Perfect Stranger (Del Franco Series #1)

Chapter 31

   "Ano Ice, okay na ba 'tong suot ko?" Kanina pa ako nakaupo dito sa kama ni Allen. Hinila niya lang naman ako kanina para tulungan siyang pumili nang damit. Para namang bakla ang isang ito eh.

   "Alam mo kasi Allen, you still look handsome even when you wear simple shirts. Kahit nga hindi ka na mag effort pa sa mga damit mo nagmumukha ka pa ring presentable." Saad ko. "Hindi rin naman siguro big deal kay Alexis ang suot mo," dagdag ko pa.

   "Hindi mo kasi naiintindihan Ice eh. Natural na pihikan ang isang iyon. Kailangan kong maging angat sa lahat kung gusto kong sa akin lang ang atensyon niya 'pag nasa labas kaming dalawa," frustrated niyang tugon.

   "You like her?" I feel the need of confirmation from him.
 
   "If it is not that obvious then yes, I've been liking her for too long from afar," he said while sitting sadly in front of me.

   "Eh hindi naman siya malayo ah? Sobrang lapit pa nga ninyo sa isa't isa," stating the obvious of course, parang hindi nga sila umaalis nang hindi nakakasama ang isa sa kanila.

   "You can tell that because you don't know anything. She's too close to me yet too far to reach. I don't have the capability to reach someone like her. And it sucks. It sucks to know  that she can't see me more than her boy bestfriend. I want more from her Ice, but I cant voice it out on her. I don't want to loose her in any possible ways," kaya talaga hindi ako pumapayag magkaroon nang boy best friend eh. Yan madalas ang nagiging problema sa magkakaibigan.

   "Anyway, I don't have time to worry about my problem. Magagalit na naman 'yon kasi pinaghintay ko siya. Masakit pa namang manuntok ang isang 'yon." Allen can really change his mood in an instant, kaya mahirap hulaan kung anong iniisip niya kasi hindi mo aakalaing may dinadamdam siyang mabigat na problema.

   May ganito rin kayang problema and tatlo pang natitira? Kung tama ang pagkakaalala ko, sinabi ni Cyryl na may ibang kinahuhumalingan din and mga natitirang mokong. I wonder what problems are their to be there hindrance. But I couldn't worry more. They're them. They are more capable of handling their selves. All I have to do is to stay by their sides and cheer them up.

   "That's fine. Huwag ka nang mag-isip pa nang kung anong babagay sa suot niya. Kanina pa 'yon naiinis kasi nagpapasundo ka pa." Baling ko sa kaniya.

   "Tss. Ang swerte niya talaga kasi hindi ko siya mahindian. Paano, pangarap ko eh. Ang malas ko lang kasi hindi ako ang pangarap niya," he stated.

   "Enough of that you jerk. Kung gusto mong hindi mag-alburoto ang isang 'yon, bumaba ka na. Pikonin pa naman 'yon. Talagang lagot ka." Banta ko. Hindi naman siya nagdalawang isip na umalis agad sa kwarto niya. At talagang iniwan pa ako. Mokong talaga.

    As I was having my way downstairs, I heard Alexis voice firing towards Allen. Yan kasi, alam nang masamang paghintayin ang mga babae eh.

    "Buti naman naisipan mo pang bumaba, kung natagalan ka pa doon aakyatin na sana kita para lumpuhin. You already know I hate it when someone make me wait for them. I really wanted to smack you on your head you jerk," mahahalata mo sa boses ni Alexis ang pagkapikon.

   "Calm down okay, I'm sorry I make you wait. I was just thinking something at tsaka, ang aga mong pumunta dito ah. Hindi ka na dapat pa pumunta dito. Nabored ka lang tuloy," yan. Maging under ka sa amazonang crush mo. Hahaha.

   "Mas mabobored ako doon. At bakit naman hindi ako pupunta dito? Eh ang tagal tagal mo nga magbihis. Mas mabuti nang pumunta nang maaga para matapos ka nang maaga." Litanya rin ni Alexis. "Look at the time, it's almost 9:30, we should get going. You should treat me lunch for making me wait on you," she added.

   "I surely will," Allen then stated. Bago pa sila makaalis ay nakababa na ako sa hagdan.

   "Aalis na kami Ice, sa labas na rin ako maglalunch. Baka mamayang hapon pa ako makauwi. Pag nagtanong sina kuya, Jean o Caryl, tell them I'm with Al," bilin niya sa akin.

   Agaran naman akong tumango. Baka mapikon na talaga si Alexis kapag pinatagal ko pa. Hinatid ko naman sila sa labas nang bahay. "Sige, mag-ingat kayo," bilin ko rin.

   Agad naman silang sumakay sa bitbit nilang skateboard. At dahil sa naiinggit ako kung paano sila gumamit nang ganoon ka swabe sa isang skateboard, inilista ko ito sa notebook para maging bucket list ko.

    Pagkatapos nilang makalabas sa gate, binalikan ko naman ang nilalabhan ko doon sa labahan at naabutan doon si Wencel na naglalaro nang bola at nakatunganga. Para talagang mga bata minsan itong mga kasama ko.