangarap na iyon.

Ibinigay ko sa driver ang address ng ospital na sinabi ni Dr. Carlos na puntahan ko pagkarating ko sa Maynila. Siya rin pala ang nagbigay ng pera sa akin para makaluwas.

Medyo malayo ang naging biyahe mula sa terminal, dahil narin sa mga buhol-buhol na mga sasakyan sa kalsada. Gamit ang lumang cellphone na regalo ni Kuya Leo sa akin, pinadalhan ko ng mensahe sina Lolo na huwag nang mag-alala at maayos akong nakarating ng Maynila at ngayon ay papunta na ako kay Doc Carlos. Pinadalhan ko na rin ng mensahe si Doc Carlos na nasa Maynila na ako at papunta na sa opsital.

"Narito na tayo, ser."

Anunsiyo nung driver. Kaagad naman ako nagbayad ng pamaseheng sinabi niya.

"Salamat po, manong."

Isang nakakalula at napakagandang gusali ng ospital ang talaga namang nagpamangha sa akin. "Wow, napaka laki namang ospital nito!" Natutuwang bulong ko sa aking sarili.

"Mr. Ethan Lionel Cuevas?" Isang lalaki na sa tingin ko ay nasa kwarenta-anyos na ang edad ang lumapit sa akin.

Nakasuot ito ng purong itim na kasuotan, business suit, kung hindi ako nagkakamali ang tawag roon.