Finding others (NL)

Hoofdstuk 21: Home Sweet Home

"Dus, hoe oud word je?" vroeg Louna aan mij terwijl ze wat ijzer tegen vuursteen aan sloeg.
"zestien." Antwoordde ik.
"Word je nu pas zestien?" Antwoordde Louna verbaasd.
"Lijk ik echt zo veel ouder dan?" vroeg ik.
"Niet qua gezicht, maar wel aan wat je weet en hoe je doet. Nou ja, waarschijnlijk maakt leeftijd ook niet meer zo veel uit." Legde Louna uit.
Er kwam een vonk van het vuursteen af en het stro begon te branden.
"YES!" Riep Louna.
Seppe kwam rustig aanlopen en zei:
"Oh, het is je gelukt! Top."
Louna rolde met haar ogen. Waarschijnlijk had ze door dat Seppe het lang vond duren. De anderen kwamen ook langzaam aangelopen.
"Wie beginnen er met de wacht houden?" vroeg Seppe.
"Louna en ik beginnen wel. Daarna kunnen Ben en Jaimy. Ave verdiend haar slaap, dus als iemand te moe word aan het einde kan Seppe invallen." Stelde Liv voor. "Iedereen mee eens?"
Iedereen knikte goedkeurend. Louna en Liv stonden op en gingen samen op de boomstam voor onze mini grot zitten. Seppe kwam naast mij liggen en sloeg zijn arm om mij heen. Ik kroop dicht tegen Seppe aan en trok de deken strak om mij heen. Mijn hoofd lag op mijn pols. Tarami kwam ook voor mij liggen.
"Is Tarami nou gegroeid of ligt het aan mij?" vroeg ik aan Seppe.
"Ze is gegroeid. Ik denk dat draken behoorlijk snel groeien vanaf geboorte." Antwoordde Seppe.
"We weten niet zeker of het een draak ik." Grinnikte ik.
Ik hoorde dat Seppe zacht moest lachen.
"Ik vraag mij af hoe groot ze kan worden." Zei ik.
"Dat word afwachten." Zei Seppe slaperig.
Voordat we het wisten vielen we al in slaap. Warm tegen elkaar aangedrukt tegen Seppe aan. Ik had me dagen niet meer zo veilig gevoeld.

"Ave... AVE!"
Ik draaide mij om en trok de deken over mijn oor. Ik legde mijn hand voor mij uit om hem op Seppe te leggen, maar ik voelde niks naast mij. "Word wakker NU!"
Ik deed mijn ogen open en zag niemand naast mij. Ik keek op en zag Liv naast mij staan met grote ogen. Achter haar zag ik mensen spullen pakken en opruimen. Ik stond snel op en vroeg:
"Wat is er?"
"Louna zag een auto in de verte aanrijden en hoorde schoten. We denken dat het de mannen van dat dorp zijn." Zei Liv.
De woorden van Liv kwamen bij mij binnen als een doos bakstenen die op mijn hoofd vielen. Ik was net wakker en het duurde dus ook even voordat ik de ernst van de situatie doorhad, maar toen ik het eenmaal door had was ik spontaan klaarwakker.
"gaan die malloten mij nou echt opsporen?" zei ik kwaad.
"Kom. Pak je spullen. We gaan zodra jij klaar bent." Riep Louna vanuit de auto.
"En wanneer hebben jullie een auto gevonden?" Riep ik verbaasd terug.
"We praten straks verder, maar eerst spullen pakken." Zei Liv terwijl ze mijn deken oprolde.
Ik haaste mij naar mijn rugtas en stopte alles erin. Ik zette Burito achterin de auto (We hadden zo'n openaanhangwagen) en ik checkte of we alles hadden. Ik riep nog check, waarna iedereen in de auto stapte. Louna ging vol gas vooruit.
Iedereen moest even op adem komen voordat er gesproken werd.
"Is Ave nou echt zo belangrijk voor die gasten?" vroeg Seppe geïrriteerd.
"Ik ben gewoon niet vervangbaar." Antwoordde ik iets te blij met mijzelf.
Seppe keek een beetje boos. Misschien niet het beste moment voor dat soort grapjes. Toch maakte Liv het weer goed aangezien ik haar hoorde lachen voorin.
"Ik wil gewoon niet dat ik je weer kwijt raak." Zei Seppe wat verdrietig.
Ik voelde mijn hart even smelten en antwoordde:
"Ahw! Nee ze krijgen mij niet te pakken. Ze geven het vanzelf wel op." Zei ik motiverend.
Ik gaf Seppe een knuffel.
"Ik ben alleen wel nieuwsgierig, hoe kennen jullie Liv?" Vroeg ik aan Jaimy en Ben.
"Mijn meisje hier-" zei Ben terwijl hij naar Jaimy keek. "Ze raakte gewond door een freet en Liv schoot de strever voor ons neer. Daarna hielp ze Jaimy haar wond verzorgen. Na een dag wilde Liv weer weggaan maar we kwamen erachter dat ze geen eten meer had, dus gaven we haar een deel van ons eten als bedankje."
Jaimy gaf een kus op de wang van Ben en zei:
"Helemaal waar."
"Lekker bezig Liv." Zei ik.
"Wat is een freet?" vroeg Seppe.
"Zo noemen we een gemuteerde fret. Het zijn er meestal drie in een. Ze lijken schadeloos, maar ze kunnen heel stil zijn." Antwoordde Jaimy.
"Oh die! Die heb ik ook wel een paar keer gezien. Nare beesten." Zei Louna.
De auto maakte een sterke beweging omhoog waardoor iedereen op en neer klapte.
"Sorry! Er lag iets op de weg." Verontschuldigde Louna zich.
"Waar rijden we eigenlijk heen?" Vroeg ik.
"Zuiden-Oosten. Daar kunnen we net zo lang heen blijven rijden als we willen. Niet dat ik dat van plan ben, maar dan kunnen we in ieder geval niet in de val komen te zitten zoals bij een zee." Antwoordde Louna. "Iedereen moet trouwens opletten voor benzinepompen. We kunnen geen milliliter benzine missen."
"Doen we." Beloofde Seppe.

