Perfect Stranger (Del Franco Series #1)

Chapter 79

Kanina pa ako pabaling-baling dito sa kama, hindi naman ako makatulog. Ayoko namang buksan ang cellphone ko at baka malaman pa nila kung saan ako nagtatago.

This past two weeks, hindi ko pa rin maintindihan ang lahat. Why did they keep it a secret from me all this time? My biological family are damn rich but they choose to abandon me. I have the blood of the Montecarlos, but even Cyra who happen to be one of my close friend didn't even bother to tell me the truth. Pati sina Ivan at Louell na isang linggo naming nakasama hindi man lang ako inabisuhang magpipinsan pala kami. Kaya ba pilit nilang iniwan sa akin yung regalong binili nila sa isla ng Samal noon kasi para sa akin talaga yun? Kasi nga, ako ang pinsang tinutukoy nila?

All this time ako lang ang walang alam sa lahat ng pangyayari sa paligid ko. Don't tell me pati ang iba pang mga mokong alam ang kwento ng buhay ko?

Aisshhh! Nakakainis. Mas lalo lang gumugulo ang sitwasyon eh.

Bumangon ako at nagbihis ng komportableng damit. Wala akong mapapala kung mananatili ako ditong nag-iisip ng kung anu-anong tanong na wala namang kahit ni isang makasasagot.

It's now or never. Kung hindi ko kokompruntahin ang mga taong kasabwat ng pagsisinungaling ni Cyryl, wala akong sagot na makukuha na makapagbibigay ng liwanag sa isip ko.

Pero kaya ko na ba? Kaya ko na ba siyang harapin at tanungin ng harap-harapan ng hindi sumasabog?

Sometimes, all you need is the courage and confidence to bravely face the problems and the consequences...

Naalala ko bigla yung sinabi ni Lorraine kanina. Kung ganoon nga lang sana kadaling gawin 'yon edi sana lahat ng tao matatapang. Psh!

Napagdesisyunan kong ituloy nalang ang plano ko. Bahala na si batman kung anong magiging resulta ng pag-uusap na 'to.

"Hindi nga! Dalawang linggo na siyang hindi tumatawag. Hindi ko rin siya matawagan. I can't reach her phone. I can't even locate her GPS! She's totally hiding from me," sinilip ko ang kusina ng makapasok ako dahil doon nagmumula ang boses.

"I already told you a thousand times na wala akong ginawang ikakatampo niya. I even told you na si Stacey ang huling taong nakasama niya sa loob ng campus! Hey! Don't you dare blame me sa pagkawala niya! Ang kapal ng mukha mong ibaling sa akin ang sisi samantalang wala kang ginagawang kahit na ano para hanapin ang pinsan mo!" Nakita ko si Cyryl na may hawak na  brown envelope habang nakaupo sa mesa at may katawag. Hindi niya tinatanggal ang tingin niya sa kinuha niyang kapirasong papel galing sa envelope.

"You shouldn't dare threatening me like that Montecarlos. I know what I'm doing. I love your cousin and you know that! I should be the one questioning her! I should be the one whose confuse between the two of us! I'm afraid your cousin doesn't love me the way I love her. Earlier... I received a brown envelope. I don't want to question her about her feelings pero...anong dapat kong gawin! Anong dapat kong maramdaman habang nakikita kong may ibang kahalikan ang syota ko!" Nanlaki naman ang mga mata ko sa sinabi niya. Anong kahalikan? Ni minsan hindi ko siya pinagtaksilan. Siya nga itong naglihim sa akin eh.

"Ah! Talaga ba! Kilala mo siya? Siguro dapat mo pa siyang kilalanin ng mabuti. Ipinangako ko sa sarili kong kahit anong mangyari, ipaglalaban ko ang pinsan mo sa pamilya ko. I don't even have a care even if I need to fight my twin brother just to prove to her father that I love his daughter pero para saan pa? Gusto mong ipagtanggol ko siya sa angkan ko kahit na alam mong may kahati ako? That's a total bullshit Montecarlos! Hindi ako pumapayag na may kahati sa kung anong akin. Now...if that slut cousin of yours can't keep her hand just for me, I guess it's just better if I focus on supporting my clan than to be a fool having a one-sided love here." Saad pa nito bago tuluyang ibinaba ang cellphone niya.

Slut...slut...I'm... For him, I.. I am just a s-slut. Hindi ko alam kung bakit ako umiiyak ngayon. Dahil ba narinig ko mismo sa bibig niya ang pagtawag sa akin ng malandi? O dahil pinagdududahan niya ang pagmamahal ko.

Dahan-dahan akong umaatras habang tinatakpan ng mga kamay ko ang bibig ko. Ayokong marinig niyang umiiyak ako. Ayokong makita niyang nandito na ako. I thought... I thought he'll going to hug me as soon as I go back. I thought he miss me...but it turns out...I'm the only one who misses him.

Tuloy-tuloy ang daloy ng masaganang luha ko pababa sa pisngi ko. Bakit ang sakit? Bakit parang ako pa ngayon ang may kasalanan? I didn't do anything na pwedeng ikasira namin. I stay faithful to him kahit na minsan nakakaselos na ang mga babaeng lapit ng lapit sa kaniya. I am not that vocal when it comes to my emotion but why do he have to doubt it, damn it! Why does he have to doubt my love for him?  Hindi pa ba sapat na ibinigay ko na pati kaluluwa ko sa kaniya? Why does he have to be confuse? Why?

Bubuksan ko na sana ang pinto para makaalis ng tahimik. Pero mukhang ayaw ng tadhanang pagbigyan ang gusto ko. Nararamdaman ko ang pagkahilo simula pa noong dumating ako pero mukhang lumala na ngayong paalis naman ako. Naduduwal ako na nagugutom. Hindi ko alam kung ano ng nangyayari sa katawan ko. Ang alam ko lang, nasagi ko ang vase sa gilid ng pinto dahilan ng pagkahulog nito at pagkabasag.

Bwisit naman oh! Bakit sa lahat ng oras na pwede akong malasin ngayon pa talaga?!

"Whos tha—Aicelle! Y-you're here! You're literally here. I am not daydreaming right? It's you! Thank god you're okay. I'm glad you're safe. Pinag-alala mo ako. Hindi kita makontak for the past two weeks..hindi ko rin malocate ang GPS mo. Even the rest didn't have any rest because they don't want to sleep knowing that you're out there alone. We don't know if you're doing fine their but I'm happy you're already here. Huwag mo na ulit uulitin 'yon ha? Pinakaba mo ako. I thought I loose you. I'm scared...I don't know what will I do if I loose you baby. Hush now...stop crying. It's all fine now," hindi ko mapigilang hindi umiyak lalo. Bakit siya ganito? Kanina lang tinawag niya akong malandi. Kanina lang, pinagdududahan niya ang pagmamahal ko sa kaniya. Pero bakit iba ang sinasabi ng mga mata niya at ng mga kilos niya ngayon kesa kanina? Bakit mo ba ako pinaglalaruan Cyryl? Pilit mo akong nililito sa mga pinaggagagawa mo.