Map of the Blazing Hearth (Gazellian Series #8)

Chapter 2

Chapter 2: Kiss

Kung hindi lang ako inutusan ni Ledare ay hindi ako lalabas ng kagubatan, ngunit may ilang sangkap siyang kailangan para sa kanyang ginagawang halamang gamot na naubos na at sa labas ng kagubatan ay maaaring bilhin.

She knew how I hated blending with the other creatures, especially vampires. Ngunit tila nais niyang magkaroon ako ng maraming katanungan tungkol sa mga bampira at higit kong alamin ang mga bagay na nais kong huwag nang malaman pa.

It's been a year when I last encountered vampires. I could even hear the endless news about King Thaddeus and King Raheem's greatness even inside our camp. Na kaiba sila sa ibang mga haring bampira.

Who would have thought that those silly princes would turn into these mighty kings?

Pero ang higit na ipinagtataka ko ay kung sino pa ang lalaking nagpakita ng gabing iyon? I could clearly recognize King Thaddeus and King Raheem now, but that mysterious vampire didn't even come into the news.

Nasa bukana na ako ng kagubatan nang makita ko ang dalawang pamilyar na pigura ng dalawang lalaking malapit sa akin. They could be my elder brothers, not by blood but by loyalty to our kin.

"Adam! Lucas!"

Ang mga hakbang ko'y napalitan ng sunud-sunod na pagtakbo. Kapwa lumawak ang mga ngiti sa labi ng dalawa at sabay bumuka ang kanilang mga braso sa akin. Tulad nang lagi kong ginagawa'y mas nauuna akong yumakap kay Adam dahil higit itong madamdamin kaysa kay Lucas.

"Why are you here?" masiglang tanong ko kay Lucas. Kung hindi ako nagkakamali ay nasa Parsua Sartorias ang bago niyang istasyon.

"We heard that Ledare gave you a mission. Sasamahan ka namin ni Adam," Lucas patted my head.

"A mission! To buy onions and garlic?" I answered humorously.

"Nasa bakasyon ngayon si Lucas. Sinabi rin sa amin ni Ledare na mas mabuting samahan ka namin," dagdag ni Adam.

Pinagkrus ko ang mga braso ko at gumala ang mga mata ko sa kahubaran ng dalawang lalaki sa harapan ko.

"Are you aware that you're both shirtless? Baka nakakalimutan n'yo na hindi normal sa labas ng kagubatan ang maglakad nang walang pang-itaas na kasuotan?"

"Doon na tayo bumili," natatawang sagot ni Adam.

"You can't! Ayokong umagaw ng atensyon. I'll be right back. Ihahanap ko kayo ng kasuotan sa kampo!" tinalikuran ko na ang dalawa at nagmadali na akong tumakbo pabalik sa kampo.

Hindi ba nalalaman nina Lucas at Adam na malaki nang pagkuha ng atensyon ang kanilang mga mukha? At idadagdag pa nila ang kanilang mga katawan?

Halos hindi ko magawang makalimutan nang minsan silang sumilip sa aking klase kasama ang mga batang babaeng lobo. Halos isang linggong usapan ang dalawang iyon.

Nang makabalik ako sa kanila, ibinato ko na sa kanila ang kanilang mga kasuotan. Sinambot nila iyon nang walang kahirap-hirap na may kasama pang pang-aasar at pagtawa sa akin.

Mabilis nila iyong isinuot.

Umikot ang aking mga mata sa kanilang dalawa. "Let's go!"

Nilakad naming tatlo mula kagubatan hanggang sa bayan. Nakailang reklamo pa nga si Adam at sinabing mas mabuting magpalit anyo na lang sila ni Lucas at sumakay na lang daw ako sa isa sa likuran nila.

But how are they going to change in their human form again? Hindi pa rin naman normal sa bayan na may naglalakad na malalaking lobo at kaswal na nakikihalubilo sa iba pang nilalang. We're known for being aloof creatures.