The Love Encounter (Varsity Boys Series #2)

Chapter 31

Chapter 31

Nang pumunta ako sa Maynila, isa lang ang nasa isip ko. Ang makapagtapos ng pag-aaral at tuparin ang pangarap namin ni Mama na maging doktor ako.

Never had I expected to encounter such feelings towards to someone like Kean Anthony Leondones. Never had I thought I would fall for him...everything is unexpected and surprising.

Ngunit higit sa lahat ng iyon, ang mga salitang kaniyang binitawan sa akin at ang halik niyang ito ngayon ang pinaka nakakagulat.

I never kiss anyone before. This is my first kiss. It's warm, gentle and passionate. Nakadarang...nakakalunod...nakakawala ng wisyo. Ang mga kulisap sa aking tyan ay tila nawala na rin sa kanilang mga isip at nagwawala na.

He like me? No...he said he's already love me? Is that true? Am I not dreaming aren't I? I should be happy...yeah I am happy but then...I feel scared when I remember who he is.

He's Keano, the son of the man who I owe my future. This is not right!

Sa kaisipang iyon ako nagising. Kahit nanlalambot ay nagawa ko siyang itulak. Napahiwalay siya sa akin, gulat ang ekspresyon.

"W-what's wrong? Oh-shit! I'm sorry kung nabigla ka. I should've asked you first." May pag-aalala sa kaniyang mga mata.

Umiling ako at tumayo. "M-mali to Keano." Naibulong ko, may panginginig ang aking boses. Tumalikod ako sa kaniya para sana magpunta na sa aking silid.

"Anong mali Eli?"

Pinigilan niya ang aking braso. Muli niya akong hinitak paharap sa kaniya.

"I-ito. Yung ginawa mo, y-yung m-mga s-sinabi mo. Mali ito." Nag-umipisang mabasag ang aking boses. Hindi ko alam pero naiiyak ako.

Nag-umpisa nang tumulo ang mga luha ko. Hinitak niya ako palapit sa kaniya at muling niyakap. Sinubukan kong pumiglas, sinubukan kong kumawala dahil baka kapag hindi ko iyon ginawa tuluyan nakong madala.

"Anong mali sa sinabi kong mahal na kita? Tell me Eli, don't you feel the same way? Hindi mo ba ako gusto?" Tanong niya.

Nakawala ako sa kaniyang yakap. Pero hinawakan niya ang aking baba at iniangat iyon upang maharap siya. Nakita ko ang ibat-ibang emosyong naglalaro sa kaniyang mga mata.

"Tell me Eli, don't you love me?"

Napalunok ako sa tanong niyang iyon. Ang mga mata niya ay nagsusumamo. Gusto kong sabihing gusto ko rin siya na mahal ko na rin siya pero hindi pwede! Hindi dahil natatakot ako sa pwedeng maging kapalit ng pag-mamahal na ito.

I slowly shook my head. "N-no." Mahina kong tugon. Ang pag-asang nakita ko sa kaniyang mga mata ay tila unti-unting gumuho.

Nag-iwas ako ng mukha upang kumawala sa kaniyang pagkakahawak.

I heard him heaved a sigh. "That's okay. I will work on it. Gagawin ko lahat para mahalin mo rin ako." Ngumiti siya.

Suminghap ako. Mahal na kita. Gustong isigaw ng aking isip ngunit hindi ko hinyaan. Hindi niya pwedeng malaman.

"N-no Keano. H-hindi pwede ang gusto mo. H-hindi kita mamahalin...I'm sorry." Hirap na hirap kong sabi.

Tumalikod na ako sa kaniya at nagmadaling pumasok sa aking silid. Duon binalikan ko ang lahat ng nangyari. Ang mga salitang kaniyang sinabi. Wala sa wisyong napahawak ako sa mga labi ko.

Hanggang ngayon nararamdaman ko pa rin ang malambot niyang labi roon. Ang mga yakap niya.

Ang sarap sanang marinig na sinabi niyang mahal niya ako. Ngunit hindi ko maiwasang matakot. Natatakot ako sa pwedeng mangyari sa mga susunod na araw dahil sa pag-mamahal niyang iyon.