Steffano Brothers' Obsession (To Be Published under PSICOM)

Chapter 20

Gwapo at halos magkakamukha lang rin ang Steffano Brothers bukod kay Amir. Para ngang mas kamukha pa nito si Juancho sa ibang anggulo. Malamang ay magpinsan sila kaya natural lang na maging magkamukha sila. Bukod doon ay may malalaki silang pangangatawan. Halatang palagi silang nagwowork out dahil makikita naman iyon sa mga muscles nila sa braso at sa six pack abs na tinatawag.

Hindi ako makapaniwalang nagkagusto lang sila sa akin. Siguro kung ibang babae lang ako ay nagtatatalon na ako sa tuwa dahil may limang nag gagagwapuhang magkakapatid ang nagkagusto sa akin pero hindi ganon ang nararamdaman ko ngayon. Mas lamang pa rin ang takot ko sa kanila at sigurado akong hindi lang sila basta-bastang mga lalake.

"Hey! Good morning, babe." nakangiting bati ni Grant sa akin. Kitang-kita ko ang mapuputi nitong ngipin at napansin ko rin na tumutubo na ng kaunti ang mga balbas sa bandang baba niya. Bumagay iyon sa kanya at mas nagmukha siyang model ng Real Estate sa paningin ko.

Heto't humahanga na naman ako sa itsura ng mga kidnappers ko. Hays!

"Good morning, sunshine." bati naman sa akin ni Amir nang nakangiti rin.

Sunshine naman ang tawag sa akin ni Amir? Mukha ba akong sinag ng araw at nakakasilaw sa paningin niya para tawagin ako ng ganon?

Inirapan ko naman silang dalawa at sumandal nalang sa headboard ng malaking kama namin habang nakasimangot. Hindi ko pwedeng ipakita na okay lang sa akin ang ginawa nilang pangingidnap. Kailangan kong makaalis sa lugar na ito at makauwi na sa pamilya namin.

"Ibalik niyo na ako sa San Felicidad dahil may pamilya pa ako at-"

"May Juancho ka na rin? As we said, no. Dito ka lang sa tabi namin hanggang sa mahalin mo rin kami." madiing sabi ni Grant habang nakatitig ito sa akin. Napalunok ako dahil sa ibang klaseng mga tingin niya. Para akong nanghihina doon kaya kaagad akong nagbawi ng tingin.

"Mahal? Sa tingin niyo ba mamahalin ko kayo sa ginagawa niyong 'to? Mas lalo ko lang kayong kinamuhian." sabi ko saka huminga ng malalim.

"Paano ba kami makakaporma sa'yo kung nandyan si Juancho na kung makabakod sa'yo e, para na kayong mag-asawa? So, you can't blame us for kidnapping you dahil gusto ka naming masolo at makasama." sabi naman ni Amir habang sinusuklay nito ang buhok niya gamit ang kanyang kamay.

Napapikit nalang ako sa inis. "Mga baliw na talaga kayo," bulong ko.

Tumawa naman si Grant at bigla nalang ako nitong hinila papatayo nang matapos na siyang magsuot ng sando niya. "We already knew that. Let's go to the kitchen at kumain na tayo ng breakfast natin." sabi niya habang hinahapit nito ang bewang ko.

"Yeah! I'm already hungry. Kagabi pa ako may gustong kainin pero hindi ko naman magawang makain." sabi pa ni Amir at nauna na itong lumabas ng kwarto.

Tumawa ulit si Grant sa sinabi ni Amir habang ako naman ay napakunot-noo dahil hindi ko maintindihan kung ano ba ang ibig sabihin ni Amir doon.

Ano ba ang gusto niyang kainin kagabi na hindi naman niya magawang makain? Mayaman naman sila at pwede nilang mabili ang pagkain na gugustuhin nila kaya ano kaya ang pagkain na tinutukoy niya?

Nagulat nalang ako nang bigla akong buhatin ni Grant na parang bagong kasal lang kami. Tumatawa-tawa pa siya habang nagpupumiglas ako sa pagkakabuhat niya sa akin.

"Ibaba mo nga ako! May paa naman ako para makapaglakad." reklamo ko habang bumababa na kami sa hagdanan.

"Ang gaan mo naman. Kumain ka nga ng marami para hindi ka nangangayayat." sabi naman niya hanggang sa makababa na kami ng hagdanan at tumungo sa may kitchen area ng bahay na ito.