Finding others (NL)

hoofdstuk 11: de stad

"Wacht op mij!" riep ik terwijl ik erachteraan ging.
We liepen uit de bioscoop. Mijn ogen moesten weer even aan het licht wennen.
"Hebben jullie nog wat gevonden?" vroeg Louna.
"Twee flessen water." zei ik terwijl ik de flesjes omhoog hield.
"Is dat alles? in een uur tijd alleen, maar twee flessen water?" vroeg Louna een beetje geïrriteerd.
"Euhm... ja." zei Seppe terwijl hij zijn nek krabde.
Louna keek ons boos aan en Seppe en ik keken alle twee weg, zodat we 'onschuldig' leken.
"Ook de laatste keer dat jullie met zijn tweeën een plek leeghalen." zei Louna en ze draaide zich om en liep verder.

We kwamen bij een nieuw gebouw aan die we wouden controleren. We keken de ramen binnen om te kijken of er iets binnen was. Ik liep naar een raam die niet was afgesloten met houten planken. Ik kon naar binnen gluren maar het was moeilijk te zien. Mijn vuist veegde ik over het raam, waardoor het iets zichtbaarder werd. Binnen liepen drie grote tijgers. Ze waren niet veranderd door de straling, maar dat was waarschijnlijk ook de reden waardoor ze zich verborgen in het gebouw.
"Er zitten drie tijgers binnen." riep ik teleurgesteld.
"Shit man. Dan kunnen we beter eerst verder kijken." riep Louna terug.

We liepen verder de stad in. Het leek gewoon een verlaten stadje maar toen we om de hoek kwamen en de stad echt in kwamen was het een geweldig beeld. Ik keek omhoog en je zag allemaal wolkenkrabbers begroeid met klimops en anderen onkruid planten. Het was alsof je een droom in liep. Louna en Seppe zaten ook met grote ogen te kijken. We liepen verder door het hoge gras naar het eerst volgende gebouw. We keken naar binnen. Eerst keken we naar boven waar we vogels zagen zitten, maar niet van die parkietjes ofzo. Nee. het waren grote enge vogels die je ook wel in dinosaurus films ziet.
"Ik weet niet meer zeker of we nou 10 jaar in de straling zitten of dat we een paar miljoen jaar terug in de tijd zijn." zei Seppe.
Ik grinnikte, maar Louna rolde alleen met haar ogen.
"KRRRURRRRR" klonk er ineens voor het raam.
Seppe en ik sprongen van schrik achteruit. Louna begon ons uit te lachen.
"HAHAHA jullie schrokken zo erg hé vooral jij Ave." zei Louna terwijl ze lachde.
"Seppe schrok veel meer hoor." reageerde ik lacherig.
Seppe rolde met zijn ogen. 'jeez wat is er ineens met hem' dacht ik.
"Ik denk dat we beter ergens anders kunnen gaan. Er zitten hier wasberen van anderhalve meter groot en voor als je het nog niet wist, wasberen reizen in groepen. Waarschijnlijk zit deze hele stad vol met wasberen binnen een uurtje." zei Louna
"Dan kunnen we beter gaan ja." zei ik.

Samen gingen we weer weg van de stad.
"Stel je voor, dat er een plek is in de wereld waar je alles nog zoals eerst was. Waar zou je dan het liefste naar terug willen?" vroeg ik.
"Mhmm... Ik zou op een sport willen. Iets zoals zwemmen. Ik heb altijd willen leren zwemmen. Ik heb wel mijn diploma, maar ik zou nog wel meer willen doen met zwemmen." antwoordde Louna.
"Ik wist niet dat je van zwemmen hield." zei ik. "Ik zou graag naar school willen gaan. Misschien zouden er wel teken lessen zijn."
"Ik was vroeger niet zo fan van school, maar dat was vooral door al dat knutselen. Ik wou veel liever dingen leren." zei Louna
"En jij, Seppe?" vroeg ik.
Seppe negeerde mij en ging vooruit lopen.
"Wat is er met hem?" vroeg Louna.
"Ik weet het niet." antwoordde ik.

Na een tijdje lopen kwamen we aan bij een klein restaurantje. Binnen was het helemaal leeg. (als in dieren enzo)
"Hier kunnen tijdelijk wel even rusten." zei Seppe.
Op het moment dat Seppe die zin uitsprak sprongen er ineens krampen in mijn buik.
"shit! Niet nu." fluisterde ik zachtjes. "Euh... Ik ga even op zoek naar de wc."
Ik scande het hele restaurant op zoek naar een wc. Helemaal achterin waren 2 wc's. Ik ging er snel heen en checkte of het was dat ik dacht dat het was. Yep. Het was weer zo ver. Ik had niks bij me dus ik liep uit de wc naar Louna.
"Hey, Heb jij wat voor 'je weet wel wat'." vroeg ik zachtjes op het moment dat Seppe afgeleid was.
"Nee, ik slik de pil." zei Louna
"Shit. Ik ga dan even ergens anders in de stad zoeken." fluisterde ik.
"Ik ga wel mee. Ik ben hier een keer met mijn vader geweest , omdat er een winkel net afgelegen van de stad ligt die veilig is." fluisterde louna terug.
"Seppe! Wij gaan even snel langs een winkel net buiten de grote stad. Misschien ligt daar nog wat te eten." Riep ik.
Seppe stak zijn duim op, maar zei verder niks.
"Kom we gaan." zei ik tegen Louna en we liepen het restaurantje uit.

