Chapter 21: The Monster Within

419 59 31
                                    

"GGRRRRRAAAAAHHHHHHH~"

For some strange reason, instead of of uttering words from my mouth a familiar sound of a mutant came out. Magkasing tulad ang sigaw na ito sa sigaw ng nasa harap ko ngayon na galit na galit sa akin. 

Hindi ko mapigilan ang sarili na mas magalit dahil sa ginagawa ng mutant sa harap ko. It's like every reason and sanity in my head just snap and the only thing I could think of right now is the thought of wanting to rip apart everything that pisses me off.

Napaluhod naman ako dahil sa sakit na nararamdaman ko sa may banda kong likuran. 

F*ck why does it burn. 

That burning sensation na kanina ko pa nararamdaman, para itong tumatagos sa buto ko. 

And the worse part is I feel like my veins is about to explode because of that burning sensation. 

What is happening?

Once again the mutant growled in front of me loudly at walang pasabi akong inatake nito. Hindi ko naman agad nasangga ang pagatake nito at tumilapon ako di kalayuan sa kinaroroonan. Napamura ako sa kaloob-looban dahil sa mga kamalasan na nangyayari sakin.

Siguro di ako naging mabait na tao dahil nangyayari sa akin to. O di kaya sa sobra kong bait tinutukso ako ng kung sino man na nagbigay sa akin ng buhay na to. 

Ano nga bang ginagawa ko dito?

Di ko alam.

Wala akong alam.

In the first place I don't even know who I am anymore.

Why I'm here.

Why all of this is happening.

Walang kasiguraduhan ang lahat.

Walang....

Wala.

Uncle is dead.

Siguro nakalabas na din sila Zach at Kai.

Do I still need to fight?

Do I still need to survive at magpakahirap pa sa magulong mundong ito.

Some people would rather choose to die right here and then to end this hellish nightmare, but for me.

Why do I still hold on?

What the hell is holding me back to just die on the spot and end this suffering.

Ano pa bang kelangan kung gawin para lang matapos na ang lahat ng to?

I look at uncle's body and the blood at the ground. At parang bang bumaliktad ang tuliryo sa utak ko ng malanghap ko ang amoy ng dugo. Nalalasahan ko ito sa bibig ko at hindi ako nasisiyahan sa nagiging epekto nito sa akin. I wanted to move and escape from where I was pero kusang hindi gumagalaw ang katawan ko. Lahat ng nasa utak ko na iniisip ko bigla nalang nawala at isa lang ang pilit kumakawala sa akin.

I was like my mind got possessed and someone was in there whispering to me.

To eat the person in front of me.

No! Hindi pwede.

Blood...

Stop hindi ko kelangan ng dugo.

Blood...

No! Hindi ako katulad nila.

BLOOODDDD....

I'M STILL HUMAN!!!

Give me blood.

Hindi ako halimaw. Stop!

WORLD Z: The Monster WithinWhere stories live. Discover now