Na een uur of twee waren we nog steeds niet langs een benzinepomp gekomen. We besloten te stoppen met rijden en ergens in het bos te stoppen. Iedereen stapte uit en ik haalde Burito uit de aanhangwagen. Tarami trok aan mijn sok als teken dat ze wilde spelen.
"Zo'n autorit is ook niks voor een draak of wel?" zei ik speels.
Ik riep naar de rest dat ik even met Tarami ging spelen. Samen met Tarami ging ik verder het bos in. Tarami was een stuk gegroeid, zelfs vannacht nog. Ze was nu bijna een meter groot. Het was maar goed dat we een grote auto hadden gevonden met zo'n aanhang. Ik gooide de tak wat heen en weer en Tarami bracht hem steeds netjes weer terug. Uit het niet kreeg ik ineens het goede idee om Tarami trucjes te gaan leren, dus dat deed ik. Helaas had ik geen snoepjes als beloning, maar we konden het met woorden proberen.
Als eerste probeerde ik haar te leren zitten, Daarna springen en als laatste mij volgen. Het klinkt alsof ik een hond probeerde te trainen, maar ik wist ook niet wat een baby draak zou moeten doen in het leven. Ze leek het leuk te vinden.
drie de trucjes lukte in een behoorlijk korte tijd. Ik besloot dat het genoeg was voor vandaag en liep terug naar de rest.

Teruggekomen bij de bus zag ik dat het kamp al was opgezet. Jaimy was kleren aan het wassen, Ben hield de wacht, Louna was iets bij de motorkap van de auto aan het doen en Liv was een boek aan het lezen.
"Waar is Seppe?" vroeg ik.
"Hout verzamelen." Antwoordde Jaimy.
"Kijk wat ik Tarami heb geleerd." Riep ik. "Zit! Rol! En volg." Commandeerde ik.
Tarami deed alles netjes zoals ik haar geleerd had. Als beloning gaf ik haar een knuffel en zei 'goed gedaan'.
"Knap hoor. En dat in een uur." Zei Liv.
Trots gooide ik mijn haar achter mijn schouder.
Ik keek even naar wat Liv vast had, maar mijn ogen vielen op Burito. Burito lag achter Liv te slapen en Liv zat daar tegen aan. Ik moest zachtjes lachen. Ik besloot om Jaimy te gaan helpen met de was en nam plaats naast haar.
"Ik kom je helpen als je het goed vind." Zei ik.
"Tuurlijk. Graag zelfs." Zei ze glimlachend terwijl ze mij een stapeltje was aangaf.
"Als jij deze nog even zou willen wassen, hang ik de rest vast op." Stelde Jaimy voor.
"Doe ik." zei ik goedkeurend.