(Zawgyi)
၄ ရက္တိတိ ေပါေၾကာင္ေၾကာင္ေတြ လုပ္ပစ္မိတဲ့ ကုိယ့္ကုိယ္ကို ဧရာမတူအႀကီးႀကီးနဲ႔ ထုေထာင္းပစ္ခ်င္စိတ္ေတြ အရမ္း၊ အရမ္းေပါက္ေနပါတယ္။ ၄ ရက္လံုးလံုး အျခားသူတစ္ေယာက္ေၾကာင့္ မျဖစ္မေနလုပ္ရမယ့္အရာေတြမွာေတာင္ ထိုလူ႔မ်က္ႏွာကိုသာ ျမင္ေယာင္ၿပီး တမ္းတမ္းတတျဖစ္ေနေပမယ့္ ထိုလူကေတာ့ ကုိယ့္ကိုသတိပင္မရဘဲ ေနေနမယ္ဆိုတာႀကီးကို ေတြးမိလိုက္တဲ့ တခဏမွာ လုပ္ခဲ့သမ်ွအရာေတြဟာ သူခ်စ္တဲ့ ဘဲရဲ႕ေပါင္အိအိကေလးကို လက္နဲ႔ျဗဳတ္ဆိုၿပီး ဆြဲျဖဳတ္လိုက္ရသလို ျဖစ္လို႔သြားတယ္။
ကေလးေလးစကားကုိလည္း နားမေထာင္ခ်င္ေတာ့ပါဘူး။ နားမေထာင္ခ်င္ေတာ့ပါဘူး။ သူ႔ကိုယ္သူ အစစ္အမွန္လို႔ မထင္ရေလာက္ေအာင္အထိကို ကေလးေလးက ေ႐ွာင္းက်န္႔ကို သတိေတြ အတင္း၊ အတင္းကို ရခိုင္းေနေတာ့ ခက္ပါတယ္။ ဒီကေန႔ဟာ ၅ ရက္ေျမာက္ေန႔ျဖစ္ၿပီး ေ႐ွာင္းက်န္႔မ႐ွိလည္း ျဖစ္ပါတယ္ဆိုတဲ့ အေတြးနဲ႔ ေ႐ွာင္းက်န္႔ကို လံုးဝသတိမရေအာင္ေနၿပီး ကေလးေလး စကားေတြကို အမ်ားႀကီးလ်စ္လ်ဴ႐ွဴမွာပဲျဖစ္တယ္။
တကယ္ျဖစ္၊ မျဖစ္ေတာ့မသိေပမယ့္ အခုကေတာ့ အေ႐ွ႕က စေတာ္ဘယ္ရီသီး နီနီႀကီးကို ၾကည့္ၿပီး ေ႐ွာင္းက်န္႔ ဆိုတဲ့ အမည္နဲ႔ သက္ဆိုင္တဲ့ အရာမွန္သမ်ွကို ကေလးေလးက အစအဆံုးေဖာ္ေနတာေၾကာင့္ ေခါင္းကိုခါၿပီး႐ွင္းထုတ္ရတယ္။ အက်ိဳးဆက္ကေတာ့ ပါးေတြပါတဆက္ဆက္တုန္လာတာပါပဲ။
ဟားး ဆိုးလိုက္တာ။ ဆိုးလိုက္တာ။
အေတြးေတြကို ရပ္ရင္း ေရခ်ိဳးဖို႔ျပင္တယ္။ ေရခ်ိဳးေနရင္းက ေ႐ွာင္းက်န္႔႐ုပ္ႀကီး ျမင္လာတာက ဘာလိုႀကီးမွန္းလည္းမသိဘူး။ တဘက္ႀကီးက နီနီရဲရဲႀကီးျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ အစိမ္းေရာင္တစ္ထည္လဲပစ္ဖို႔ ေတြးလိုက္တယ္။ တစ္ေလာကလံုးက အနီေရာင္ေတြခ်ည္းပဲ လားလို႔ ေအာ္ေမးပစ္ခ်င္စိတ္ေတြကို အတင္း၊ အတင္းေတြ ၿမိဳသိပ္ဖိစို႔ထားလိုက္ပါတယ္။
အတင္းဖိလို႔ထင္တယ္။ ေခ်ာင္းေတြဆိုးလာတယ္။ ရင္ဘတ္ကို လက္သီးနဲ႔ သံုးခ်က္ေလာက္ဆင့္ထုလိုက္ရင္း ေအာက္ကို အမွတ္မထင္အၾကည့္မွာ.. မွာ..
