Finding others (NL)

Hoofdstuk 3: Ondergrondse verjaardag

De eerste dag in de bunker was het behoorlijk gezellig. Ik had net nieuwe vrienden, ik maakte geheime hut plannen, ik leerde nieuwe mensen kennen het was eigenlijk net als een normale vakantie. Ik was nog maar vijf dus ik had niet echt door wat 'normale' vakanties waren, maar toch. Ben, liv en ik hadden in een weekje de hut af. We hadden de muren aangebracht, doeken opgehangen, lampjes opgehangen en versierd. Het was nu officieel onze hangplek.

Na ongeveer twee maanden was het mijn verjaardag. Ik was de eerste van iedereen in de bunker die jarig was. Mam had een cake gebakken voor mij met een rapunzel toren erop (dat was mijn lievelingsfilm). Er stonden zes brandende kaarsen op de taart voor mij om uit te blazen. Ik sloot mijn ogen en haalde diep adem. ("ik wens dat ik snel weer uit de bunker kan, terug naar Tiffany en thuis") en blies alle kaarsjes in een keer uit. Iedereen feliciteerde mij. James, Bob, Tiana, Aiden, Liv, Benjamin en Mam natuurlijk. Tiana pakte een mes uit de keuken om de taart te verdelen. Aangezien ik jarig was mocht ik Rapunzel op eten, want rapunzel was van fondant. In de hele zaal hingen slingers. Er was niet een speciaal feest ofzo, maar het was wel gezellig zodat iedereen wist dat ik jarig was. Met het stukje taart en mijn rapunzel ging ik op de bank zitten. Iedereen was in de keuken voor hun stukje taart. Tiana kwam met haar taartje naast mij zitten.
"Heb je al een beetje een leuke verjaardag?" vroeg ze.
"Ja super leuk! mama kwam van ochtend met een paar potten verf en zei dat ik voor mijn verjaardag mijn kamer mag verven in mijn lievelingskleur. Ik wou natuurlijk blauw, maar er waren natuurlijk ook andere kleuren. Vanmiddag gaan mama en ik het blauw verven. net zoals de mooie blauwe lucht buiten." vertelde ik.
"Blauw... Dat is inderdaad een hele mooie kleur. Nou, veel plezier met het verven en fijne verjaardag Avelié." zei Tiana.
Ik glimlachde en bedankte haar vriendelijk.

Ik at de taart op en ging op zoek naar mam. Ik keek in alle kamers zelfs in de badkamer en de slaapkamers van iedereen. helemaal aan het einde van gang c was nog een deur waar op stond comm???ca??e . (mam had mij net de letter O, M en C ook aangeleerd) Ik draaide langzaam de hendel naar beneden en trok de deur open tot een kiertje, zodat ik naar binnen kon gluren. In een dun spleetje kon ik mam zien staan. Ze stond naast een groot apparaat met allemaal knopjes, een een paar walkie talkies. Ik duwde de deur verder open en mam keek om.
"Hé, was je al klaar met je taart?" vroeg mam.
"Ja allang gekkie, maar ik zou vragen of we kunnen gaan verfen. Wat is eigenlijk dat apparaat?"
"Dat heet een intercom. Dat is net zoals een telefoon maar dan van vroeger en super groot." antwoordde ze.

Ik huppelde terug naar mijn kamer fantaserend over hoe mooi mijn kamer niet zou kunnen worden. Aangekomen bij mijn kamer schoof ik alles aan de kant van de muur die we gingen verven aan de kant. Sommige dingen waren te zwaar dus die liet ik wel staan. Na een paar dingen aan de kant geschoven te hebben kwam mam binnen.
"Weet je zeker dat je deze kleur wilt?" vroeg mam.
"Ja ik weet het zeker!" antwoordde ik.
"Nou dan moeten we maar snel alles aan de kant halen en beginnen of niet?" zei ze.
"Ja!"
2 uur later waren we dan eindelijk klaar. Mam en ik zaten alle twee helemaal onder de verf. Mam had natuurlijk bijna de hele muur gedaan, maar ik voelde me als een grote hulp.
"Aan jou de eer." zei mam. Ik peuterde het randje van de verf tape eraf en kon zo de hele tape eraf trekken. Je zag de mooi afgewerkte hoeken onder de tape.
"wauw! het is echt mooi" zei ik.
"Als we nu eventjes alles opruimen kun je vanavond weer lekker slapen." zei mam.
We ruimden alles netjes op en zetten alles weer terug op hun eigen plek. De muur was nu mooi blauw en er hingen ook een paar vlaggetjes die mam en ik had opgehangen, zodat het mooi versierd was.

Tien jaar later.
Ik lag op mijn bed relaxend te kijken naar mijn muur. Ik was super goed in tekenen dus ik had mijn hele muur geverfd. Ik had allemaal bomen, planten dieren en wolken op de muur getekend. Niet alleen die muur had ik geverfd. Ik had ook al mijn andere muren geverfd en ook het plafond. Sterren, vuurvliegjes, planeten, bloemen en ik had zelfs aan een muur de tak waar Simba, Timon en Pumbaa van de Leeuwenkoning overliep geschilderd. Naast school, trainingen en film kijken met Ben en Liv had ik niet zo veel te doen, dus schilderen was mijn hobby. Er stond muziek op mijn radio op. we hadden alleen cd's die het deden dus ik kende bijna elk lied uit mijn hoofd. Op dat moment had ik mijn 'kalmerende' muziek aan, maar dat was niet perse kalmerend ofzo het was meer muziek zonder zangers, waardoor ik niet kon meezingen. Ik hou ervan om in mijn eigen wereld te leven. gewoon lekker staren en fantaseren over dingen. Hetgeen waar ik het meest over fantaseerde was hoe het zou zijn om buiten te zijn. Natuurlijk, ik was al vaker buiten geweest, maar dat was tien jaar geleden. Ik kon amper herinneren wat de geur was, hoe gras aanvoelde, hoe de zon op mijn huid scheen, hoe de sterren er in de nacht uitzagen en ik herinner mij zelfs het rivier geluid niet meer van water dat tegen de zijkanten en rotsen aan kletterde. Helaas al zou ik weer terug naar boven mogen zou het sowieso niet meer hetzelfde zijn. Nou ja, dat dacht ik. Er was immers straling en van wat ik heb geleerd als je te veel straling mee krijgt dan muteer je of sterf je. Wie weet waren er geen bomen of dieren meer. Voor al dat ik wist was er alleen nog maar een grote zandwoestijn met van die stepperollers.