"Waar vind jij eigenlijk de pil?" vroeg ik.
"Ik had een keer de apotheek gevonden en toen heb ik gewoon de pil meegenomen. Nu heb ik een voorraad voor 2 jaar. Het scheelt dat ik een jaar geleden voor het eerst pas ongesteld werd." legde Louna uit.
"Ja, hiervoor zat ik in de bunker dus had ik niet zulk soort problemen." zei ik.
"Wat is er trouwens met Seppe. Hij reageerd alleen maar als ik iets zeg of vraag." Vroeg Louna.
"Ik weet het niet. In de bioscoop hadden we gezoend en sinds dien praat hij niet meer met me." antwoordde ik.
"Hebben jullie gezoend? Jullie twee? Als iemand nog nieuws schreef mag dit daar in als hoofdpagina." zei Louna verbaasd.
Ik rolde met mijn ogen en zei:
"Ja we hebben gezoend en nu zegt hij niks meer tegen me."
"Misschien vond hij je een slechte zoener?" zei Louna.
Ik gaf haar een klein duwtje en we begonnen te lachen. Louna werd best snel alweer stil en zei:
"Hier is het."
We gingen naar binnen, pakte wat we nodig hadden en gingen weer terug. Louna leek op de terug weg een beetje sip.
"Is er iets?" vroeg ik.
"Nee, nee tis niks. Laten we snel terug gaan, zodat je je kunt omkleden." antwoordde ze.
"oke." zei ik een beetje verbaasd.

Terug aangekomen bij Seppe was het alweer avond. Ik ging mij snel omkleden. Ik kwam weer terug en liep naar Louna.
"Misschien moet je even met Seppe praten anders gaat het de rest van de avond awkward zijn." zei Louna fluisterend.
Ik zuchtte diep in en uit en zei:
"Oke. Wens me succes."
en ik liep naar Seppe.
"Hey, kun je even buiten komen praten?" vroeg ik aan hem.
"Hoezo?" zei Seppe.
"Kom nou maar gewoon." zei ik terwijl ik hem mee naar buiten trok.
Buiten aangekomen gingen we op een stoeprandje zitten.
"Waarom doe je ineens zo raar." vroeg ik
"Sinds wanneer doe ik raar dan?"
"Sinds de film."
"Ik doe helemaal niet raar."
"Jawel je probeerd mij zo veel mogelijk te negeren."
Seppe zuchtte.
"Oke luister. Ik heb nog nooit gezoend. Niet omdat ik geen meisje kon krijgen, maar mijn vader was er tegen. Mijn moeder was zegmaar niet de beste voor mijn vader na mijn moeder wou mijn vader niet dat ik ooit met iemand zou gaan trouwen, dat ik eerst aan mijzelf moet denken."
"Wat deed je moeder dan als ik vragen mag?"
Seppe bleef even stil en antwoordde met:
"Het is al goed. Ik moest even aan het idee wennen. Ik denk dat ik er klaar voor ben." zei Seppe terwijl hij mijn hand pakte. Hij keek op en focusde zijn ogen op mijn ogen.
"Hoe kan ik nou niks met iemand zoals jou willen." zei hij.
Ik keek hem aan en glimlachte.
"Oh trouwens, in de tijd dat jullie weg waren had ik een iets gevonden." zei Seppe terwijl hij mij aan mijn arm meetrok.

Seppe nam mij mee naar een groot grasveld. Het was avond dus je kon goed de sterren en de maan in de lucht zien.
"Wow. Het is hier echt mooi." zei ik dromerig.
"Vind je dit al mooi? Dit was niet eens wat ik wou laten zien." zei seppe enthousiast.
Seppe liep wat verder het veld in en begon met zijn armen wijd door het gras te lopen. Je zag allemaal lichtgevende vliegjes onder het gras vandaan komen. Seppe pakte mijn hand vast en nam mij mee naar het middelpunt van het veld. Alle vuurvliegjes vlogen om ons heen.
"Sinds de dag dat ik je ontmoette..." Vertelde Seppe tot ik hem onderbrak en zei:
"Je bedoeld toen jullie mij neersloegen met een knuppel?"
"Oke sorry praat verder." zei ik plagerig
"Sinds de dag dat ik je ontmoette, wist ik dat jij anders was. Jij raakte mij in mijn hart. Zelfs al liet ik het niet toe, Kan ik jou lach niet weerstaan. Ik zou graag iets samen met jou willen nemen." zei Seppe nerveus.
"Ja, ja, ja!" riep ik enthousiast en ik begon hem te zoenen.
De vuurvliegjes vlogen om ons heen terwijl we zoenden. Het voelde alsof ik aan het dromen was, tot ik ineens iemand hoorde klappen.
"En ik dacht dat ik geen romantische films meer kon zien." zei Louna.
Seppe en ik grinnikte.
"Komen jullie naar binnen voordat er een paar reuzenmieren jullie opeten?" vroeg Louna.
"Ja we komen." zei seppe. "pretverpester." fluisterde hij naar mij.