Chapter 6: Etzelle Family

507 76 25
                                    

Alina's Pov


"ATEEE!!"


"Faith~" pagbaba ko pa lang sinalubong agad ako ng kapatid ko. She was clinging on to my pants while looking up at me. I picked her up and made her sit in my arms. I was about to give her a kiss to the cheeks when she suddenly grabbed my face and made me look her way.


*crackk~*


Ouch~ I think my neck just made a sound just now.


"Ate, you're hurt. Sino po nagaway sa inyo? Tsaka bat nakamask po kayo?" she asked worriedly almost crying. Tiningnan ko sya at ngumiti sa ilalim ng mask, I kissed her cheeks this time and snuggled her. My comfort, my one and only stress reliever. My little sister bat ankyut mo.


When I woke up at the dorm earlier, my mind was really in chaos at that time at hindi ko na alam kung ano na bang gagawin o kelangan gawin. Pero when I see my little sister like this, I can think straight again. Maybe it was just the guilt of not seeing my sister for one last time before I died. I didn't get to fullfill that promise after all. Pero it's different now.


Andito nako Faith~ Ate can't still promise till the end kung makakasama mo ba ako hanggang sa lumaki ka. But I will do my best to protect you and everyone else as long as I'm alive.


"You don't have to worry about me Faith. Maliit na bagay lang to. For now, we should keep going. It's not safe here anymore." pagkasabi ko nun, nagsimula na akong maglakad papunta sa van ni Ethan na ginamit nila Myla. Pinasok ko muna si Faith sa loob ng kotse at nagpatuloy uling maglakad papunta sa kotseng ginamit namin ni Ethan.


"We can't use this car anymore, let's leave it." nakita sa gilid ng mata ko ang pagtinginan ng tatlo. Doubt is visible in their faces pero I clearly state my words so that no one can complain at hindi nga sila umimik at patuloy lang akong tiningnan. It feels awkward being stared at intensely, it's starting to get annoying pero di ko naman sila pwedeng sitahin. Curious lang sila kung anong nangyayari sakin. Hindi na nga siguro ako magugulat kung baliw na ang turing nila sakin sa utak nila.


Kinuha ko sa loob ng sasakyang sira ang box na naglalaman ng mga sandata namin. Pagkatapos nilagay uli yun sa back seat ng van ni Ethan. Wala sa isip ko ang ilagay ito sa trunk, common sense, kelangan namin to gamitin sa tamang oras kaya I need to make it accessible at any given time. After putting everything in tiningnan ko na sila. Hindi pa rin sila umiimik.


Di ba napapanis laway nila?


Alam ko namang marami silang tanong at pinipigilan ko ito, pero kahit hi and hello man lang wala?


Hayss hayaan na nga.


"Tara na, alis na tayo." maikli kong sabi before going in the driver seat. Binuhat ko si Faith papunta sa front seat at nilagyan ito ng seatbelt pagkatapos sinuotan ng mask.


"Yay, I get to wear a mask too. Cool~ San po ba tayo pupunta ate."


WORLD Z: The Monster WithinWo Geschichten leben. Entdecke jetzt