(Zawgyi)
သူမ လက္ေကာက္ဝတ္ေပၚက စက္ေတြရဲ႕ ေ႐ြ႕လ်ားသံကို ႏႈတ္ခမ္းကို တင္းတင္းဖိၿပီး အသာ ၿငိမ္ေနလိုက္တယ္။ နာတယ္လို႔ ေျပာတယ္။ နာလည္း ရတယ္ဆိုၿပီး ေပေတထိုးခဲ့မိတာပဲ။ ထိုးတဲ့ တစ္ခုတည္းေသာ နာမည္ကလည္း ေမပယ္လ္ ဆိုတဲ့ ႏွစ္လုံးထဲပဲ။ နာမည္က ၂လုံးထဲကို ဘာလို႔ အဲ့ေလာက္ ၾကာေနတာလည္း စဥ္းစားလို႔ကို မရဘူး။
ထိုမိန္းကေလးကို စေတြ႕ကထဲက သတိထားမိစြာ လႈပ္ခပ္လာတဲ့ ပထမဦးဆုံးအရာက လက္ေကာက္ဝတ္ေပၚက ေသြးေၾကာမွ်င္ကေလးေတြမလို႔ သူမက ဒီေသြးေၾကာမွ်င္ေတြေပၚမွာပဲ ေမပယ္လ့္ရဲ႕ နာမည္ကို ျမတ္ျမတ္နိုးနိုး ထိုးျဖစ္တယ္။ Adam လို သူမကို ႐ူးလိုက္တာလို႔ေျပာလည္း ျဖစ္တယ္။ သူမ ဘာမွျပန္ေျပာေနမွာ မဟုတ္ဘူး။ ဂ႐ုတစိုက္ လိုက္႐ွင္းျပ ေပးေနစရာလည္း မလိုဖူးထင္ရဲ႕။
သူမ လက္ဖဝါးျပင္ကို လက္ညိုးနဲ႕ အသာဖိလို႔ ဘယ္ဘက္ လက္ေကာက္ဝတ္ေပၚမွာ စက္ကို လိုသလို ပုံသြင္းၿပီး အာ႐ုံတစိုက္ ပုံေဖာ္ေနတဲ့ Adam က သူမကို ၃ခါတိတိ ဒီလိုေမးတယ္။
"ေသခ်ာၿပီလား"
"မဟုတ္ဘူး။ တကယ္ေသခ်ာၿပီလား။"
"ဒါက ေသရာပါေနာ္။ လုံးဝကို ေသရာပါ။ မျဖစ္နိုင္တာ။ လိင္တူ အခ်င္းခ်င္းကို။ နင္ တကယ္ေသခ်ာၿပီလား။"
ကေလးတစ္ေယာက္ကို လူႀကီးတစ္ေယာက္က မျဖစ္သင့္တဲ့ လမ္းေၾကာင္းအေပၚ ေလွ်ာက္လွမ္းသြားမွာကို စိုးရိမ္စြာ ထပ္တလဲလဲ ေျပာတာကိုလည္း ေပကပ္ကပ္နဲ႕ သည္းခံခဲ့ရေသးတယ္။ ေမပယ္လ္နဲ႕ ပတ္သက္ရင္ သူမက ဘာမွကို ေျဖရွင္းခ်က္ မေပးတက္ေတာ့တာ။ ေျဖရွင္းခ်က္ ေပးလည္း သူတို႔က နားလည္မွာ မလို႔လား။ နားမလည္တာ အသိသာႀကီးေလ။ ဒီေတာ့ တကူးတက အႀကီးအက်ယ္ ရွင္းျပေနမယ့္အစား ေပေစာင္းေစာင္းသာ ထိုင္ၾကည့္ေပးလိုက္ေတာ့တာပဲ ေကာင္းတယ္။
""သူက လွလို႔လား။ ဘာလို႔ ဒီေလာက္ေတာင္။""
သူမကို ဖ်က္ခနဲ ေမာ့ၾကည့္လာၿပီး ေမးတယ္။ အခ်စ္မွာ လွတယ္။ မလွဘူး ဆိုတာ မရွိဘူး လို႔ ေျပာလိုက္ခ်င္ေပမယ့္ သူမရဲ႕ မိန္းကေလးက တကယ့္အလွေလးျဖစ္ေနေတာ့ ႂကြားခ်င္စိတ္က လွိုက္ခနဲ တက္လာတယ္။ မ်က္ဝန္းေတြထဲမွာလည္း ေမပယ္လ့္ရဲ႕ အစိတ္အပိုင္းေတြက တစ္ခုခ်င္းဆီ ဖ်က္ခနဲ ဖ်က္ခနဲ ေပၚလာတယ္။
